Ολοκαύτωμα

 

Μια καλοκαιριού αυγή

σαν γαλαξίας από προσευχές

σαν ολοκλήρωμα του ασυνεχούς

θα απλωθώ

ως τα πέρατα του εαυτού μου

θα απειρωθώ

και θα τελειώσω…

Θα είμαι ένα ακόμη σύμπαν

από ερωτευμένες ιαχές

από λοξές και ίσιες και αδρές γραμμές

από εκατομμύρια νύχτες

και αθανασίες πρωινές

γεμάτος ήλιους που προσέφερα λατρεύοντας

τη κάθε μια μου Άνοδο διακριτά

γεμάτος άστρα που μου πρόσφεραν με αγάπη

και σβήσαν στη καρδιά μου

πυρετικές γεννώντας αναμνήσεις …

Μια αυγή καλοκαιριού

Αύγουστος θέλω να είναι

θα τεντωθώ

σαν του Φοίβου το τόξο

τα μάτια μου θα κλείσω

κι όλες τις αισθήσεις

που μου απέμειναν

θ’ανοίξω

όμορφα

και ρυθμικά

σαν μουσική από

άστρων Ολοκαύτωμα

και θ’αναλωθώ…