Τετρ ακέφαλος
θα περάσεις προφήτη τη διχασμένη θάλασσα;
θα λερώσεις τα πόδια σου στο χώμα των χρονισμένων ανθρώπων;
έχει μπροστά σου το χρυσό μοσχάρι ανατείλει
κι εσύ ακόμη ονειρεύεσαι
την μοναδικότητά σου…
αλλά η καταγωγή
έχει το αίμα της δαμασκηνό
έχει τη φωτιά της λήθης
κι το χαμόγελο έχει
της μεθυσμένης άγνοιας
στο κάτω κάτω
μοχθηρέ προφήτη
οι άνθρωποι ζουν
γιατί εμπιστεύονται το χθες
και όχι το αύριο…
από τους λόγους που δεν σου αρμόζουν
φύλακα των Τόπων της Ματιάς
το σημείο στο κέντρο
του κύκλου
οι τρεις ευθείες στο
ισόπλευρο τρίγωνο
το ισοσκελές
τετράπλευρο
ο κύβος που απλώνεται
για να γίνει σταυρός
η σφαίρα που θέλγει
με
την απροσδόκητη αρμονία της…
κι από τους όρκους που σου αρμόζουν
μύστη της χώρας με τη μαύρη άμμο
η χαίνουσα πληγή του βασιλιά
το σκοτωμένο νερό των
ποταμών
οι πρωτότοκοι γιοί που
τουμπάνιασαν
αλλά
στο λέω ξανά
η καταγωγή
έχει δαφοινό το αίμα της
το υδατώδες έχει
πυρ της λησμονιάς
κι έχει το βλέμμα της σελήνης που κοιμάται
στο κάτω κάτω
νοσηρέ προφήτη
οι άνθρωποι ερωτεύονται
με τα χέρια τους
κι όχι με την καρδιά τους…
Μάιος 2012
Rider of the Tempest
8 σχόλια:
Tο τέλειο δεν αφορά το ατελές ούτε μάτι ούτε αφτί..Προδιαγεγραμμένη η πορεία Επί της ουσίας .Νημερτή με καθηλώνει η αλήθεια σου..
Ώστε προδιαγεγραμμένη η πορεία λοιπόν... καλώς...
Πολυγραφότατος τελευταία. Δε σε προλαβαίνουμε! Κι ομολογώ ότι μου χρειάζονται -σχεδόν πάντα- περισσότερες από δύο αναγνώσεις. Κι αυτό είναι που μ΄εξιτάρει. Άδικο για την ποίηση, να προσπαθείς να τη φέρεις στα δικά σου μέτρα αντίληψης αλλά και πώς ν΄αντισταθείς...
Στη Νέα Σελήνη λοιπόν, λέγεται, ότι φύεται ένα σπόρι, περνά την αύξουσα φάση της ωρίμανσης κι ανθίζει στην Πανσέληνο για να διασκορπιστεί προς τα έξω, γονιμοποιώντας το συλλογικό ασυνείδητο.
:)
Με τέτοια ποιήματα, εσύ έπρεπε να συμμετέχεις στα e-awards, όχι εγώ με ποίημα.
Δεν πειράζει, του χρόνου με έργα του 2012.
σ'ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου φίλη μου misoagnosti... έχουν το ειδικό τους βάρος... και σε διαβάζω πάντα με ιδιαίτερη προσοχή...
φίλε μου δείμε, να'σαι καλά για τις σκέψεις σου αλλά, δεν συμμετέχω σε διαγωνισμούς και ό,τι παρόμοιο ή ανάλογο... δεν κρίνω όσους το κάνουν... υπάρχουν πάντα λόγοι που θέτουμε τα έργα μας σε 'τεστ' και 'δοκιμασίες'... υπάρχουν προσδοκίες βράβευσης και λόγοι που έχουμε ανάγκη ένα βραβείο, την προβολή, την έκθεση... και οι λόγοι είναι σεβαστοί... πάντα είναι σεβαστοί... αλλά η ποίηση, ευτυχώς, υπάρχει χωρίς εμάς και δεν μας έχει καμιά ανάγκη... μονάχα να μην λησμονούμε την ιερότητά της, τη μυστική της καταγωγή, τις πηγές και αναφορές της... αυτή είναι η δική μου ματιά...
εύχομαι να διακριθείς αφού το επιθυμείς σε ό,τι διαγωνίζεσαι...
Ψυχική όαση το ποίημα σου,
μετά από την πεζή πραγματικότητα
που βιώνουμε αυτές τις μέρες!!!
Καλό απόγευμα.
καλημέρα φίλη μου Frezia... ένα μεγάλο ευχαριστώ για την... ψήφο εμπιστοσύνης! Να'σαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου