"...με ρωτάς πώς γίνηκα τρελός. Να πως: Μια μέρα, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί ξύπνησα από ύπνο βαθύ και ανακάλυψα πως όλες οι μάσκες είχαν κλεφτεί -και οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μέσα σε εφτά ζωές...
...Για πρώτη φορά ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. και μέσα σε έκσταση φώναξα: Ευλογημένοι οι κλέφτες που έκλεψαν τις μάσκες μου. Έτσι γίνηκα τρελός..."
"...Ο Θάνατος δεν αλλάζει τίποτα, εξόν από τις μάσκες που σκεπάζουν τα πρόσωπά τους..."
"...Μην ξεχνάτε ότι θα ξαναγυρίσω κοντά σας. Λίγο ακόμη και η λαχτάρα μου θα μαζέψει σκόνη και αφρό για ένα άλλο σώμα. Λίγο ακόμα, μια στιγμή ανάπαυσης πάνω στον άνεμο και μια άλλη γυναίκα θα με γεννήσει..."
“...σ’ αγαπώ αδερφέ μου όποιος κι αν είσαι είτε λατρεύεις το θεό σε εκκλησία, είτε γονατίζεις στο ναό σου, είτε προσεύχεσαι στο τζαμί σου. Εσύ κι εγώ είμαστε όλοι παιδιά μιας πίστης γιατί τα διάφορα μονοπάτια της θρησκείας είναι δάχτυλα του χεριού ενός γεμάτου αγάπη Ανώτερου Όντως έτοιμο να τους δεχτεί όλους...”
“...Ο αληθινά θρήσκος άνθρωπος δεν ασπάζεται μια Θρησκεία κι εκείνος που ασπάζεται μια θρησκεία δεν έχει καμία..”
“...Εγώ ο άνθρωπος , τέλος δεν έχω...”
Χαλίλ Γκιμπράν
σε πείσμα των καιρών, κόντρα στον ισοπεδωτικό 'ρεαλισμό’, ανάντι στον ρου κι όχι κατάντι...
το διαρκές κατάντι έφερε την κατάντια...
15 σχόλια:
η φλόγα της αλήθειας μέσα μας κι έξω μας, μόνο αυτή, ικανή να μας χαρίσει την τρέλα!! (έτσι λεν την αλήθεια σήμερα οι άνθρωποι) κι ο θάνατος που τις μάσκες εξαφανίζει πόσο σκληρός στ' αλήθεια για όλους αυτούς τους "αληθινούς" ανθρώπους! που βάλαν ταμπέλα στα βιαστικά, που φώναξαν στα σκοτεινά "τρελός είναι" κι έπειτα ακούστηκε από τα χείλη τους εκείνο το συριστικό γέλιο, όμοιο με κύλισμα φιδιού στο χώμα...
μίλησε στην ψυχή μου
σ' ευχαριστώ
Ατελείωτος ο Άνθρωπος έως του να γίνει κάποτε τρελός.
Νάσαι καλά να μου δείχνεις ...
σε πείσμα των καιρών...
"Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την, Μόλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά κι απότομα. Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδώσου, μόλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει.
Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψε την, μ' όλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου σαν το βοριά που ερημώνει τον κήπο.
Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει. Κι όπως είναι για το μεγάλωμα σου, είναι και για το κλάδεμά σου.
Κι όπως ανεβαίνει ως την κορφή σου και χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο,
Έτσι κατεβαίνει κι ως τις ρίζες σου και ταράζει την προσκόλληση τους στο χώμα.
Σα δεμάτια σταριού σε μαζεύει κοντά της.
Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχιάσει.
Σε κοσκινίζει για να σε λευτερώσει από τα φλούδια σου.
Σε αλέθει για να σε λευκάνει.
Σε ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλός.
Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της για να γίνεις ιερό ψωμί για του Θεού το άγιο δείπνο."
κόντρα στον ισοπεδωτικό 'ρεαλισμό’...
όσα φιλιά αντέξεις...
Ναι, φίλε καλέ,
το ανάντι για στήριγμά μας
και το κατάντι
ήταν και είναι
η κατάντια του κόσμου μας,
που μόνο κόσμημα δεν είναι!
