Αυτή χώρα είναι ψυχικά άρρωστη
Στέλιος Ράμφος
Πριν από 45 χρόνια ένας γιατρός, ντυμένος τη στολή συνταγματάρχη –και με μια παράξενη, στριγκή φωνή που σου τρυπούσε τ’αυτιά-, μαζί με κάποιους άλλους αξιότιμους συναδέλφους του, επίσης ιατρούς προφανώς αλλά ντυμένους –παραλλαγή μάλλον – στολές ανωτέρων αξιωματικών, μας έβαλε εις την χειρουργικήν κλίνην και μας πέρασε γύψο από πάνω μέχρι κάτω… το είχαμε ανάγκη είχαν αποφανθεί σε έκτακτο ιατρικό συμβούλιο που, απλά, χρειάστηκε και τη συνδρομή ολίγων αρμάτων μάχης για να μην τους διακόψει κανείς τον οιρμό… το είχαμε ανάγκη διότι έρρεπε η χώρα προς τον Κομμουνισμόν… τσ, τσ, τσ, τι σαίνια αυτοί οι φανταρο-γιατροί, την ψυλλιάστηκαν τη δουλειά και καθώς είχαν ορκιστεί και στον Ιπποκράτη, είπαν να κάνουν το καθήκον τους… ερήμην του ασθενούς, θα πει ο κακότροπος, λεπτομέρειες… όταν είσαι αναίσθητος και ψοφολογάς, δεν ρωτάς τον άνθρωπο που σε σώζει… τι ομάδα είναι… ρωτάς;
Τώρα, η διάρκεια της αποθεραπείας μας δεν διήρκησε πολύ, ε, μια ψιλο-εφταετία, τζάμπα πράγμα μέσα στον απέραντο ιστορικό χρόνο, αν το καλοσκεφτείς…
Και τους κλείσαν και στις φυλακές, επιστήμονες ανθρώπους, να σαπίσουν λες και ήταν κακούργοι και όχι χειρούργοι…
Απ’ό,τι φαίνεται, το πρόβλημα δεν ήτο εξωτερικόν. Ο πρώτος εκείνος αρχι-χειρουργός, κος Γ. Παπαδόπουλος, με τα μυστήρια ελληνικά του που δεν κατανοούσε κανείς –μάλλον επειδή το IQ του ήτο πολύ άνω του μετρίου δικού μας - δεν τελείωσε την δουλειά. Ή μάλλον, δεν έκανε την ορθή διάγνωση. Δεν είχαμε κάταγμα, δεν είχαμε δισκοπάθεια, δεν είχαμε καμιά μετατόπιση σπονδύλου… το πρόβλημα ήτο βαθύτερον… και δε μπόρεσαν να βοηθήσουν αργότερα οι επόμενοι ιατροί που πήραν τη σκυτάλη, Καραμανλής, Παπανδρέου, Μητσοτάκης, μικρός Καραμανλής, μικρός Παπανδρέου… α, ήταν και ο εκ Γερμανίας περίφημος ιατρός κος Σημίτης, τον ξέχασα…
Τελικά, το θέμα το λύνει ο κος Ράμφος, ο φιλόσοφος. Ιατρο-φιλόσοφος μάλλον, απ’ό,τι φαίνεται. Και βεβαίως συμφωνώ!
Και όχι μόνον εμείς, δόκτωρ Ζιβάγκο! Και οι Ιταλοί και οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί και οι Βέλγοι και οι Γάλλοι… και σε λίγο ΟΛΟΙ θα έχουμε ανάγκη επειγούσης ψυχικής αρωγής και επιστημονικής βοηθείας.
ΟΛΟΙ είναι άρρωστοι πλην των τραπεζιτών, των ‘αγορών’ και των ‘οίκων αξιολόγησης’.
Συνελόντ’ειπείν… δεν είναι οικονομικό το θέμα… δεν είναι πολιτικό, δεν είναι ούτε καν παθολογοανατομικό… είναι ψυχικό, ψυχιατρικό δηλαδή!
Εύγε κε Ράμφε… η Ελλάς σου οφείλει! Και πάντοτε η Ελλάς γνωρίζει να αποπληρώνει τα χρέη της! (Ό,τι μου αναλογεί, 100, 200 Ευρώπουλα, πέρνα να στα δώκω άμα θες…).
