Υπάρχει λοιπόν
ένα μυστικό μονοπάτι
μια ατραπός στενή και αθέατη
εσύ καλά τη γνώριζες
και την περπάτησες ώσπου στο τέλος της
σε καλωσόρισαν τα αιώνια όντα του Φωτός
εσύ καλά τη γνώριζες
δεν στραβοπάτησες
δεν λοξοδρόμησες
δεν είχες βλέμμα για το ταπεινό
εσύ καλά τη γνώριζες
και με ένα απλό χαμόγελο
κοιτούσες πάντα όταν σε καλούσαν
απλό
όπως το πρώτο βήμα του ανθρώπου
στην περπατησιά του
οδεύοντας προς το χαμό του
περήφανα
οδεύοντας προς εκείνα τα πλάσματα
του άκτιστου φωτός
που
τι παράξενο
λάμπει και φωτίζει σαν ήλιος
κι όμως
δεν σε καίει!
σου αφιερώνω αυτό το συγκλονιστικό θέμα
από έναν καλλιτέχνη που τόσο αγαπούσες
και που νιώθω πως πια θα κάνετε καλή συντροφιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου