Πέμπτη, Απριλίου 30, 2009

Κάποιος να ποτίσει το χωράφι ρε μάγκες...

και επιτέλους, εντάξει, ωραία φωνή έχει η μαντάμ αυτή, η ασχημούλα Αγγλιδα που ξαφνικά όλοι ένιωσαν ενοχές και την αποθεώνουν ενώ τόσες δεκαετίες την είχαν στην απέξω και ούτε... κικιρίκι δεν είχε απολαύσει η καψερή αλλά όλα έχουν και όρια... σκατά στις μούρες σας. Αύριο θα την εχετε πάλι γραμμένη κανονικά γιατί θα ξεθάψετε κανένα άλλο τύπο... τουλάχιστον τώρα που εγινε πρώτη φίρμα θα βρεθεί κανείς να... ποτίσει το χωράφι; Αυτό έχει σημασία...

ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑ non stop

δεν χορταίνω αυτή την απόλαυση με τίποτα. Και διάβασα και στο... yupi.gr συνέντευξη του τυπάκου του τσολιά και την φχαριστήθηκα. Φρέσκος, νεανικός άνεμος σάτιρας... όχι πια άλλα γηροκομεία στη ΤιΒι... δηλαδή κι εγώ να ήμαν μέσα θα με είχα απολύσει ως ξεπερασμένο πια... εύγε ρε μάγκες...

ενημέρωση του χοίρου!

Ελεος πια από τα κανάλια με τη γρίπη των χοίρων... ούτε μισό κρούσμα ακόμη αλλά τα... κρούσματα βλακείας, υπερβολής και γεροντοκορίστικης ανασφάλειας πολλά και πληθαίνουν! Αμάν πια, σταματάτε κάποτε να σπέρνετε την ανοησιο-βλακο-μαλ... σας! 

Τετάρτη, Απριλίου 29, 2009

ΚΑΙ ΝΕΑ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ

Ποια περίοδος της ιστορίας μας είναι η πλέον ένδοξη; Απαντήστε και κερδίστε... την εκτίμησή μου!!

Δευτέρα, Απριλίου 27, 2009

www.logoclub.gr

Ιστοχώρος ποίησης και λογοτεχνίας εν γένει. Δικά μου κείμενα θα βρεί όποιος θέλει με το ψευδώνυμο sailor. Ευχαριστώ παιδιά μου. Κάθε καλή προσπάθεια πάντως γενικά να διαδίδεται. Και μη ξεχνάμε και το www.metafysiko.gr Μια ανοιχτή πύλη αναζήτησης με καλά και ψαγμένα κείμενα σε πολλούς τομείς.

Τρίτη, Απριλίου 21, 2009



ΑΠΟ ΤΟ troktiko... πολυ μου άρεσε και είπα να την βάλω κι εγώ... η λεζάντα στην φωτο ήταν "Η ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΜΙΑ". Μιλάμε για πολύ ωραία δουλειά... Όπως και τα περισσότερα που έχει ο troktikos... το πρώτο σε επισκεψιμότητα blog... μπράβο!

ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΠΟΡΠΑΤΑΕΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ Η ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΑ...

Για άλλη μια φορά, για άλλη μια χρονιά, συνεορτάσαμε μετά πάσης λαμπρότητος και κατάνυξης το Άγιον Πάσχα, ώσπερ μεθερμηνευόμενον, πένθιμο ύφος, χριστιανικό, τη Μεγάλη Εβδομάδα –κι αν δεν σου βγαίνει, το ζορίζεις το πράγμα γιατί βλέπεις την έκφραση στα πρόσωπα των ‘πιστών’ γύρω σου – και άγριο ξεκοίλιασμα την Κυριακή, εντελώς Ελληνικό αυτό – με αρνιά, κατσίκια, κοντοσούβλια, λίπη, ξίγκια, κράσους και Εφη Θώδη στη διαπασών … Κι αφού ανεστήθη ο Κύριος και μάθαμε από το Alter ότι ενικήθη ο θάνατος επιτέλους – η βλακεία παραμένει απέθαντη βέβαια – και ο Άδης καταβέβληται ο κερατάς, μπορούμε αθάνατοι πια, ήτοι απρόσβλητοι από οτιδήποτε πλέον, να κολυμπήσουμε στη κακή χοληστερόλη, να επιδοθούμε σε ωραία ελληνοπρεπή καλαμπούρια με χονδροειδή υπονοούμενα , να οδηγήσουμε ‘μάγκικα’ και καθαρόαιμα Ελληνικά για να φτάσουμε ‘πρώτοι’ στον προορισμό μας, αγνοώντας ότι ο μόνος που ανεστήθη ήταν ο Κύριος και δεν προβλέπεται τίποτε για μας –ακόμη τουλάχιστον – και από βδομάδα, αφού ξεπρηστούμε και ξανάρθει το ουρικό στα ίσα του, να επιδοθούμε, αναστημένοι κι εμείς, αθάνατοι και ‘κατά χάριν σεσωσμένοι υιοί θεού’ στις όμορφες ενασχολήσεις μας. Να κλέβουμε τον υπάλληλο, να κλέβουμε την Εφορία, να δέρνουμε τη γυναίκα μας, να ταπεινώσουμε το παιδί μας, να γ... τη γκόμενά μας, να σκεφτούμε όλους τους χριστιανικούς τρόπους να ξεγελάσουμε, να κοροϊδέψουμε, να αρπάξουμε, να αυξήσουμε την απληστία, την πνευματική ακηδία, την εσωτερική αθλιότητα…

Κοινοτοπίες θα μου πείτε… κι άλλοι μας τα΄παν αλλά…

Κι ας κοιτάω κι εγώ τον κάρφο στο μάτι μου κι ας μην κρίνω τον γείτονα γιατί με τη μεζούρα που τον μετράω θα μετρηθώ κι εγώ…

Άντε, να’ρθει και η Πεντηκοστή να λαλήσουμε ξένες γλώσσες, γιατί τη δική μας…

Τετάρτη, Απριλίου 15, 2009


Χωρίς τον Σωκράτη δεν θα υπήρχε ο Πλάτωνας.