Φιλί
Υ.Γ.Σ' ευχαριστώ
Καλό είναι! όσον αφορά τη τρέλα πολύ καλό. Δεν περικλείει όμως τους άθρησκους κι έτσι, πάλι με αφήνει απ’ έξω. Το κατανοώ και το σέβομαι.
Άλλωστε, αυτός ήταν ο λόγος που ξεκίνησα να γράφω.
Πολλοί ποιητές με εκφράζουν, αλλά όχι απόλυτα. Ήθελα κάτι που να με εκφράζει απόλυτα. Έκανα τα δικά μου.
Νομίζω πως υπονοεί την ελευθερία της ανεξιθρησκείας....οπότε υπ'αυτή την έννοια και τους άθεους.Όσο για τους τρελούς μια χαρά τα λέει!!
τι όμορφος άνθρωπος ο Γκιμπράν ε Σιλένα; δεν ξέρω αλλά αισθάνομαι πως η συνάντηση μαζί του, με την ώριμη τρυφερότητά του, την βαθιά ανθρώπινη θρησκευτικότητά του, την έξω από δόγματα και προσανατολισμούς, χρωματίζει τη ψυχή σαν ουράνιο τόξο... να σαι καλά φίλη μου...
γιατί meggie μου, οι περισσότεροι πλέον χάσαμε την... 'ικανότητα' να γίνουμε 'τρελοί'... τι υπέροχο σχόλιο... να γιατί παίρνουν διάσταση τούτες οι αναρτήσεις... γονιμοποιούν και γεννούν μαζί... ευχαριστώ...
όχι άλλο 'ρεαλισμό'... έλεος...
αρκετά δηλητηριαστήκαμε...
ευχαριστώ Βικ...
κι εγώ σ'ευχαριστώ Κίρκη μου... αληθινά...
δεν τέθηκε ποτέ θέμα θρησκευόμενων και μη, φίλε Χρήστο... μην το εγκλωβίζεις... όσον αφορά τους ποιητές, πως είναι δυνατόν να βρούμε κάποιον που να μας εκφράζει ολοκληρωτικά; θα ήταν και παράδοξο... να σαι καλά...
Κωνσταντίνα, σε καλωσορίζω με χαρά στο Νημερτή... προ ολίγου επεσκέφθην τα ιστολόγιά σου και, ομολογώ, η ροπή μου προς τα γλυκά με δοκίμασε εντόνως! εξαιρετική δουλειά κάνεις... θα σε επισκέπτομαι...
ο Γκιμπράν, όπως σωστά γράφεις, δεν απέκλεισε ποτέ κανέναν... αντίθετα, τους αποκλεισμένους εξέφρασε περισσότερο... να σαι καλά!!!
“...Ο αληθινά θρήσκος άνθρωπος δεν ασπάζεται μια Θρησκεία κι εκείνος που ασπάζεται μια θρησκεία δεν έχει καμία..”
Τι σοφία και πόσο λυπάμαι που το ανακάλυψα αργά τελικά....ευτυχώς το ανακάλυψα.....
Τα φιλιά μας αγαπημένε μας Νημερτή...
αφού η μοίρα μας , μας έχει να κοιτάμε πάντα πάνω (εκ του ανω-θρώσκω), γιατί φοβούμαστε μη χάσουμε το φώς μας ? λες και στο σκότος δε θα ξέρουμε που'ναι τα πάνω και πο τα κάτω ?
έχω την αίσθηση πως μόνοι μας τις φτιάχνουμε τις απειλές, τους τίτλους τέλους και τα προχειροερμηνευάμενα σημεία των καιρών ..
εγώ λέω πως ο Ποιητής μόνο έχει δίκιο γιατί δεν άγεται και φέρεται απο κανέναν πλην της αγαπημένης του ψυχής (και ότι αγαπημένο μόνο αλήθειες λέει)
σας χαιρετώ με τιμή αγαπητέ nimerti
τι πάει να πει νωρίς και αργά... το ότι το ανακάλυψες είναι από μόνο του εκπληκτικό φίλη μου!... και τα δικά μου φιλιά Καπετάνισσα...
η μοίρα μας δεν είναι φίλη Αλεξ να κοιτάμε άνω -και η περίφημη ετυμολογία από το άνω-θρώσκω δεν ισχύει όσον αφορά στον άνθρωπο- η μοίρα μας είναι να κοιτάμε μέσα μας... η αποστολή μας μάλλον, το μυητικό πέρας είναι το ένδον όχι το άνω... εδώ διαφωνούμε...
εκεί που συμφωνούμε όμως είναι στο '...μόνοι μας τις φτιάχνουμε τις απειλές, τους τίτλους τέλους και τα προχειροερμηνευάμενα σημεία των καιρών ...'
κι εγώ σε χαιρετώ με τιμή φίλη μου Αλεξ...
Νυχτοβάτης στο φαράγγι των Αξιών...
κάθε που κοιμάμαι απαγγέλω...
ακούγομαι σαν λύκος που ουρλιάζει...
φόρεσα το Λύκο, λυκάνθρωπος να κατασπαράξω την Αλήθεια όπου την βρω....
Φόρεσα τις μάσκες που σου έκλεψα...
η δεύτερη του χιονάνθρωπου που λιώνει στο Φως και κάθε βράδυ σε έρημες παγωνιές στερεοποιείται...
Χωρεσα στην σταγόνα και στο πέλαγο...
ωκεανός έγινα....
στου θεού την προσευχή έκανα Διορθώσεις....
και το φράγμα της Σιωπής λύγισε
μπρος στην αστάθμητη ματιά μου που είχε τόσα να πει.....
“...Εγώ ο άνθρωπος , τέλος δεν έχω...”
είμαι το ποτάμι που θα πιεις
ο άνεμος που θα εισπνεύσεις εις τον αιώνα των αιώνων
είμαι ο αθάνατος θεός που θα χτίζει τους ευπροσάρμοστους θεούς, που θα λατρέψεις στο μέλλον σου....
εγω ο Άνθρωπος....
Μου θύμισες το εξαίσιο: "ο Άνθρωπος αυτός ο Γίγας" Elena Segal - Σύγχρονη Εποχή...
όλοι λανθάνουμε κατά καιρούς και η απαντησή σου αγαπητέ nimerti μου φαίνεται να ταιριάζει περισσότερο στην αλήθεια μας ...τα μέσα μας είναι και ο προορισμός μας και όχι τα πάνω-κάτω...άρα συμφωνούμε καθ'όλα αφού απαρνήθηκα τον ανωτέρω ισχυρισμό μου !
καληνύχτα σας!
ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ... εξαίσια Κάκια... με άφησες άναυδον!!!
είμαι το ποτάμι που θα πιεις...
εσύ είσαι ποτάμι... και ανεξάντλητο και ατελεύτητο και αδάμαστο και όμορφο... σ'ευχαριστώ που με τιμάς πάντα τόσο γενναιόδωρα!!!
ίσως να ήμουν 'απόλυτος' και αυστηρός στην απάντησή μου Αλεξ αλλά προσωπικά πιστεύω πως εκείνοι που μας γαλούχησαν με την ιδέα ότι πρέπει να κοιτάμε τ'άστρα, με μια έννοια, ήθελαν να μας αποπροσανατολίσουν από την ενδοσκόπηση, το βλέμμα στα εσωτερικα μας άστρα... να γίνουμε όλοι 'επιστήμονες', να τεμαχίζουμε, να αναλύουμε, πάντα το έξω να γεμίζει το μέσα, πάντα μια απόδραση, ένα κυνηγητό...
δεν είμαι... επιστημομάχος... ή επιστημονομάχος... όμως, δεν βρήκα καμιά ουσιώδη απάντηση στον τεχνικό πολιτισμό τον οποίο σπούδασα... μόνο στεγνές λίμνες βρήκα και μηχανικούς ανθρώπους...
όλα χρειαζούμενα πάντως... όχι στην δοξολογία του υλοκρατισμού, της απόλυτης λογικής...
να σαι καλά φίλη μου που μου δίνεις αφορμή για ανάπτυξη κάποιων σκέψεων... για να μη νομιστεί ποτέ πως κάνω τον έξυπνο από δω...
σ'ευχαριστώ...
Δημοσίευση σχολίου