έτσι όμορφα διαπιστώνει ο ποιητής : Αμάραντος είναι η σοφία.. και πρέπει να είμαστε περήφανοι που κατοικούμε σ'αυτή τη χώρα ,αλλά νά,πως να το πώ,ξεχνούμε πως η απόκτηση της σοφίαςβθα πρέπει να'ναι στόχος-σύντροφος καθ'όλη την πορεία της ζωής μας και το σημαντικότερο (λάθος μας) να αφήνουμε τη σοφία για όσουν θέλουν να γίνουνε σοφοί ! Έχουμε το χάρισμα σα λαός, είμαι σίγουρη πως τούτο το επίχρησμα δόθηκε απλόχερα στους Έλληνες ,χωρίς να έχει καμία σημασία με ποιόν θα συνταιριάξουν-και σ'αυτό ακόμα με παρρησία επιλέγουμε χωρίς τα λάθη να κάμνουν τον κανόνα. Μόνο που ο πόλεμος μας κάνει ευάλωτους και θέλει υπομονή μέχρι σταθούμε στα πόδια μας ,και να συμπορευτούμε πάλι με σοφούς, εώς και οι ίδιοι να γίνουμε σοφοί. Εδώ nimerti είναι οικείος ο χώρος σου και φλυαρώ πολλές φορές. Καλό σου βράδυ!
Φίλη μου Άλεξ σ'ευχαριστώ πολύ που θεωρείς το χώρο μου οικείο και νιώθεις ελεύθερη να εκφράζεσαι όπως αγαπάς... αυτό ήταν ό,τι ωραιότερο θα μπορούσες να μου γράψεις...
και συμφωνώ ιδιαίτερα με τούτο "...και το σημαντικότερο (λάθος μας) να αφήνουμε τη σοφία για όσουν θέλουν να γίνουνε σοφοί !..."
να'σαι καλά και να μου χαρίζεις πάντα το στοχασμό σου που διαβάζω με πολύ ενδιαφέρον...
Είναι σίγουρο πως ο Ανύνυμος έζησε τότε και όχι προ Χριστού σε καιρούς κρίσεως , ή τώρα που δοκιμαζόμαστε; Πώς αλλιώς να ορίσεις το συνεχές...τη διαχρονικότητα; Και τι κρίμα ή τι ευλογία που έμεινε Ανώνυμος... για να κάνουμε πιο εύκολα τα λόγια του δικά μας!
4 σχόλια:
έτσι όμορφα διαπιστώνει ο ποιητής : Αμάραντος είναι η σοφία..
και πρέπει να είμαστε περήφανοι που κατοικούμε σ'αυτή τη χώρα ,αλλά νά,πως να το πώ,ξεχνούμε πως η απόκτηση της σοφίαςβθα πρέπει να'ναι στόχος-σύντροφος καθ'όλη την πορεία της ζωής μας και το σημαντικότερο (λάθος μας) να αφήνουμε τη σοφία για όσουν θέλουν να γίνουνε σοφοί !
Έχουμε το χάρισμα σα λαός, είμαι σίγουρη πως τούτο το επίχρησμα δόθηκε απλόχερα στους Έλληνες ,χωρίς να έχει καμία σημασία με ποιόν θα συνταιριάξουν-και σ'αυτό ακόμα με παρρησία επιλέγουμε χωρίς τα λάθη να κάμνουν τον κανόνα.
Μόνο που ο πόλεμος μας κάνει ευάλωτους και θέλει υπομονή μέχρι σταθούμε στα πόδια μας ,και να συμπορευτούμε πάλι με σοφούς, εώς και οι ίδιοι να γίνουμε σοφοί.
Εδώ nimerti είναι οικείος ο χώρος σου και φλυαρώ πολλές φορές.
Καλό σου βράδυ!
Φίλη μου Άλεξ σ'ευχαριστώ πολύ που θεωρείς το χώρο μου οικείο και νιώθεις ελεύθερη να εκφράζεσαι όπως αγαπάς... αυτό ήταν ό,τι ωραιότερο θα μπορούσες να μου γράψεις...
και συμφωνώ ιδιαίτερα με τούτο "...και το σημαντικότερο (λάθος μας) να αφήνουμε τη σοφία για όσουν θέλουν να γίνουνε σοφοί !..."
να'σαι καλά και να μου χαρίζεις πάντα το στοχασμό σου που διαβάζω με πολύ ενδιαφέρον...
Είναι σίγουρο πως ο Ανύνυμος έζησε τότε και όχι προ Χριστού σε καιρούς κρίσεως , ή τώρα που δοκιμαζόμαστε; Πώς αλλιώς να ορίσεις το συνεχές...τη διαχρονικότητα; Και τι κρίμα ή τι ευλογία που έμεινε Ανώνυμος... για να κάνουμε πιο εύκολα τα λόγια του δικά μας!
marronblogger σ'ευχαριστώ πολύ για το ωραίο και εύστοχο σχόλιό σου... να΄σαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου