Νημερτής

Τρία χρόνια λοιπόν…

Από τα παράξενα παιχνίδια που σου παίζει ο ‘πανδαμάτωρ’ και ‘αλάστωρ’είναι κι αυτό που έχει να κάνει με επετείους, γενέθλια, ημέρες μνήμης… ημέρες φορτισμένες κάτι παραπάνω, πάει να πει από όλες τις υπόλοιπες… όχι πως δεν έχεις συνείδηση πως όλες οι μέρες είναι γενέθλιες… - από μια ηλικία και μετά, την έχεις τη ρημάδα τη συνείδηση αυτή- κάθε μέρα άλλωστε είναι η πρώτη της επόμενης ζωής σου, έτσι δεν λένε; Σωστό…

Σκέφτομαι πόσα έχω ‘ζήσει’ αυτά τα τρία χρόνια που ο Νημερτής, το Μαύρο Ρόδο και η Περιοχή Μ, ταξιδεύουν στο νετ… είναι πολλά… και οφείλονται όλα σε τούτη τη μαγική λεξούλα που είναι ένα σύμπαν από μόνη της: επικοινωνία… Μα η επικοινωνία θα ήταν αδύνατη αν δεν είχα γνωρίσει όλους εσάς που μου έχετε τιμήσει τόσο πολύ με την παρουσία σας όλους αυτούς τους περίπου 36 μήνες που ‘δρω ιντερνετικά’. Είναι τόσοι πολλοί οι αγαπημένοι φίλοι και οι αγαπημένες φίλες που με συντρόφεψαν για λίγο ή πολύ ή και ακόμα τα λέμε… ναι είναι πάρα πολλοί… δεν το πίστευα, εκεί στο δείλι του 2008 και αρχές του 2009, όταν ακολουθώντας τη συμβουλή μιας ξεχωριστής μου φίλης, αποφάσιζα να μπω κι εγώ στη μεγάλη θάλασσα των bloggers… δεν το πιστεύω ακόμη δηλαδή… με μια έννοια, εκείνες οι πρώτες ημέρες του 09 είναι αληθινά γενέθλιες…

Σκέφτηκα να αποτολμήσω να σας αναφέρω όλους… έναν προς έναν, μία προς μία… θα σας άξιζε και με το παραπάνω… από την άλλη, τι είστε για να σας τοποθετήσω σε μια λίστα, ένα ψυχρό κατάλογο; Ο κάθε ένας από σας είναι ένα ολόκληρο σύμπαν, μια απόλυτα μοναδική προσωπικότητα, δεν θα σας… ‘μαγαρίσω’ με το να σας αναφέρω σε ένα κατεβατό από ονόματα και url… το αρνούμαι αυτό…

Θέλω όμως, από τα τρίσβαθα της ψυχής μου να σας πω ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Ξέρετε εσείς γιατί… Και δεν θα φορτίσω με περισσότερη συγκίνηση τούτες τις λίγες γραμμές… το ένιωσα όμως, ήθελα να το αποτυπώσω…

Έχετε την αγάπη μου, την ευγνωμοσύνη μου, τα ευγενικότερα συναισθήματά μου…

Και συνεχίζουμε…