6 σχόλια:
Συμφωνώ φίλε μου με αυτήν την σκωπτική ανάρτηση και την κριτική της ιατρικοποίησης...νισάφι δηλαδή, με τους κοινωνικο-ψυχαναλυτικο-υπερόπτες, που δεν θέλουν να παραδεχτούν το μαύρο λάθος τους...ας πρόσεχαν δηλαδή. Και όταν ο Ράμφος έκανε τη στροφή απο την νεορθοδοξία, που αν μη τι άλλο κάποια μορφή εθνικής συνείδησης εξέφραζε, που να φαντάζονταν ότι καλύτερα να έμενε στις αρχικές αντι-δυτικές θέσεις του..τον διαβάζω τότε και τώρα, και τρίβω τα μάτια μου,,πως τη πάτησε ο άνθρωπος, να φραγκέψει έτσι
Χα! απολαυστικοί και οι δυό σας. Έτσι ένας πρώτος χαιρετισμός γιατί δεν μπορούσα παρά να αποτυπώσω το χαμόγελο μου σε γραφή.
Ακόμα θυμάμαι τη λέξη ''ιατροθεολογία'' φίλε νημερτή, ίσως να ετοιμάσω κάτι τις επόμενες ημέρες αν και βρίσκομαι σε άλλο θρησκευτικό mood -που λέν και οι φίλοι μου αγγλοσάξωνες- το οποίο με τα αποτελέσματα του με προσγειώνει.
Και βέβαια ΟΛΟΙ έχουμε πρόβλημα, αυτό το λεν επίσημα οι ''επιστήμες'' μας.
Υ.γ: ''πως τη πάτησε ο άνθρωπος, να φραγκέψει έτσι'' να πεις ότι είναι και νεαρός, να το καταλάβω...
Χαιρετώ.
δεν πάει πολύς καιρός που διάβασα όσα 'έσουρες' στον Ράμφο, αγαπημένε μου φίλε Ιωάννη και είχες τα χίλια δίκια... δεν έχω αφιερώσει και λίγες ώρες για να διαβάσω και να μελετήσω τη σκέψη του εν λόγω κυρίου... από την εποχή του "Καημός του ενός" - και παλιότερα ίσως ε; - ως σήμερα, τι έγινε αλήθεια; Στις δε τελευταίες του συνεντεύξεις, πέρα απο το ότι βαριέται -πήγα και τον είδα σε ομιλία στο ίδρυμα Λασκαρίδη, υπάρχει στο σχετικό site - για την σπηλιά του Πλάτωνα και... μόνο που δεν κοιμήθηκα! - λέει και χοντράδες πλέον... έφτασε στο σημείο σε συνέντευξή του στη Στάη, πέρα από τη φράση ότι όλοι είμαστε ψυχικά άρρωστοι, να προτρέψει φοιτητή να είναι... σπάστης και να μην τον νοιάζει τίποτε άλλο!
Πω, πω... κόντεψα να πετάξω όσα βιβλία του έχω από το παράθυρο!
Ε, αμέτε όλοι σας στο διάολο λοιπόν!
Φίλε μου καλέ Δ, θυμάσαι αλήθεια τη λέξη αυτή ε; Να'σαι καλά! Και τελικά απεδείχθη εκείνος που το είπε τότε ότι ήταν μέσα! Σε διαβάζω πολύ τελευταία και σε χαίρομαι!
Εξαιρετικό άρθρο. Πολύ ωραία η ειρωνεία κι αντάξια του θιγόμενου προσώπου (φευ, δεν τόλμησα να πω το όνομά του).
Σ'ευχαριστώ φίλε δείμο για τα λόγια σου... είναι τω όντι πικρό να κρημνίζεται εκείνος που κάποτε είχες μέσα σου σε κάποιο βάθρο... δεν λείπουν ποτέ οι απογοητεύσεις... αλλά βέβαια, έχουμε σημαντικότερα θέματα που μας καίνε, έτσι δεν είναι; Την καλησπέρα μου!
Δημοσίευση σχολίου