...Ή ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΟΥ ΝΑ ΧΥΣΕΙΣ ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΣΟΥ…
Έρπουν...
Έχουν αρετές
Έχουν γοητεία
Έχουν μια δική τους παράξενη 'ομορφιά'
Όμως αν προσέξεις
Αν τους παρατηρήσεις
Αν είσαι προσεκτικός
Και δεν αγνοήσεις τη γεύση του δηλητηρίου που στάζει στη κάθε τους λέξη
Θα το καταλάβεις
Θα ανατριχιάσεις βέβαια
Το γνωστό ρίγος της ραχοκοκαλιάς
Και θα αναρωτηθείς
Αλλά δεν πρέπει να ξεγελαστείς
Και το καλύτερο
Να μην δώσεις ‘άπειρες’ ευκαιρίες
Η μετάλλαξή του τους , η εξαλλαγή τους σε κακοήθη οφιόμορφα όντα συντελείται ανά πάσα στιγμή
Και δεν θα ολοκληρωθεί παρά μονάχα ίσως
Όταν αυτοκτονήσουν από την κατάποση του ίδιου του δηλητηρίου τους
Ως κι αυτοί βλέπετε
Έχουν πεπερασμένα περιθώρια ελέγχου
Της φρίκης και του σκότους που τους θρέφει
Και ως γνωστόν
Τίποτε πιο αναξιόπιστο και αφερέγγυο από το σκοτάδι
Άλλα περιμένεις να βρεις
Και άλλα σε υποδέχονται…
Προσοχή λοιπόν…
Έρπουν…
4 σχόλια:
Ας έρπουν όσο μπορούν. Πάντα θα σέρνονται ,ποτέ δεν θα σηκωθούν,ποτέ δεν θα αξιώσουν να ζήσουν αληθινά. Καλύτερα να προσέξουνν αυτοί ,όχι εμείς.
Καλό σου απόγευμα,πολύ ωραίο κείμενο!
καλημέρα Venus... έχεις δίκιο... ας έρπουν όσο θέλουν...
Οι άνθρωποι, δυστυχώς,
-οφιόμορφοι και μη-
είναι παντώς καιρού.
Καμία σχέση δεν έχουν
με τα συμπαθέστατα
και ταπεινά ερπετα,
τα οποία θα κινήσουν σιγά-σιγά
για τη χειμερία νάρκη τους,
αφήνοντας χωρίς νοσταλγία πίσω τους
τα άδεια φιδοπουκάμισά τους,
να μας θυμίζουν
τον μαγικό κύκλο της ζωής.
μου άρεσε πάρα πολύ το σχόλιό σου Γκούφυ... τι φταίνε τα φιδάκια για τα καθάρματα τους ανθρώπους... η Γένεση φταίει που τα ενοχοποίησε στους αιώνες... μια χαρά είναι τα φίδια. Εμείς από την άλλη... τέλος πάντων... ας μην αρχινίσω τώρα...
Δημοσίευση σχολίου