Βάρδος
Θέλω να σας διηγηθώ
την ιστορία της θλίψης
είναι μια χαρούμενη ιστορία
δε θα σας κοστίσει άλλο
από λίγη γενναιότητα
να σωπάσετε την ακριβή σας φιλαυτία
και λίγο απ'τον παραδείσιο χρόνο σας
να ακούσετε επιτέλους τη φωνή σας...
Θέλω να σας διηγηθώ
την ιστορία του φόβου
είναι μια όμορφη ιστορία
την γράψαμε όλοι μαζί
και ακόμη δεν έχουμε τελειώσει
γιατί είναι οι κόσμοι απέραντοι του φόβου
κι εμείς έχουμε τους χάρτες των ακτών μονάχα...
Θέλω λοιπόν να σας διηγηθώ
την ιστορία της μαγείας
χιλιάδες κόσμοι θα γεννηθούν ευθύς αμέσως
φωτιές και θύελλες και θάλασσες από σκοτάδι
ιππότες, ήρωες και γελωτοποιοί και βάρδοι
και όλ'αυτά όχι σε πλάτη και ύψη μακρινά
και άγνωστους πλανήτες
αλλά σας το λέω αληθινά
στον εαυτό σας μέσα...
Και θέλω ακόμη να σας διηγηθώ
την ιστορία της ποίησης
το πως η ψυχή που νοσταλγεί
την αγκαλιά του Βασιλιά Πατέρα
πάντοτε μόνη τραγουδά
την θεία καταγωγή της
το πως η σάρκα κλέβει αθανασία
και φως
στου έρωτα το μυστικό άγγιγμα
το πως το πνεύμα μεθάει και αναρπάζεται
και απλώνεται και με το Τίποτα
ένα γίνεται...
και θέλω λίγη τόλμη από σας
και ψυχή πολεμιστή
για όσα σας δώρισαν κάποτε να σας διηγηθώ
και όσα τα χάσατε
περιπλανώμενοι στις χώρες της ψευδαίσθησης
στις φυλακές του νου σας
που έχετε ονομάσει με έπαρση μεγάλη
"πραγματικότητα"...
29/4/00
18 σχόλια:
Η ιστορία της θλίψης, του φόβου, της μαγείας, της ποίησης, των Δώρων που χάθηκαν... Μα ας σιωπήσουμε να ακούσουμε τη φωνή μας.
:)
Θέλω να σας διηγηθώ
την ιστορία του φόβου
είναι μια όμορφη ιστορία
την γράψαμε όλοι μαζί
και ακόμη δεν έχουμε τελειώσει
γιατί είναι οι κόσμοι απέραντοι του φόβου
κι εμείς έχουμε τους χάρτες των ακτών μονάχα....
Προηγουμένως μια χαζομαρίτσα έγραφα στο καταφυγιολόγιό μου και γελούσα πάντα βεβαίως με το σφίξιμο στο στομάχι, που αποκτήσαμε, οι πιο πολλοί τουλάχιστον, τον τελευταίο καιρό.
Αλλά όταν τα διάβασα τα δικά σου τα παραπάνω, Νημερτή μου,μού κοπήκαν και τα γέλια και τα χαζούτσικα.
Ο ρημάδης ο φόβος,σε όλα και για όλα ο φόβος κάνει κουμάντο...
Ο φόβος,ναι,αυτός ο κλόουν που κάνει κουμάντο.Πώς θα τον ξεφορτωθούμε...
Υπέροχο. Λίγο καταθλιπτικό/απαισιόδοξο μου φάνηκε, αλλά ίσως φταίω εγώ.
καλησπέρα φίλη μου misoagnosti... ναι, ν'ακούσουμε τη φωνή μας...
βαθύς και σκοτεινός αυτός ο κόσμος φίλη μου Βιβή... αλλιώς δεν γίνεται όμως... μονάχα μένοντας στην ασφάλεια της ακτής... πρέπει να μπούμε... βούληση λοιπόν... ευψυχία!!
(ελπίζω να μην σου χάλασα την Κυριακή!!)
να'σαι καλά!
καλησπέρα δείμε... σ'ευχαριστώ...
