Η χαρά του Ιωάννη Μεταξά!!
Γιατί χαίρεται και χαμογελάει ο κόσμος;
Ήθελα να ρωτήσω πάλι κάτι… έτσι, για το ωραίον του σκέπτεσθαι και του αμπελοφιλοσοφείν…
Γιατί είναι τόσο χαρωποί και εύθυμοι οι συνάνθρωποί μου
…εσχάτως;
Μήπως γιατί για πρώτη φορά μετά το 74 έχουμε και ολίγη ακροδεξιά σε μια κυβέρνηση;
είναι ευχαριστημένοι όσοι ψήφισαν οτιδήποτε πριν δυο χρόνια
που βλέπουν έναν δηλωμένο οπαδό της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά
να έχει θέση υφυπουργού;
που βλέπουν έναν ‘σοβαρό’ μεν αλλά κάποτε ακραίο και ‘μαύρο’ δεξιό
να ηγείται υπουργείου;
που βλέπουν τον κάποτε συνομιλητή του Στυλιανού Παττακού αρχηγό του ΛΑΟΣ
να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση που επιτέλους έσυρε τους πάντες στο άρμα του;
α, ξέχασα
έχουμε πλέον ‘σοβαρό’ πρωθυπουργό…
έναν άτεγκτο, σιδηρόφρακτο τραπεζίτη
που κάποτε τα έκανε θάλασσα με το χρηματιστήριο
αλλά σήμερα θα βγάλει το σκάφος από τη φουρτούνα
θα χτυπήσει τη γροθιά του στα τραπέζια
και η Μέρκελ θα κατουρηθεί πάνω της…
Πάντως, εντάξει
Ο κύριος Παπανδρέου έφυγε αλλά τελικά έμεινε
Ο κύριος Σαμαράς ήρθε αλλά τελικά δεν ήρθε
Η Αλέκα Παπαρήγα έμεινε μόνη της στη γωνία να γαυγίζει… ποιος την ακούει πλέον;
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έβαλε μυαλό και οδεύει στα χνάρια της Αλέκας
Υπάρχει βέβαια και ο άλλος…
Ο ‘σοβαρός’ της Αριστεράς
Ο ψαρομάλλης
αυτός που ‘έσωσε την τιμή της αριστεράς’ (κατά δήλωση της Διαμαντοπούλου)
αυτός που δεν ανεβαίνει στα κεραμίδια
ούτε στα κάγκελα
είναι σοφός
και τσιμπάει και ποντάκια στις δημοσκοπήσεις από το πτώμα του ΠΑΣΟΚ…
αυτός δεν μπήκε στη κυβέρνηση
αλλά στηρίζει ο καημένος
τι άλλο να κάνει;
Οι πιο κει δεν τον παίζουν
Οι πιο εδώ τον βαριούνται…
Και η Ντόρα;
Τσ, τσ, τσ, ‘ποτάνα ζωή’ που θα’λεγε και ο Ταμτάκος
Τόσα παράθυρα
Τόσες δηλώσεις στήριξης
Τέτοιος μόχθος
Τόσες συνεντεύξεις ο πατέρας με τον Παπαχελά
Και να την αφήσουν στην απ’έξω…
Αίσχος!
Αλήθεια
Τώρα στις 17 Νοέμβρη
Ο κος Αδωνις
Και ο κος Μαυρουδής Βορίδης
Ως κυβερνητικά στελέχη πλέον
Θα παραστούν στις εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο;
Μπρρρρρρ… κάποια κόκαλα θα τρίζουν από τάφους σκοτεινούς
Αλλά σήμερα
Ποιος νοιάζεται για τους νεκρούς;
Ποιος νοιάζεται για τους... ζωντανούς;
Ποιος νοιάζεται για τους... ζωντανούς;
Έχουμε τα ζόμπι να ταίσουμε πρώτα…
14 σχόλια:
Το πρωτοφανές ρεζιλίκι των τελευταίων ημερών με την περιπετειώδη εκλογή του κ Παπαδήμου, του επίλεκτου των τραπεζών, αποδεικνύει ότι ο παλαιοκομματισμός δεν υποχώρησε ούτε βήμα παρ΄'ολη την κρίση και εξακολουθεί να τερατολογεί στα αυτιά του λαού. Ελλείψει αντιπάλου δέους φοβούμαι ότι οδηγούμαστε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Νημέρτη μου συμμερίζομαι τα όσα γράφεις και ανησυχώ. Καλό βράδυ.
Ακριβώς έτσι είναι τα πράγματα φίλε μου Κώστα... ο παλαιοκομματισμός σε όλο του το μεγαλείο... σε εποχές τρομακτικής λιτότητας και υποτιθέμενης ή μη χρεωκοπίας, 50μελής κυβέρνηση και με τη βούλα της χούντας... α, ρε Παπαδόπουλε, γλέντια που θα κάνεις απ'το τάφο σου...
Να'σαι καλά... το μαύρο χιούμορ να μην μας λείπει αφού λείπουν όλα τα άλλα...
