Καμιά φορά ‘αισθανόμαστε’ ότι έχουμε βγει σε ένα απέραντο λιβάδι, αναπνέουμε τον ανεμπόδιστο, ελεύθερο άνεμο της ψυχής μας, κάτω από ένα υπέροχο στερέωμα… μουσικές και μελωδίες της Δημιουργίας μας έχουν πλημμυρίσει, χρώματα, μυρωδιές, ανάσες…
και όμως…
Είναι μια εικονική πραγματικότητα, μια κατασκευή του νου…
Καμιά φορά αισθανόμαστε έτοιμοι για την μεγάλη υπέρβαση, το άλμα στο Άγνωστο, την ενεργειακή πλήρωση να τολμήσουμε, να πράξουμε, να δράσουμε…
Κάνουμε το πρώτο βήμα, το δεύτερο βήμα, τα επόμενα βήματα… δεν έχουμε προσεγγίσει κανένα Άγνωστο… είμαστε πάντα στις περιοχές του Γνωστού… το έχουμε τεντώσει ίσως λίγο, το έχουμε βαφτίσει ‘άγνωστο’, νομίζουμε ότι σε μια στιγμή γίναμε τολμητίες Κολόμβοι και ατρόμητοι εξερευνητές…
…είναι απλά μια ‘ενημέρωση’ του νου πως, απλά, έχουμε τις ποιότητες της ελευθερίας αλλά, δυστυχώς, δεν είμαστε ελεύθεροι…
Ένα καλοδουλεμένο ‘πρόγραμμα’ του νου, μια ταινία που προβάλλεται για την ψυχαγωγία του…
Καμιά φορά πληγώνουμε εκεί που πιστεύουμε ότι μοιραζόμαστε τρυφερότητα, εκεί που νομίζουμε ότι αγαπάμε…
Είναι κι αυτό πιθανώς μια αυταπάτη… ένας εγωικός νους δεν θέλει να αγαπήσει, δεν θέλει να μετατοπιστεί ο κεντροβαρικός του άξονας, δεν θέλει να αυτοκτονήσει…
Γιατί αληθινή αγάπη σημαίνει να καταστραφεί το Εγώ… να αφανιστεί, να διαλυθεί… και ο νους δεν επιτρέπει πράξεις αυτοχειρίας… το πολύ πολύ μερικούς τραυματισμούς… πράγματα που μπορεί να ελέγξει δηλαδή…
Η χειρότερη φυλακή είναι ο νους…
Κι όμως, τα κλειδιά δεν τα έχει εκείνος…
Και μέσα στην απλόχωρη φυλακή του με τις γιγαντοοθόνες προβολής εικονικών πραγματικοτήτων υπάρχουν στιγμές που βιώνεται η Αλήθεια… γουλιές της, δροσιές της ίσως αλλά μέσα στη φτωχική μας κούπα δεν χωράνε οι ωκεανοί…
Και ίσως και μια δροσερή γουλιά να αρκεί για να ξεκινήσει η εσωτερική επανάσταση…
5 σχόλια:
Τέλεια τοποθέτηση και ανάπτυξη !!! Εύγε σου Αντώνη. Θα σε παρακαλούσα να το δημοσίευες και στο logoclub, να το διαβάσουν και οι από εκει.... Και αν δεν το κάνεις τότε σου ζητώ την άδεια να το ανεβάσω εγώ με την υπογραφή σου.
Μπράβο.
αφού το εγκρίνεις το ανεβάζω τώρα... να σαι καλά Νίκο μου...
Εγώ δεν το εγκρίνω! :Ρ
θέλω και την άλλη όψη! Ολοκληρωμένα πράγματα, όχι μισά.
Γιατί ο νους μπορεί ωραιότατα να είναι μια παραδεισένια Ελευθερία! :D
δεν έχουμε να κάνουμε με debate εδώ Κατερίνα... μην μπερδευόμαστε... ολοκληρωμένη είναι η κάθε άποψη από μόνη της!!!
Μια τυχαία, δήθεν σπουδαία, ανακάλυψη
είναι ο νους.
Για να μην πω κατασκεύασμα και ακουστώ σκληρή.
Στον "ελεύθερο άνεμο της ψυχής μας",
στο "υπέροχο στερέωμα",
στις "μουσικές και μελωδίες της Δημιουργίας",
στα "χρώματα",
στις "μυρωδιές",
στις "ανάσες"
.
.
.
λέμε ΝΑΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου