Νημερτής

Ο ΙΟΥΔΑΣ ΔΕΝ ΜΕΤΡΗΣΕ ΠΟΤΕ ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΑΡΓΥΡΙΑ…

 Μερικές σκέψεις γύρω από την αστοχία της αγάπης

δηλαδή την προδοσία…

 

Ο ζηλωτής Ισκαριώτης…

 Ο ένθερμος, φανατικός, μαχητικός, διεκδικητικός, Ιούδας…

Με το βλέμμα γεμάτο από τον πόθο να δει τα χώματα της Ιουδαίας ελεύθερα ξανά.

Ο πιο έξυπνος από όλους τους μαθητές

Ο άνθρωπος που ήξερε να περιμένει για να δράσει την κατάλληλη στιγμή αλλά με λάθος τρόπο.

Ο πολιτικοποιημένος Ιούδας που δεν άντεχε άλλο την ρωμαϊκή κατοχή και η καρδιά του λαχταρούσε την ελευθερία του λαού του, την δική του ελευθερία.

 

Ο ανυπόμονος Ιούδας…

 Ο άνθρωπος που στιγμάτισε την αηδιαστική υποτέλεια του Ιερατείου των Σανχρεντίν στον ρωμαϊκό αετό.

Ο άνθρωπος που αναζητούσε νέο όραμα, νέα, εμπνευσμένη ηγεσία, ένα διαφορετικό μέλλον για τον ‘περιούσιο’ λαό του Γιαχβέ που δοκιμάζεται γενιές και γενιές τώρα.

Αυτός που αγάπησε πολύ, πάρα πολύ τον Ιησού αλλά δεν τον κατάλαβε ποτέ.

Αυτός που είχε την σπάνια τύχη να αγγίξει τον Ραβί, να περπατήσει μαζί Του, να δειπνήσει μαζί Του, να συνομιλήσει μαζί Του και να αισθανθεί κάτι από την θεία ψυχή να τον δονεί και να τον πλημμυρίζει.

Αυτός που είδε στον Ναζωραίο έναν Μεσσία πολεμιστή, όχι έναν Μεσσία πνευματικό λυτρωτή.

Αυτός που πριν προδώσει αισθάνθηκε να προδίδεται όσο κανείς άλλος.

 Ο Ιούδας…

Ο πιο μοναχικός άνθρωπος του πλανήτη

Ο πιο δυστυχισμένος στους αιώνες

Και ο πιο άδικα στιγματισμένος από όλους

 Δίπλα στον Διδάσκαλο, αιώνες, χιλιετίες τώρα, σταυρώνεται και ο Ιούδας

Και το σώμα του δεν βρίσκεται κανείς να το πλύνει, να το αλείψει με μύρο, να το σαβανώσει, να το αποθέσει στην εντάφιο ανάπαυση…

 Δίπλα στον γλυκύ Ναζωραίο, αιώνες, χιλιετίες τώρα στέκει ένα φάντασμα και περιμένει μια ματιά συγνώμης, μια λέξη συμπάθειας, μια χειρονομία οίκτου, μάταια όμως…

 Και είναι ο μόνος που ξέρει πως τα περιβόητα 30 αργύρια που του μέτρησαν οι Φαρισαίοι, εκείνος δεν τα μέτρησε ποτέ…