"και θέλω λίγη τόλμη από σας
και ψυχή πολεμιστή
για όσα σας δώρισαν κάποτε να σας διηγηθώ
και όσα τα χάσατε
περιπλανώμενοι στις χώρες της ψευδαίσθησης
στις φυλακές του νου σας
που έχετε ονομάσει με έπαρση μεγάλη
"πραγματικότητα"..."
Οντως θελει Τολμη η Αντιμετωπιση της Αληθειας του Τιποτα και του Μηδεν που μας χαριστηκε. Περαστικοι και φευγατοι ειμαστε ολοι απ' αυτη τη χιμαιρα που τη λενε ζωη, και οσο πιο γρηγορα το κατανοησουμε οτι δεν μας ανηκει τιποτα τοσο το καλυτερο για την αγαλιαση της ψυχης μας.
Την καλησπερα/μερα μου και μια ομορφη βδομαδα γεματη Τολμη, Δυναμη και Δημιουργικοτητα.
Θα σταθώ στην ιστορία της ποίησης για να μην αντιγράφω το στίχο!
Είναι δύσκολο να κρίνεις την ποίηση γιατί όπως γράφεις βγάζεις ψυχή μ'αυτήν καταθέτεις αγγίγματα της είναι σαν παράθυρο του εσωτερικού κόσμου.
Αν σ'αγγίζει κάθεσαι αν σ'απογοητεύει φεύγεις γιατί δεν βρήκες τίποτα να σου προκαλέσει το ενδιαφέρον!
Μάλλον θα με βλέπεις συχνά!
Βάρδε...εσύ που διηγείσαι τα ανείπωτα του κόσμου τούτου τις αργές νύχτες της λησμονιάς πριν απο τη μάχη θέλω να σε ακούω χέρι να οπλίζω και καρδιά..
πολύ όμορφη η ευχή σου φίλη μου αοράτη... σ'ευχαριστώ και σου εύχομαι τα αυτά... δύσκολες κι αυτές οι εβδομάδες... δοκιμαζόμαστε όλοι... να΄σαι καλά!
θα συμφωνήσω φίλη zoyzoy (και σε καλωσορίζω στο Νημερτή) πως η σχέση με το απόλυτο είναι κι αυτή απόλυτη... δεν χωράει το περίπου... έχω ίσως μια αλλεργία με οτιδήποτε 'περίπου'... περίπου αριστερούς, περίπου χριστιανούς, περίπου δημοκράτες, περίπου ποιητές...
ζόρικος ο δρόμος του απόλυτου, θα πεις... από την άλλη, μπορείς και να φύγεις, όπως ορθά γράφεις...
θα χαίρομαι να σε βλέπω!!
χμμμμμμ.... θα με ακούς Γκουίν μου...
Ναι Νημερτή μου σε ακούω..
Στάθηκα πολύ προσεκτικά με Δέος και με Σεβασμό όπως πρέπει απέναντι στην Αλήθεια. Κι επειδή η Αλήθεια κατακερματίζεται ανάμεσα σ εκείνη που είναι όλων και σε κομματάκια καθρέφτη που είναι η Αλήθεια του Προσώπου, εγώ αίφνης καθρεφτίστηκα απολύτως στο: "το πως η σάρκα κλέβει αθανασία".. Τόνοιωσα Αυτό Σήμερα και σύ μου τόκανες Λέξεις! Έβαλες το δικό μου καθρέφτη Εκεί! Κι αυτό από μόνο του ακόμη κι αν δεν είχε γύρω του την Αλήθεια του Κόσμου, αυτό από μόνο του ήταν Μεγαλειώδες μέσα μου.. Σ ευχαριστώ καλέ μου φίλε και δεν θα το ξεχάσω.
ομολογώ πως τα λόγια σου με έχουν καθηλώσει Ρεγγίνα μου... εγώ σ'ευχαριστώ από καρδιάς... άλλο δεν θα τολμήσω να πω...
υπέροχο
Σ'ευχαριστώ πολύ Ειρήνη μου... χαίρομαι τόσο όταν βλέπω κάποιο σχόλιό σου... αλήθεια...
Δημοσίευση σχολίου