Τρίτη, Απριλίου 21, 2009

ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΠΟΡΠΑΤΑΕΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ Η ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΑ...

Για άλλη μια φορά, για άλλη μια χρονιά, συνεορτάσαμε μετά πάσης λαμπρότητος και κατάνυξης το Άγιον Πάσχα, ώσπερ μεθερμηνευόμενον, πένθιμο ύφος, χριστιανικό, τη Μεγάλη Εβδομάδα –κι αν δεν σου βγαίνει, το ζορίζεις το πράγμα γιατί βλέπεις την έκφραση στα πρόσωπα των ‘πιστών’ γύρω σου – και άγριο ξεκοίλιασμα την Κυριακή, εντελώς Ελληνικό αυτό – με αρνιά, κατσίκια, κοντοσούβλια, λίπη, ξίγκια, κράσους και Εφη Θώδη στη διαπασών … Κι αφού ανεστήθη ο Κύριος και μάθαμε από το Alter ότι ενικήθη ο θάνατος επιτέλους – η βλακεία παραμένει απέθαντη βέβαια – και ο Άδης καταβέβληται ο κερατάς, μπορούμε αθάνατοι πια, ήτοι απρόσβλητοι από οτιδήποτε πλέον, να κολυμπήσουμε στη κακή χοληστερόλη, να επιδοθούμε σε ωραία ελληνοπρεπή καλαμπούρια με χονδροειδή υπονοούμενα , να οδηγήσουμε ‘μάγκικα’ και καθαρόαιμα Ελληνικά για να φτάσουμε ‘πρώτοι’ στον προορισμό μας, αγνοώντας ότι ο μόνος που ανεστήθη ήταν ο Κύριος και δεν προβλέπεται τίποτε για μας –ακόμη τουλάχιστον – και από βδομάδα, αφού ξεπρηστούμε και ξανάρθει το ουρικό στα ίσα του, να επιδοθούμε, αναστημένοι κι εμείς, αθάνατοι και ‘κατά χάριν σεσωσμένοι υιοί θεού’ στις όμορφες ενασχολήσεις μας. Να κλέβουμε τον υπάλληλο, να κλέβουμε την Εφορία, να δέρνουμε τη γυναίκα μας, να ταπεινώσουμε το παιδί μας, να γ... τη γκόμενά μας, να σκεφτούμε όλους τους χριστιανικούς τρόπους να ξεγελάσουμε, να κοροϊδέψουμε, να αρπάξουμε, να αυξήσουμε την απληστία, την πνευματική ακηδία, την εσωτερική αθλιότητα…

Κοινοτοπίες θα μου πείτε… κι άλλοι μας τα΄παν αλλά…

Κι ας κοιτάω κι εγώ τον κάρφο στο μάτι μου κι ας μην κρίνω τον γείτονα γιατί με τη μεζούρα που τον μετράω θα μετρηθώ κι εγώ…

Άντε, να’ρθει και η Πεντηκοστή να λαλήσουμε ξένες γλώσσες, γιατί τη δική μας…

Δεν υπάρχουν σχόλια: