.jpg)
Όταν κάποτε ρώτησαν τον διδάσκαλο της Δύσεως όπως απεκλήθη, Πυθαγόρα, 'τι εστί φίλος;', απήντησε, 'το άλλο εγώ'…
Είναι γνωστή η αξονική σημασία που έδιναν στην φιλία οι Πυθαγόρειοι… ήταν εξαιρετικής σπουδαιότητας η φιλία και οι αρετές και ποιότητες που καλλιεργεί στον μύστη-φιλόσοφο… συντροφικότητα, αλληλεγγύη, αγάπη, αρμονία, τρυφερότητα και πολλές άλλες που είναι αναγκαίες για την εξέλιξη της προσωπικότητας αλλά και την τροφή της ψυχής με νέκταρ και αμβροσία…
Όταν δημιουργηθεί μια αληθινή φιλία είναι ισοδύναμο με την ανακάλυψη ενός υπερ-πολύτιμου λίθου, δεν τον αποχωρίζεσαι για όλη σου τη ζωή… αλλά είναι και κάτι ακόμη υψηλότερο, είναι ένα αληθινό δώρο που έχει κανείς την ευθύνη πλέον να το προστατέψει, να το φυλάξει, να του δώσει την αγάπη του για να ανθίσει ακόμη περισσότερο…
Κι όταν χάνεις ένα φίλο…
Είναι αληθινό πένθος…
Χάνοντας έναν –υποτιθέμενο έστω- φίλο, αισθάνεσαι πως έχεις δεχθεί ένα ηχηρό χαστούκι στο πρόσωπο της ψυχής σου.
Η προδοσία μιας φιλίας είναι θάνατος…
Αλλά κανείς πρέπει να μαθαίνει
Να προσέχει που επενδύει συναισθηματικά
Και να προχωράει…
23 σχόλια:
Παρακαλώ πολύ αν δεις τον Αντώνη Μυκονιάτη, που ξέρω ότι κάπου εκει θα βρίσκεται, να του μεταβιβάσεις ( επειδή εκτός των όσων άλλων δραματικών που συμβαίνουν στη ζωή μου, περνάω και οικογενειακές άσχημες στιγμές - προς επαλήθευση του ρητού " ενός κακού... μύρια έπονται..") ότι, ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΦΙΛΟΣ. Ευχαριστώ.
το έλαβε το μήνυμα... να προσέχεις τον εαυτό σου... ΦΙΛΕ... μερικά πράγματα βλέπεις, δεν αλλάζουν, ακόμη κι αν δεν είναι όλα όπως τα θέλουμε... το έλαβε λοιπόν το μήνυμα και εσύ να έχεις στο νου σου ότι έχεις πάντα και την δική του αγάπη... αλλά η αγάπη από μόνη της δεν φτάνει, πρέπει και να εργαζόμαστε γι αυτήν... εργοτάξιο, καθημερινός μόχθος, αγωνία...
Το ξέρω, και επειδή πάντα στα ΔΥΣΚΟΛΑ μου έμενε ένας φίλος δίπλα μου, που πάντα με βοήθαγε να ξεπεράσω τη φουρτούνα και πάντα με τη βοήθεια του έως τώρα τα κατάφερα, ο Νίκος ο Στυλιανού,
Πιστεύω ότι και πάλι με τη βοήθεια του θα τα καταφέρω.
Η φιλία λόγια δεν ζητά, μόνο πράξεις θέλει....
viv καλωσόρισες, έχεις απόλυτο δίκιο... εκ των καρπών άλλωστε γνώσεσθαι το δέντρο, σωστά; Να σαι καλά...
Καλά να είμαστε όλοι και ταπεινά να προχωρούμε, να καλυτερεύουμε, να δίνουμε και να παίρνουμε. Και είθε οι ατακτοποίητες ψυχές, το δρόμο τους να βρίσκουν....
αγγιξες ευαισθητο θεμα ....
αληθεια, ποια ανθρωπινη σχεση
δεν θελει τη διαρκη φροντιδα μας?
κι ομως, οσο υπαρχουν ψυχες
που την φιλια υμνουν
υπαρχει ελπιδα.
Καλησπέρα fotini, σε ευχαριστώ για τις σκέψεις σου... αλήθεια, όλες οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν ανάγκη φροντίδας καθώς είναι κι αυτές σαν άνθρωποι, ζωντανοί οργανισμοί, θέλουν τροφή και νερό, χυμούς και αγάπη... να σαι καλά...
Ο πραγματικός φίλος δεν χάνεται ποτέ...Είναι πάντα δίπλα σου όπου κι αν βρίσκεται...
Gelly μου καλημέρα... ναι, ο αληθινός φίλος είναι πάντα εκεί... καμιά φορά βέβαια θέλει αλλά δεν μπορεί...
Η προδοσία από φίλο όμως δεν ξεπερνιέται ποτέ. Το έχω ζήσει και πονάει πολύ. Καλή σου μέρα.
Γεια σου Venus... βλέπω ότι αυτή η ανάρτηση είχε μεγάλη συμμετοχή... που σημαίνει πως βέβαια όλους μας αφορά τούτο το θέμα, όλοι έχουμε πονέσει από κάποια φιλία που προδόθηκε ή πέθανε ή αδράνησε... γιατί ο πόνος είναι όπως λες πολύ οξύς και ίσως, λέω, ίσως δεν ξεπερνιέται εντελώς ποτέ...
Δεν ξεπερνιέται γιατί ανοίγεις την ψυχή σου σε κάποιον που περνάς πολλές ώρες μαζί του ,ζεις σχεδόν ,συμμετέχεις και συμμετέχει σε καταστάσεις καλές ή κακές,σε στηρίζει ,τον στηρίζεις και στο τέλος τι? Μια απογοήτευση.
Αλλά να σου πω ένα μυστικό? Δεν βάζω μυαλό και εξακολουθώ να εμπιστεύομαι τους ανθρώπους ακόμα.
Δεν χρειάζεται να περνάς ώρες με κάποιον. Αρκεί οι ψυχές να επικοινωνούν. Τότε οι αποστάσεις εκμηδενίζονται και το στήριγμα είναι παντοτινό.
Τυχεροί όσοι (όπως εγώ) έχουν κερδίσει τέτοια φιλία...
Α! και μυαλό μην βάλεις ποτέ, άσε την ψυχή και την καρδιά σου ανοιχτή στο σύμπαν, δεν θα χάσεις εσύ ποτέ. Οι βέβηλοι θα χάσουν!
κι εγώ συμφωνώ με την viv εδώ... η αληθινή φιλία έχει ποιοτικά παρά ποσοτικά χαρακτηριστικά... έναν εσωτερικό υπαρξιακό δεσμό... αν είναι αλήθεια ότι υπάρχουν τριών ειδών δεσμοί [δεσμοί αίματος, δεσμοί σπέρματος και δεσμοί πνεύματος] η φιλία είναι δεσμός υπαρκτικός, ύπαρξης... βαθιά ειναιικός δηλαδή και ο χρόνος δεν έχει και τόση σχέση με το είναι...
Ο χρόνος και ο τόπος: μέτρα ανθρώπινα για να ασφαλίζουν τις πτωχές μας ζωές... Επηρεάζουν δεσμούς υπαρκτικούς?
Από την άλλη βέβαια, πόσοι από εμάς δεν εξυμνούν την ποιότητα, έχοντας ασφαλώς κατοχυρώσει την ποσότητα???
χαίρομαι για τον διάλογο τούτο που έχει ανοίξει... όσοι από εμάς εξυμνούν την ποιότητα έχοντες εξησφαλισμένη την ποσότητα, είναι απλά τυχοδιώκτες και αριβίστες... είναι βέβαιο ότι οι βαθιά υπαρκτικές σχέσεις, εκείνες που είναι έξω από χώρο και χρόνο -όλβιος όποιος εξ ημών ζει στον βιότοπο αυτό- έχουν και το αντίστοιχο τίμημά τους, τίμημα που απαιτεί να 'εξοφλείται' άμεσα, ολοκληρωτικά... απαιτούν τον Ολο άνθρωπο, τον ακέραιο άνθρωπο και κανένα υποσύνολό του δεν επαρκεί... και είναι βέβαια και ενεργειακά εξαντλητικές... εργοτάξιο όπως προείπα...
τυχοδιώκτες, τυχάρπαγες, τυχαίοι άτυχοι...
θεωρούν εαυτούς ευτυχείς - πλούσιους * την ημέρα.
την νύχτα όμως? νοιώθουν το κενό ή με μαεστρία το προσπερνάνε?
αυτό είναι ενεργειακά εξαντλητικό και με μηδενικό βέβαια αποτέλεσμα.
οι βαθιά υπαρκτικές σχέσεις δεν εξαντλούν, αλλά γεμίζουν - υψώνουν - αναγεννούν
νομίζω πως όσο σου δίνουν το ίδιο ακριβώς απαιτούν... όπως και κάθε τι που είναι αληθινό και όχι κίβδηλο... όμως σε τούτη την ενεργειακή αφαίρεση υπάρχει μια μαγική, σχεδόν αλχημική ιεροπραξία... χάνεις, αιμορραγείς όχι για να πεθάνεις αλλά για να ζήσεις... στις ψεύτικες σχέσεις δεν χάνεις, συσσωρεύεις, συσσωρεύεις συνέχεια, βαμπιρικά και άπληστα όχι ό,τι όμορφο έχει ο άλλος, μα τον άλλο τον ίδιο...
συμφωνώ: όσο σου δίνουν, το ίδιο απαιτούν.
και όσο δίνεις, τόσο λιγότερο σου μοιάζει /
και θες να δώσεις κι άλλο /
να στερέψεις για να ζήσεις...
Καλημέρα!
Η φιλία είναι όμως μονόδρομος;ή σου ανοίγει και άλλους δρόμους να περπατήσεις μέσα απ΄αυτήν; Πολλοί ισχυρίζονται οτι οι καλύτεροι ΄γάμοι ΄ γίνονται μεταξύ φίλων , όταν προκειται για αντιθέτου φύλου πρόσωπα... Αν και είμαι της αποψης οτι οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγουμε εμεις και είναι τόσο ισχυρή όσο οι δεσμοί αίματος... Θα ήθελα να προσθέσω οτι για οποιονδήποτε λόγο και να χαθείς με εναν πραγματικό φιλο η ζωή καποτε θα στον φέρει κ πάλι μπροστά σου...
Xωρίς διάθεση να προσβάλλω κανέναν, όλα αυτά περί ποιοτικής φιλίας τα βρίσκω ολίγον από ...μπούρδες.
Η καθημερινότητα και οι δυσκολίες, δεν περνάνε με το να σε σκέφτεται απλώς ο φίλος σου που μένει 20 λεπτά μακριά από το σπίτι σου και να μην "μπορεί" ποτέ να βρει χρόνο να τα πείτε από κοντά...
Γι αυτό οι ψυχολόγοι πλουτίζουν, γιατί σταματήσαμε να κάνουμε φίλους καρδιάς και το γυρίσαμε στους φίλους "ποιότητας".
Από καρδιάς σημαίνει, είμαι εδώ για σένα με πράξεις!
Η φυσική επαφή, η αγκαλιά, το τρυφερό βλέμμα, δεν αντικαθίστανται με καμμία "ποιότητα", με καμμία σκέψη, με καμμία τηλεφωνική ή διαδικτυακή κουβέντα.
Τα σέβη μου.
μπούρδες η ποιοτική φιλία; μήπως δυο άνθρωποι που γνωρίζω πολύ καλά εγώ δεν έχουν μια τέτοια φιλία; τσ, τσ, τσ... δογματική και απόλυτη σε βρίσκω Κατερίνα... μάλλον τα νεύρα σου είχες...
Δημοσίευση σχολίου