Και ο αναμάρτητος...

Νημερτής, ο αληθής, παρά τω αμαρτώ αμαρτής. Τροπή του α εις ε, μετά του νη στερητικού και συγκοπή, νημερτής, οιονεί ο εστερημένος του αμαρτείν... (Μέγα Ετυμολογικόν Λεξικόν Οξφόρδης, 1970)

Να προσθέσω εγώ σ'αυτά που λένε οι Ιγγλέζοι, από τον Όμηρο:
"Νημερτές μεν δη μοι υπόσχεο και κατάνευσον
ή απόειπ', επεί ου τοι έπι δέος, όφρ'εύ ειδέω
όσσον εγώ μετά πάσιν ατιμοτάτη θεός είμι..."
(Ιλ Α' 514-516)

["Ασφαλτην δος μου υπόσχεσιν μ'εκείνο σου το νεύμα
ή αρνήσου. Τι θα φοβηθής; Θέλω να μάθω μόνον, αν είμαι
το εξουθένωμα των αθανάτων όλων..."] (Μτφ Ιάκωβου Πολυλά)

Αυτά λέει στα γόνατα ούσα, η Θέτις, μητέρα του Αχιλλέα (Μπράντ Πητ) ικετεύοντας τον Δία να πάρει εκδίκηση για την ιταμή συμπεριφορά του αντιπαθητικού Αγαμέμνονα που του στέρησε την ωραία γκομενίτσα που είχε στη σκηνή του (Βρισηίδα) μετά από μια παλιοκατάσταση που προέκυψε με την δική του σκλάβα την Χρυσηίδα. Αυτή ήταν κόρη του ιερέα του Απόλλωνα και την είχαν πάρει αιχμάλωτη τα καθάρματα οι Αχαιοί, ο ιερέας βαλάντωσε, ζήτησε από τον Απόλλωνα να τσακίσει τους Έλληνες, ο Φοίβος (όχι ο στιχουργός) τον άκουσε και άρχισε να κάνει τοξοβολία με ανθρώπινους στόχους και... τέλος πάντων, ο Αγαμέμνονας συμφώνησε να την επιστρέψει αλλά εζήτηξε από τον Αχιλλέα την δική του. Φύγε εσύ, έλα εσύ δηλαδής. Τα πήρε ο Αχιλλέας και... φώναξε τη μαμά του για βοήθεια! Ε, μα είναι πράγματα αυτά; Καθάρισε μόνος σου παλουκάρι μου... έστω, ήρθε η Θέτιδα, άκουσε το μυξόκλαμα του Μπράντ-Αχιλλέα με τα ωραία μπράτσα και υποσχέθηκε να τα μεταφέρει στον 'τερπικέραυνο' Δία για να συνεχιστεί και το έπος... και ο Δίας, ξηγήθηκε ωραίος και επειδής είχε οφειλούμενα στη Θέτιδα είπε να της κάνει το χατήρι και να τους λιώσει τους Αχαιούς... καλά είναι μέχρις εδώ, ανοίξτε και κανά βιβλίο... δείτε και καμιά ταινία...