Και θα προσθέσω αδελφέ, πως μάλλον και ο κύριος κυριος υφυπουργός Αμύνης ήταν διπλωμάτης επι χούντας στην Ιταλία, συντονίζοντας τις ακροδεξιές ομάδες ελλήνων ακροδεξιών φοιτητών, που συνεργάζονταν με τις εκεί ζόμπι ομάδες των ιταλών τραμπούκων...αυτη η ιστορία έχει πολύ...βάθος
με τις υγείες μας
Α,έτσι λοιπόν... να΄σαι καλά Ιωάννη μου... σωστό γιορτάσι λοιπόν έστησε το χουνταριό... συγχαρητήρια... αλλά αφού άφησε στεναγμό ανακούφισης ο κος Καψής και ο κος Παπαχελάς, εμείς οι μικροσκοπικοί τώρα τι να λέμε... Με τις υγείες μας λοιπόν, καλά το λες...
μια χαρά τα περιγράφεις Νημερτή...
κι εγώ αδημονώ στις 17 Νοέμβρη...
να παρακολουθήσω την παράσταση που θα δώσει το νέο κυβερνητικό σχήμα και τι τίτλος θα δωθεί
καλη...μέρα πλέον φίλη CaRiNa... είναι να γελάς, είναι και να κλαίς... δεν θα περάσει τόσο εύκολα πάντως αυτό το τερατούργημα που σκάρωσαν και μας σέρβιραν... να΄σαι καλά!
Καλημέρα nimertis. Θα το πω λαϊκά "ένα μάτσο χάλια". Η Ελλάδα έχει αλυσοδεθεί στο άρμα της Γερμανίας. Ο,τι δεν κατάφερε στο 2ο Παγκόσμιο πόλεμο τα κατάφερε σήμερα με τον οικονομικό πόλεμο που μας έχει κηρύξει.Ας ελπίσουμε ότι ο λαός θα ξυπνήσει πριν να είναι αργά. Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Α, αυτό είναι καλό! Βέεεεβαια!
Το ότι θα βγάλουν ξανά τα τανκς και θα δημιουργήσουν ένα νέο πολυτεχνείο, πολύ πιο αιματοβαμμένο αυτή τη φορά, αλλά πολύ πιο ουσιαστικό και επαναστατικό!
Εντάξει, κάνουμε πλάκα, αλλά... περιμένω τα χειρότερα.
Τι άλλο να πω... viva la victoria siempre!
Εβίβες φίλε Νήμερτη!
κι έπειτα λένε Ρένα ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται... μα, μέσα σε δυο γενιές έχουμε την θριαμβευτική επιστροφή της Γερμανίας σε ρόλο ευρωπαϊκής ηγεμονίας και μάλιστα με σκληρούς, οικονομικίστικους όρους... έτσι είναι όπως τα γράφεις φίλη μου... Ο Χίτλερ ζητούσε 'ζωτικό χώρο'... οι επίγονοί του τι θα ζητήσουν; [ζωτική ανάσα; ζωτικό αίμα;]
πριν λίγα χρόνια, φίλε μου Χρήστο, είχα αρχίσει να πιστεύω ότι το μήνυμα του Πολυτεχνείου ξεπεράστηκε πλέον... Ε, λοιπόν, φέτος ειδικά, ακόμη και το 'ψωμί' είναι επίκαιρο... 'παιδεία'; 'ελευθερία'; τρομακτικό να τα ζεις όλα πάλι από την αρχή... ή μάλλον να τα ζεις έστω κι αν την πρωτη φορά ήσουν πιτσιρικάς...
εβίβες! έτσι, να τα λέμε...
όλοι για μια παράσταση αδημονούμε αγαπητέ nimerti , άλλοι για να γελάσουμε , άλλοι για να αναθαρρύνουμε , άλλοι για να επιβεβαιωθούμε και άλλοι άκουσον άκουσον , για να χαρούν με τη στεναχώρια των άλλων...δυστηχώς υπάρχουν και τέτοιοι θεατές !
απο τα γενόμενα κρατώ τούτο που σοφά είχε ειπωθεί : δε μας ανήκει τίποτα περισσότερο απο το χώρο που κρατούν τα δυο μας πόδια...κι'εκείνος δανεικός είναι συμπληρώνω εγώ !
όσο και να πεις ξεμυαλιστήκαμε και νομίσαμε πως είμαστε Ελλαδίτες, Ευρωπαίοι, Χριστιανοί κ.α
είμαστε Τσιγγάνοι και κάποτε ας το καταλάβουμε πριν μας προλάβουν τα γεγονότα..
καλό βράδυ !
Εγώ λέω, ας κοιταχτούμε αναμεταξύ μας, αν θέλετε ας υπάρξει και κλαυσίγελος για ό,τι θα παρακολουθήσουμε (όσοι το κάνουν) από τα ΜΜΕ, αλλά ..
ας ξαναβρεθούμε αναμεταξύ μας ..
την αγάπη μου
έτσι λοιπόν Αλεξ φίλη μου, πάντα γυρνάμε στα πυρηνικά, τα πρώτα, τα μεγάλα θέματα... ναι, κι αυτή η αρρωστημένη 'ιδιοκτησιομανία' με την οποία μεγαλώσανε γενιές και γενιές γυρνάει μπούμερανγκ... τσιγγάνοι, δεν το λες άστοχα... να'σαι καλά...
το πολύ ζόρικο δηλαδή meggie... να κοιταχτούμε ειλικρινά και αληθινά... με ατόφιο βλέμμα... ίσως να το έχουμε ξεχάσει... ίσως πάλι, δεν το κάναμε ποτέ... η εποχή του ατομισμού δεν είναι μια απλή κοινοτοπία, μπήκε στη σάρκα και στο πνεύμα μας...
και τη δική μου αγάπη!!
Δημοσίευση σχολίου