ευγνώμων...

θα πρέπει να αισθάνομαι ευγνώμων

μπόρεσα κάποτε

πριν πολύ καιρό

να αρχίσω την δική μου πορεία

μπορεί να μην αναγνώριζα τα βήματά μου

αλλά ήξερα πως είχα κι εγώ ένα βηματισμό

που ταίριαζε στο δικό μου χρέος

χρέος να με συναντήσω ξανά

κάποια στιγμή

μετά από μήνες, χρόνια, αιώνες

να με συναντήσω και να με δω

όπως αληθινά είμαι

κι εσύ που διαβάζεις τούτες τις γραμμές

και αναζητάς την δική σου ατραπό

μη νομίζεις πως επειδή είσαι μόνος

είσαι καταραμένος

να ξέρεις όμως

ότι τούτο το μονοπάτι

το άνοιξες κάποτε εσύ

το χαράζεις κάθε μέρα με τις σκέψεις σου

το περπατάς με την αγωνία

το φως

αλλά κυρίως το σκοτάδι σου

είναι δικό σου

το μόνο αληθινά δικό σου

πράγμα που είχες

και θα έχεις ποτέ...

κι έτσι

αν δεν φοβάσαι το ένδον σκότος

προχώρα...