Χωρίς τον Πλάτωνα  ο Αριστοτέλης.

Χωρίς τον Τίμαιο δεν θα υπήρχε η Ατλαντίδα

Χωρίς τον χώρο δεν θα υπήρχε ο χρόνος

Χωρίς τον χρόνο δεν θα υπήρχε ο φόβος

Χωρίς το Φόβο δεν θα υπήρχε ο Δείμος…

Χωρίς τον Αντώνιο η Κλεοπάτρα

Χωρίς τον Αβραάμ η Σάρα

Χωρίς την Σάρα δεν θα υπήρχε η Άγαρ

Χωρίς την Άγαρ δεν θα υπήρχε ο Ισμαήλ

Χωρίς την έρημο δεν θα υπήρχε η ενόραση

Χωρίς την ενόραση η Άμαξα του Ιεζεκιήλ

Χωρίς την φωτιά της ενόρασης η αποκάλυψη

Χωρίς την αποκάλυψη το πέρασμα…

 

Χωρίς τη Τιβεριάδα δεν θα υπήρχε ο Πέτρος

Χωρίς τον Πέτρο η άρνηση και η ντροπή

Χωρίς την άρνηση η αποδοχή

Χωρίς την νύχτα το ξημέρωμα

Χωρίς το σάρκινο το πνευματικό

Χωρίς το ψυχικό το στερέωμα του πόθου…

 

Χωρίς την προσευχή στον κήπο της εγκατάλειψης

Δεν θα υπήρχε η αιματίδρωση του Ανθρώπου

Χωρίς την μοναξιά του θεού

Η εγρήγορση του ανθρώπου

Χωρίς σταύρωση δεν θα υπήρχε ανάσταση

Χωρίς το φιλί της προδοσίας  ο στέφανος της δόξης

Χωρίς τον Χριστό δεν θα υπήρχε Ιούδας

Χωρίς τον Ιούδα δεν θα υπήρχε Χριστός…

 

 Μεγάλη Εβδομάδα 2009

Κυριακή, Απριλίου 12, 2009

Ο ΙΟΥΔΑΣ ΔΕΝ ΜΕΤΡΗΣΕ ΠΟΤΕ ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΑΡΓΥΡΙΑ…

 Μερικές σκέψεις γύρω από την αστοχία της αγάπης

δηλαδή την προδοσία…

 

Ο ζηλωτής Ισκαριώτης…

 Ο ένθερμος, φανατικός, μαχητικός, διεκδικητικός, Ιούδας…

Με το βλέμμα γεμάτο από τον πόθο να δει τα χώματα της Ιουδαίας ελεύθερα ξανά.

Ο πιο έξυπνος από όλους τους μαθητές

Ο άνθρωπος που ήξερε να περιμένει για να δράσει την κατάλληλη στιγμή αλλά με λάθος τρόπο.

Ο πολιτικοποιημένος Ιούδας που δεν άντεχε άλλο την ρωμαϊκή κατοχή και η καρδιά του λαχταρούσε την ελευθερία του λαού του, την δική του ελευθερία.

 

Ο ανυπόμονος Ιούδας…

 Ο άνθρωπος που στιγμάτισε την αηδιαστική υποτέλεια του Ιερατείου των Σανχρεντίν στον ρωμαϊκό αετό.

Ο άνθρωπος που αναζητούσε νέο όραμα, νέα, εμπνευσμένη ηγεσία, ένα διαφορετικό μέλλον για τον ‘περιούσιο’ λαό του Γιαχβέ που δοκιμάζεται γενιές και γενιές τώρα.

Αυτός που αγάπησε πολύ, πάρα πολύ τον Ιησού αλλά δεν τον κατάλαβε ποτέ.

Αυτός που είχε την σπάνια τύχη να αγγίξει τον Ραβί, να περπατήσει μαζί Του, να δειπνήσει μαζί Του, να συνομιλήσει μαζί Του και να αισθανθεί κάτι από την θεία ψυχή να τον δονεί και να τον πλημμυρίζει.

Αυτός που είδε στον Ναζωραίο έναν Μεσσία πολεμιστή, όχι έναν Μεσσία πνευματικό λυτρωτή.

Αυτός που πριν προδώσει αισθάνθηκε να προδίδεται όσο κανείς άλλος.

 Ο Ιούδας…

Ο πιο μοναχικός άνθρωπος του πλανήτη

Ο πιο δυστυχισμένος στους αιώνες

Και ο πιο άδικα στιγματισμένος από όλους

 Δίπλα στον Διδάσκαλο, αιώνες, χιλιετίες τώρα, σταυρώνεται και ο Ιούδας

Και το σώμα του δεν βρίσκεται κανείς να το πλύνει, να το αλείψει με μύρο, να το σαβανώσει, να το αποθέσει στην εντάφιο ανάπαυση…

 Δίπλα στον γλυκύ Ναζωραίο, αιώνες, χιλιετίες τώρα στέκει ένα φάντασμα και περιμένει μια ματιά συγνώμης, μια λέξη συμπάθειας, μια χειρονομία οίκτου, μάταια όμως…

 Και είναι ο μόνος που ξέρει πως τα περιβόητα 30 αργύρια που του μέτρησαν οι Φαρισαίοι, εκείνος δεν τα μέτρησε ποτέ…