Αλλά το όνομα και το έργον του κ λ
έ π τ ο υ παρά τοις νεωτέροις, καθώς το όνομα και το έργον του λ η σ τ ο ύ παρά
τοις αρχαίοις, όχι μόνον δεν εθεωρείτο αισχρόν, αλλ' ενομίζετο και ένδοξον, και
τα ονόματα των διαπρεψάντων μεταξύ των ανδρών τούτων μετεδίδοντο ευσεβάστως από
γενεάς εις γενεάν, και τα άθλα των ήσαν η γλυκεία ωδή των νεωτέρων Ελλήνων…
Σπ. Τρικούπη, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, (τ.Α΄)
Ακόμη πιο αισχρή κι από την κλοπή είναι η ασέβεια. Το κατά πρόσωπο
φτύσιμο των μεγαλοσχημόνων κων κων πρωθ-υπουργών, υπουργών και λοιπών προς τους
συνανθρώπους, συμπολίτες και εφόσον είναι εισέτι μέτοχοι των προνομίων της κοινοβουλευτικής
δημοκρατίας, εκλογείς και ψηφοφόρους αυτής της χώρας.
Το λιγότερο αισχρό: η περιστασιακή βασιλεία τους (ποιος θυμάται
κάποιον Σουφλιά; Κάποιον Λαλιώτη; Κάποιον Βουλγαράκη; Πανίσχυρους κάποτε, ‘νεκρούς’
πολιτικά πλέον;) Βασιλείς και δορικτήτορες για ‘μιαν ημέρα’, πολιτικοί λυμεώνες
του τόπου για πάντα… Έστω…
Το περισσότερο φρικώδες: Η επιβίωση των επιγόνων τους
σε ιδεολογικό – συμπεριφορικό – πολιτισμικό επίπεδο…
Δεν έχουν
σταματήσει να κλέβουν… ούτε λεπτό… δεν τους καίγεται καρφί για την απαθλίωση
των πολιτών, για την εξόντωσή τους, για την ώθησή τους στις παρυφές απονενοημένων
εγχειρημάτων… πράγματι είναι ανελέητοι, χοντρόπετσοι, κυνικοί…
Το μέγιστο όλων… η κλοπή του μέλλοντος… του α ύ ρ ι ο όλων
όσων έρχονται ανύποπτοι και δεν προλαβαίνουν να καταθέσουν γραφή, θετική ή
αρνητική στον τόπο τους. Αποτέλεσμα: ο ξενιτεμός, το όνειδος της μετάβασης σε άλλες
χώρες, σε άλλα περιβάλλοντα, σε ενίοτε αφιλόξενους κόσμους, σε πολιτείες καχύποπτων,
απρόθυμων πολιτών που θα τους δεχθούν ίσως συνυπάρχοντες αλλά σχεδόν ποτέ
σύσκηνους. Μετά παραχωρήσεως ίσως εναύλιους. Εντός της οικίας ουδέποτε. Πολλοί
θα τα καταφέρουν όπως συνέβαινε πάντα και θα επιστρέψουν στην Ιθάκη τους μια
μέρα, κουρασμένοι, γκριζομάλληδες, πικραμένοι, απορημένοι, σε μια διαρκή
αμηχανία και διερώτηση φιλοσοφική πια για την παραδοξότητα να λατρεύουν τόσο
παθιασμένα τον τόπο που τους εξοστράκισε… βίαια, αναίτια, άγρια… απάνθρωπα…
Την κλοπή θα
μπορέσουν κάποτε στα εντός τους μνημονεύματα να την εργαστούν και να την
αφομοιώσουν.
Την ασέβεια στο
πρόσωπό τους όμως νομίζω πως όχι…
Ελπίζω πως όχι…
6 σχόλια:
Για τους περισσότερους από αυτούς, το ζητούμενο είναι "η μάσα" και όχι η υστεροφημία (και σε καμία περίπτωση η Πατρίδα!!) Συνεπώς, έκαναν "τη μπάζα τους" κι είναι όλα οκ! Το ότι "η μπάζα" είναι λεφτά του κοσμάκη, που τα άρπαξαν οι επιτήδειοι αυτοί τύποι, είναι λεπτομέρεια στη χώρα της Ατιμωρησίας και της "Δικαιοσύνης"....
