ΚΑΜΝΕΤΕ ΚΑΤΙ ΜΩΡΕ!!

Όχι, δεν ημπορώ να πω, δεν έχω κάποιο σοβαρό παράπονο από τους συνανθρώπους μου ίσαμε σήμερις… δεν μου έχει φερθεί κανείς πιότερο ιταμά απ’όσο άξιζα, δε μ’ έχει μουτζουρώσει κάποιος με σκοπό να με κάμνει μια αξεδιάλυτη καρβουνιά, δε μ’έχει σκαμπιλίσει κανείς τόσο ηχηρά που το βουητό να φτάσει κατάβαθα στη ψυχή μου… όχι, μονάχα ένα παράπονο έχω βρε παιδιά από την αθρωπότη σύνολη, την όλη μάζα των αθρώπωνε καλώνε και σκάρτωνε… ότι δεν έχει ακόμη ανα-γε-γνωριστεί η μεγαλοφυία μου και παραμένω άσημος, αφανής και περίπου ανώνυμος… ε, το λοιπό, δεν αντέχεται τούτο το κακό παραπέρα… κάμνετε κάτι τις να το χαλάσω αυτό και στη θέση του να στερεώσω κάτι ένδοξο, μεγάλο, φωτεινό… έχω το λόγο σας μωρέ; (καλά, μην πανικοβάλλεστε, μια μικρή κρίση είναι θα περάσει…)