Έμεινε η αγάπη όλη να μετράει ώρες και μήνες και χρόνια…
τόσα χρόνια… ψέματα…
Όλα είναι ψέματα…
Μα κι αν ήταν κάποτε αλήθεια
Ότι υπήρξαμε, ότι μεγαλώσαμε, ότι γεράσαμε μαζί
Δεν το αποδέχομαι
Δεν το πιστεύω
Το αρνούμαι…
Έμεινε η αγάπη καλέ μου
Να μαζεύει σαν βοτσαλάκια τις ώρες
τις μέρες
τους μήνες
να φτιάχνει στοίβες όμορφες
πυραμιδούλες από αιώνιες στιγμές
και δάκρυα που κρυσταλλώθηκαν
κι έγιναν πέτρες
και ο χρόνος σαν άτακτο παιδί
ρίχνει κλωτσιές στο βουναλάκι
και σκορπίζει χαιρέκακα όλες μου τις πέτρες
και ξεκινάω να τα μαζεύω πάλι απ’την αρχή
ένα ένα όλα τούτα τα δάκρυα-στιγμές
κρυσταλλωμένης αιωνιότητας
και να τα φτιάχνω όπως ήταν πριν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου