Τον τελευταίο καιρό παρακολουθώ
(από αγίου YouTube
βεβαίως, δόξα σοι…) άφθονο και ιδιαιτέρως… ανησυχητικό υλικό για τον περίφημο
κ. Ρίτσαρντ Ντόκινς. Μαζί με το
υλικό αυτό, ήρθε και μια ταινία, The
Unbelievers (2013) που ακολουθεί αυτούς τους
δυο μαχητικούς αθεϊστές, τον εξελικτικό βιολόγο κο Ντόκινς που έγινε παγκοσμίως
γνωστός με το βιβλίο του The
God
Delusion και τον
κο Λώρενς Κράους (φυσικό και συγγραφέα
ανάμεσα σε άλλα και του μοσχοπωλήτου A
Universe from Nothing) σε ομιλίες τους στην Αυστραλία, στην Αγγλία, στις ΗΠΑ
κ.α.
Το όλο πεδίο στην πολύ γνωστή
διαμάχη εξελικτιστών και δημιουργιστών είναι βέβαια απέραντο και
δεν ισχυρίζομαι πως έχω όλα τα απαιτούμενα εφόδια – αν και από πολλές απόψεις
θα έλεγα πως τα έχω και να με συμπαθάτε – για να εξαντλήσω ούτε καν τον
πρόλογο. Όμως, δεν μπορώ να μην καταθέσω κάποιες παρατηρήσεις που προσωπικά
αισθάνομαι πως είναι σημειώδεις καθώς είτε έχει κανείς βαθιά γνώση των θεμάτων
αυτών είτε όχι, έχει σκέψεις και αντιδράσεις, αποκρίσεις και ανακλαστικές ακόμα
από πράγματα που βλέπει, που ακούει, που παρατηρεί…
Και μόνο αυτή την ταινία αν
παρακολουθήσει κανείς και είναι εντελώς αδαής, άσχετος κατά το κοινώς λεγόμενο,
νομίζω θα ανατριχιάσει από την έπαρση και την αλαζονεία, τα εξυπνακίστικα
χάχανα κατά τα άλλα σοβαρών επιστημόνων και την απαξιωτική αντιμετώπιση
οιουδήποτε τολμά να έχει αντίθετη άποψη και θέση και να την εκφράζει. Ο κος
Ντόκινς είναι βεβαίως πολύ γνωστός χρόνια τώρα και αποτελεί κάτι σαν τοτέμ για τους
απανταχού μαχητικούς αθεϊστές παγκοσμίως… κάπου διάβασα πως τον αποκαλούν ‘ροτβάιλερ
του Δαρβίνου’… ένα σκύλο που κρατάει μακριά πάει να πει τους ‘αδαείς καημένους
πιστεύοντες’… οι οποίοι είναι δυστυχείς εν τη αγνοία τους και δεν πρέπει να τους
παραχαϊδεύει κανείς… θα πρέπει να τους μαλώνουμε, πιστεύουν οι ελευθερόφρονες,
οι δήθεν και τάχα μου open
minded κ.
Κράους και Ντόκινς διότι η… καλύτερη παιδαγωγικώς μέθοδος, όπως αναφέρεται στην
ταινία, δεν είναι να αφήνεις το παιδί στην χαζομάρα του και την τύφλωσή του
αλλά να το κατσαδιάζεις και να το προσβάλεις ακόμα. Έτσι, θα τσιτωθεί και θα
θυμώσει αλλά μετά θα καταλάβει το σφάλμα του και θα… πέσει με τα μούτρα στις θεωρίες
του κου Ντόκινς και των υπολοίπων της συντροφιάς… (ανάμεσά τους και ο Χώκινς
βεβαίως).
Από το φασισμό της Εκκλησίας
λοιπόν στον ασφυκτικό αυταρχισμό και το… κεφαλοκλείδωμα της σκέψης των
επιστημόνων… Ή μαζί μας ή στην περιφρόνηση, την επιστημονική χλεύη και το
ρεζίλεμα… όποιος σηκώνει κεφάλι και ισχυρίζεται πως αξίζει ο κόπος να ερωτά όχι
μόνο το ‘πως’ αλλά και το ‘γιατί’ είναι απλά ηλίθιος και το κεφάλι του να φύγει
από τη θέση του… ή να αλλάξει περιεχόμενο… διότι μερικές ερωτήσεις ‘απλά δεν
έχει νόημα να τις θέτεις’ μας διδάσκει ο κ. Ντόκινς… όλα τα ερωτήματα από ‘γιατί’
δεν τον απασχολούν, είναι άκυρα, άτοπα και συνεπώς τα πετάμε στον κάλαθο των
αχρήστων… εάν τολμήσουμε να… παρανομήσουμε και να αναρωτηθούμε τι νοηματοδοτεί
επιτέλους το βίο οφείλουμε να πέσουμε στα γόνατα και να κάνουμε καμιά εκατοστή
μετάνοιες στην αγία Βαρύτητα και στον Όσιο Μπιγκ Μπαγκ…
Θα ήθελα πάντως εδώ να καθαρίσω
λίγο το τοπίο… όσον αφορά εμένα… όσοι διαβάζετε τις αναρτήσεις μου όλα αυτά τα
χρόνια, όσοι έχετε επαφή με τη σκέψη μου και έχετε κάποια άποψη για το Νημερτή,
γνωρίζετε πως δεν βρίσκομαι στο… άλλο στρατόπεδο… δεν επιθυμώ να στρατοπεδεύσω
και να πάρω τα όπλα για να υπερασπιστώ καμιά Μεγάλη Αλήθεια… με εξοργίζει πάντως
η έπαρση και ο κυνισμός τόσο από την μια μεριά όσο και από την άλλη… Με θυμώνει
πάρα πολύ και η απαξιωτική συμπεριφορά κάποιων που έχουν κάνει ένα τόσο δα
βηματάκι στην επιστήμη τους ή στη ζωή τους και ξαφνικά γίνονται δικτατορίσκοι του
πνεύματος και της κακιάς ώρας μάλιστα… από τους Πάπες και τους απανταχού
εμπόρους του Ιερού και της αγίας εσωτερικής αναζήτησης να γίνουμε ξαφνικά
μισθωτές της σοφίας εκείνου ή του άλλου χαλβά πολίτικου που επειδή πούλησε σαν
τρελό ένα βιβλίο τους νομίζουν πως έγιναν και ομοτράπεζοι των Ολυμπίων Θεών… αν
πίστευαν ότι υπάρχουν βέβαια…
Είναι κατανοητό φυσικά πως όλο
αυτό το παιχνίδι έχει κι άλλες παραμέτρους, εξόχως πολιτικές αλλά δεν θέλω να
μπω σ’αυτά τα χωράφια που απαιτούν ιδιαίτερες γνώσεις και βαθύτερες αναλύσεις…
έκανα απλά κάποιες σημάνσεις και κατέθεσα κάποιες σκέψεις…
Και ίσως στο μέλλον
ακολουθήσουν κι άλλες αναρτήσεις με νέο υλικό… αν με πυροδοτήσει κάτι βεβαίως
το ίδιο… ενοχλητικό με το ύφος του κ. Ντόκινς ή τα… ροζ sneakers του κ. Κράους που
λανσάρει και ενδυματολογική άποψη… έστω…
