Δευτέρα, Οκτωβρίου 25, 2010

…το σχόλιο της τέχνης πολύ πιο πραγματικό από την ίδια την πραγματικότητα…

lex134Σ
lex135
lex136
lex137
Γιώργος Χειμωνάς
http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/lexi/163/4.html

4 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Εκπληκτικό θεμα...

Μην φυγει ο Χειμωνάς....
λίγο ας με περιμένει... Θα ήθελα να του πω την γνωμη μου....


Φιλιά... καλοκαιρινής διάθεσης μεσα στο χειμώνα....

Ανώνυμος είπε...

Πολυ σωστα τα γραφει ο Γ. Χειμωνας.
Να συμπληρωσω μονο οτι ο Λογος ειναι ηχος. Και ο ηχος που βγαζει ο λογος απο το στομα καποιου που αφηγειται ή απαγγελει ή απλα προφερει, ειναι σαφως πιο δυνατος απο την αναγνωση.
Αλλωστε, Τεχνη δεν ειναι να γραφεις μα να ζεις.
Καλημερα Νημερτη.

~reflection~ είπε...

Ειναι τα κρυμμενα και αθέατα των πραγματων που η Τεχνη τα αποκαλύπτει...
Το σχόλιο ειναι η επεξεργασία της αποκάλυψης, που ποτέ δεν τελείται ολοκληρωτικά.
Υπονοιες αποκάλυψης, που αποτελούν περιτύλιγμα της πραγματικότητας....
μα.... αυτο το άψογα συσκευασμένο δώρο όντως δικαιώνει τον Άνθρωπο που βαδίζει σε βιώματα και προσδοκά εκθειάσεις της προσπάθειας και του αποτελέσματος..

Εκεί εισχωρει και εφαπτεται με την αναγκη του η Τεχνη...
αγγίζει το αθεατο και του δίνει υποσταση....

και μεσα από την επεξεργασία του Εργου, ακολουθεί η αποτύπωση του σχολίου..
Σχολιο βαθιας κατανόησης της Αρχικής Διάστασης του Βαθους των πραγματων..
ακομη κι αν αυτα εχουν μεγενθυνθεί κατω από το φακό του δημιουργού....

Εξαισιο κείμενο....

προσαρμοζοντας την έννοια του σχολίου στα μπλοκς, καταθετω τη σαγηνη μου σε αναρτήσεις που αβίαστα γέννησαν σχόλια που ξεπερασαν την αρχική αναρτηση...

Τα φιλιά μου, Νημερτη... βραδινα σχόλια μιας Τεχνης {της δικής σου}, που ξερει να κλεβει υποκλισεις του Νου....

Νimertis είπε...

Φίλε Ηχε, συμφωνώ απόλυτα με την σήμανσή σου... και βέβαια ο Λόγος είναι ήχος... τι θα ήταν οι μεγάλοι τραγωδοί αν τα έργα τους έμεναν στη μοναχική ανάγνωση; μπορούμε να φανταστούμε θέατρο βουβό; ίσως σε μια εναλλακτική μορφή... σ'ευχαριστώ...

αυτή είναι η αλήθεια Κάκια μου... το σχόλιό σου ξεπέρασε την αρχική ανάρτηση, καθώς το λες... και μαζί την ανέδειξε...
προσωπικά δεν έχω, ειλικρινά, να προσθέσω κάτι στον ποταμό της έκφρασής σου...
αυτό το 'αγγίζει το αθέατο και του δίνει υπόσταση' αγάπησα ιδιαίτερα...
τα φιλιά μου!!!