Νημερτής

πέρυσι τέτοια μέρα έγραφα:

Φαίνεται λοιπόν

πως υπάρχουν οι μεγάλες ημέρες…

αυτές που δεν σκαρφαλώνουν πάνω σου

αλλά εσύ αναλαμβάνεις την ευθύνη

ν’αναρριχηθείς πάνω σ’αυτές

γιατί αυτές οι μέρες

γενέθλιες ή άλλες

είναι σαν ψηλές κορυφές

συνήθως κακοτράχαλες

νεφοσκεπείς

απρόσιτες…

αλλά υπάρχουν

και πάντοτε έχουν μια μυθική διάσταση

ακριβώς γιατί είναι… καθημερινές ημέρες

σαν όλες τις άλλες

αλλά… εντελώς διαφορετικές

μοιάζουν φιλικές

γιατί πολλές φορές τις γιορτάζεις

στην ουσία είναι μπάτσοι της παλιάς σχολής

και ανακριτές

που σε καθίζουν σε ένα σκαμνί

και σ’αναγκάζουν να … τα ξεράσεις όλα…

όχι αυτά που ξέρεις

αλλά αυτά που κάνεις ότι δεν ξέρεις

όχι αυτά που είδες

αλλά αυτά που αγνόησες

όχι αυτά που έζησες

αλλά αυτά που προσπέρασες

όχι αυτά που τόλμησες

αλλά αυτά που φοβήθηκες

όχι αυτά που αγάπησες

αλλά αυτά που κιότεψες να αγαπήσεις

ναι

έτσι είναι αυτές οι γιορτινές

γενέθλιες μέρες

μασκαρεμένοι εισαγγελείς

και δικαστές

που έχουν την απόφαση έτοιμη

αλλά προσποιούνται με χαμόγελο

ότι ‘θα ακουστείς και θα έχεις μια δίκαιη δίκη’

ψέματα

ποτέ κανείς δεν δικάστηκε δίκαια

από τον εαυτό του…

αλλά ας είναι

για μια χρονιά ακόμη

ας είναι

ό,τι έμεινε πίσω

δεν φωνάζει πια

είναι ήσυχο και αναπαυμένο

ό,τι είναι μπροστά

έχει ένα βλέμμα αυστηρό

και μια δέσμευση

κοφτερή σαν καλοακονισμένη λάμα

πως ό,τι βιώνεται

πάντοτε θα βιώνεται ολόκληρο…

γιατί αλλιώς

οι μέρες αυτές γίνονται και… Εξολοθρευτές

έρχονται μια μέρα από το μέλλον

και σε καθαρίζουν στεγνά

στον ύπνο σου…

ακόμα κι αν είσαι ξύπνιος...

November 4th
a day to remember...

χρόνια μας πολλά

οι εορτάζοντες!

φέτος
με τη φθορά κατά ένα χρόνο βαρύτερη
αισθάνομαι ένα πιο ήρεμο χαμόγελο
ίσως γιατί οι εξολοθρευτές έρχονται και παρέρχονται
αλλά η αίσθηση του αιώνιου
είναι ακόμα πιο σημαντική

το Αχανές κάθε τέτοια μέρα
τους γενεθλιώτες σπλαχνίζεται
και τους επιτρέπει να αρμονίζονται

με το φωτεινό τους σύμπαν!