Πως γ... οι βάτραχοι

Αν αποφασίσει κανείς να παρακολουθήσει, έτσι, για αλλαγή ή από… μαζοχιστική διάθεση ένα οποιοδήποτε δελτίο ειδήσεων –κατά προτίμηση του ΣΚΑΙ ή του MEGA και έχει φροντίσει και για τα απαραίτητα χαπάκια για τα νεύρα βέβαια – και ταυτόχρονα έχει και κάποια ηλικία, είναι ας πούμε άνω των 40 και δεν ζούσε σε κάποια μακρινή χώρα όλα αυτά τα χρόνια, δεν μπορεί να μην οδηγηθεί σε σκέψεις μάλλον βαθιά μελαγχολικές. Πέρα από όλα τα άλλα, τα προφανή και εξοργιστικά –κανένας σεβασμός στους προσκεκλημένους, αμείλικτες και θρασύτατες παρεμβάσεις, κριτική εκ των προτέρων στην οποιαδήποτε ανάλυση ‘δεν αρέσει’ στους ελεεινούς παρουσιαστές κλπ., κλπ. – θα διαπιστώσει έντρομος ότι ένας νέος φαρισαϊκός, επιθετικός ηθικισμός έχει επικρατήσει και μοιάζει με ταφόπλακα που δεν αφήνει κανένα περιθώριο ανάσας διαφυγής.

Οι απεργίες πλέον, έχει αποφασιστεί και είναι ξεκάθαρο, απαγορεύονται. Μπορείς να διαμαρτυρηθείς –‘γιατί είναι αναφαίρετο δικαίωμά σου, δημοκρατία έχουμε…’ – αλλά να είσαι σε μια γωνίτσα, να μην ενοχλείς, να μην φαίνεσαι, αν γίνεται, να είσαι και αόρατος… το καλύτερο μάλιστα θα ήταν να απεργείς… δουλεύοντας! Α λα Τζαπανίζ ένα πράγμα ας πούμε. Ή να διαδηλώνεις πολύ δυνατά… από μέσα σου! Οτιδήποτε άλλο, εκτός του ότι βλάπτει την αισθητική μας –δεν είναι ωραίο για τον βλαχοτουρίστα Αμερικανό ή Ρώσο ή Βρετανό να σε βλέπει σ’αυτό το χάλι… μας εκθέτεις – είναι και… ενάντια στους υπόλοιπους εργαζομένους… όσους έχουν απομείνει φυσικά. Κάποτε που ο Ρέππας –επί Σημίτη – είχε μιλήσει για τον ‘κοινωνικό αυτοματισμό’, κόντεψαν να του πάρουν το κεφάλι. Σήμερα το έχουν καραμέλα όλα τα τσόκαρα των παραθύρων, οι… ‘συνάδελφοι του ρεπορτάζ’, οι εκλεκτοί αναλυτές της κοπριάς και του βόθρου…

Πέρα από τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις που έχουν πλέον συκοφαντηθεί ανελέητα και όποιος τολμά να το αμφισβητεί καλό θα ήταν να περνάει μια βόλτα από το ΣΚΑΙ για μετάνοια και εξομολόγηση, τώρα πλέον συγχωρείται και η βία της εξουσίας, οι βάναυσοι ξυλοδαρμοί πιτσιρικάδων από τους ‘μάγκες χωροφύλακες’, τους ‘κοχονάτους’ σερίφηδες που ‘με 700 ευρώ ρισκάρουν κάθε μέρα τη ζωή τους’. Κι επειδή λοιπόν ρισκάρουν τη ζωή τους –αναρωτιέμαι για ποιο λόγο κάποιος δεν παραιτείται να μην ρισκάρει τίποτα – αν σε βρει χαλαρό, δεμένο και ακίνδυνο, θα σε σαπίσει στο ξύλο. ‘Και μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου’ μας αποστόμωσε ο μίστερ Κεδίκογλου για να ηρεμήσει η Νεοδημοκράτισα οικοκυρά ή ο έτοιμος να ψηφίσει Μιχαλολιάκο συντηρητικούλης της γειτονιάς και έτσι να μην έχει τύψεις κανείς. Κι αν τολμήσει να ψελλίσει κανείς μια σκέψη, μια τόση δα ‘άλλη θέση’, για την ‘βία της εξουσίας’ ή την ‘άθλια κοινωνική πραγματικότητα που βιώνουν εκατομμύρια ανθρώπων’, ε, τα ήθελε ο απαυτός του… ‘μην κάνετε συμψηφισμούς κύριε… καταδικάστε πρώτα την τρομοκρατία, έτσι μεγαλοφώνως και μετά θα σας δώσω το λόγο – αν δεις τον λόγο γράψε μου – να εκφράσετε την διαφωνία σας’.

Πήρε το μάτι μου κάποια στιγμή και τον ‘κόκκινο δήμαρχο’ Απόστολο Γκλέτσο στα μπλόκα των αγροτών… μόλις εμφανίστηκε ο ‘σοβαρός’ κος Βορίδης, έσκυψε το σβέρκο στον Αγά. ‘Σας τιμώ προσωπικά κε υπουργέ!’ Και δεν βρέθηκε αγροτικό προϊόν να του έρθει στο κεφάλι, να το βουλώσει, να μην τρέχουν τα σάλια του… ε, ρε πως κατήντησαν οι ‘κόκκινοι’…

Αν δεν έχεις ακριβή τηλεόραση, μπορεί να σκεφτείς να την πετάξεις κι από κανά παράθυρο… αλλά γιατί; Τι σου φταίει η συσκευή; Πως θα δεις το ντοκιμαντέρ για το πώς γ… οι βάτραχοι το βράδυ να αποξεχαστείς;