εκείνο που φοβάμαι φίλη μου Joan Petra είναι πως οι πολίτες μένουν αδρανείς εξαιτίας ενός μηχανισμού, που αποκαλώ 'ενοχικό συμψηφισμό' και που φαίνεται πως λειτουργεί απαλλακτικά για κάθε είδους αισχρότητα έχουν διαπράξει αυτοί οι άνθρωποι... πιστεύω όμως πως τούτη η εργασία της Σιάς κάποτε θα αναλώσει τον εαυτό της και θα αναδυθεί μια άλλη πραγματικότητα... κάποιοι από αυτούς θα δικαστούν και θα καταδικαστούν... θα πληρώσουν... κάποιοι έστω... όσον αφορά εμάς...
Σήμερα μόλις, διάβαζα πως στην Αθήνα, το πασοκ και η ν.δ συγκεντρώνουν κοντά το 50%!!
Οπότε αυτή την πίστη σου για μια
άλλη πραγματικότητα, αγαπητέ φίλε,
επίτρεψέ μου με όλο τον σεβασμό,
να την θεωρώ αρκετά μακρινή..
Μου άρεσε ο λόγος σου και ο εκλογισμός που ακολουθείς στο κείμενο, δείγμα βαθιάς και κατασταλαγμένης σκέψης!
Την αγάπη μου και την καλησπέρα μου..
ναι, σωστά το επισημαίνεις φίλε μου... μακρινή είναι και γι αυτό γράφω αυτό το πικρό 'κάποτε'... στις πρώτες εκλογές του 2012 ένιωσα προς στιγμήν ότι πήγε να αλλάξει κάτι... ήταν μια ψευδαίσθηση... είναι νωρίς ακόμη... οι καλοβολεμένοι τόσων δεκαετιών δεν θα το βάλουν εύκολα κάτω... και το τραγικό είναι πως πιστεύουν πως έτσι προστατεύουν τα παιδιά τους... ενώ στην ουσία τους δείχνουν το δρόμο προς τη μετανάστευση...
όμως, μερικές φορές, πρέπει να καταγράφουμε τις σκέψεις μας κι ας έχουμε τον πεσιμισμό να στάζει απ΄τα ταβάνια...
αν μη τι άλλο ας έχουμε εποπτεία της όλης δράσης...
να'σαι καλά φίλε μου...
Αποτυχημένοι πολιτικοί σημαίνει και αποτυχημένοι ψηφοφόροι.
Αποτυχημένοι ψηφοφόροι σημαίνει και αποτυχημένη παιδεία.
Την πολιτική χρεοκοπία οι πολιτικοί μας την βλέπουν σαν ένα κακό φυσικό φαινόμενο που έπεσε από τον ουρανό.
Οι ίδιοι πολιτικοί ξέρουν ότι εφαρμόζοντας τα αλάνθαστα μαθήματα των κομματικών θρανίων (όπου και ευδοκίμησαν σαν μαθητές) θα έχουν κάποια ελπίδα επαγγελματικής επιβίωσης.
Το κακό είναι ότι αυτό ισχύει και για τους νεότερους πολιτικούς που βγάζουν στο γυαλί οι παλαιότεροι για να δείξουν ότι κάτι αλλάζει.
Ο ασθενής είναι βαριά άρρωστος.
Φίλε μου habilis οι δήθεν 'νέοι' πολιτικοί είναι και οι χειρότεροι... η ξύλινη γλώσσα πάει σύννεφο... σκέτη απογοήτευση...
πράγματι ο ασθενής νοσεί βαρέως... ζητείται η θεραπεία...
Δημοσίευση σχολίου