μονάχα εμείς...

ποιοι είμαστε λοιπόν;
τι είμαστε;
απλές μονάδες;
ριγμένες τυχαία από κάποια αόρατη ειμαρμένη μέσα στο σύνολο;
μονάδες... ασήμαντες, φευγαλέες ριπές;
ή μήπως
όλοι
ο καθένας από μας
είναι όλος ο κόσμος;

κοινοτοπία θα πεις
μας τα έχουν πει τόσοι και τόσοι
σημασία όμως έχει
εγώ τα έχω πει σ'εμένα;
εγώ τα έχω νιώσει;
εγώ, προσωπικά, τα έχω βιώσει;

αν εξαρτιόταν από μένα
μονάχα από μένα
θα υπήρχε βία;
θα υπήρχε πείνα;
θα υπήρχε αθλιότητα;

ή αν πάλι είμαι τόσο σκοτάδι γεμάτος
όσο και φως
τι υπερισχύει και δεν μπορώ να σηκώσω κεφάλι;
να οικοδομήσω μια άλλη κοινωνία;
να επιλέγω τους σωστούς ανθρώπους;
να απαιτώ δικαιοσύνη
επειδή θα είμαι κι εγώ δίκαιος;

φριχτές κοινοτοπίες θα πεις πάλι
τα ξέρουμε, τα σκεφτόμαστε από μωρά παιδιά...
ο κόσμος είναι αυτός και δεν αλλάζει...

θυμάμαι σε μια ταινία
να συζητάει ο νεαρός Φιντέλ με τον επίσης νεαρό Τσε
μήνες πριν την απόβαση στη Κούβα
"θα έρθεις μαζί μας;", ρωτούσε ο Φιντέλ τον Τσε
"είσαι τόσο τρελός ώστε να μπεις στην περιπέτεια;"
"από μένα κι από σένα εξαρτάται άραγε;", ρώτησε ο Τσε
"πάντα από μας εξαρτάται", είπε ο Φιντέλ...
"και βέβαια θα έρθω"...

και βέβαια θα έρθω...

και βέβαια από εμάς εξαρτάται ο κόσμος
και βέβαια εμείς
μονάχα εμείς μπορούμε να τον αλλάξουμε...

It Almost Looked Human

© Kaveh Hosseini (Steppenwolf)