Τρίτη, Σεπτεμβρίου 27, 2011




Mohawk tribe

Άνθρωποι στην ουρανόστοιχη διάσταση
Με το κορμί τους τοπογραφούν
με το βλέμμα τους χωροσταθμίζουν
με το αίμα τους εγκιβωτίζουν το αιώνιο
μέσα στο μοχθηρό ατσάλι των ναών
του Νάρκισσου Αρχιτέκτονα

Άνθρωποι ακόντια
με βάση το κέντρο της Γης
κι αιχμή τον Ουρανό
στο ένα τους χέρι
το μεροκάματο του Ινδιάνου
στο άλλο
το αφηνιασμένο κενό
που τους καταβροχθίζει
αιωρούμενους

Άνθρωποι στην διάσταση πουλιών
εξωτικών νησιών
και ονείρων αναγέννησης
από ανάσες δράκων
σε εργαστήρια νεκρών αλχημιστών
και με τη φιλοσοφική τους λίθο
να προσφέρει ώρα την ώρα
στάλες αλήθειας
στο χορό τούτης της φρίκης

διατομής
διπλού ‘Τ’

Σεπ. 2011

9 σχόλια:

AERIKO είπε...

Μεγάλη Καρδιά μικρός ο κόσμος..
Βαθιά Ψυχή.. μικρή η ζωή...

Μια σταλα αληθειας μπορει να αναγεννησει το μεσα θαυμα γιατι χωρις αυτο δεν μπορω πια να αντισταθω στην εξωθεν φρικη.

Ο ουρανος ειναι μεσα μας τα αστερια ειναι οι αληθειες μας και διαττοντες σταθερα οι μάταιες προσδοκίες.

Χρήστος Αντισθένης Ζάχος είπε...

Ωραίος, Νημερτη.
Μου αρέσει ο λόγος σου.
Την καλησπέρα μου.

Νimertis είπε...

Μέσα μας είναι όλα Αερικό μου, όμως ζούμε 'έξω'... όταν στρεφόμαστε μέσα τι βλέπουμε; τι ακούμε; όταν ο ουρανός έχει γίνει γη και η γη πασχίζει να ανασάνει... τότε...
καλησπέρα...

Νimertis είπε...

Και τη δική μου καλησπέρα φίλε μου Χρήστο... χαίρομαι να σε διαβάζω πάντα... να'σαι καλά...

Alex είπε...

ακριβής περιγραφή ημών των συγχρονων αν-θρώπων , το βάθος και το ύψος μας ,η ψυχή μας στους χάρτινους πύργους μέσα κρυμμένη..
λίγο θλίψη αισθάνθηκα..

~reflection~ είπε...

Αυτή η Παρεμβατική Ανθρωπινη Διάσταση που έφτασε ως τη Δύναμη που δημιουργησε το Σύμπαν με προβλημάτισε για το ποιος τελικά είναι ο τελικός σκοπός των πραγματων!....


Παιδικά ακόμη ψάχνω ανάμεσα στα παιχνίδια μου τις απαντήσεις!!!!


Σε φιλω....

Νimertis είπε...

δεν ξέρω Αλεξ μου αν ο άνθρωπος πλάστηκε για να κοιτάζει ψηλά ή από την ώρα που άρχισε να κοιτάει ψηλά, έπαψε να είναι άνθρωπος... το βέβαιο είναι πως στα θεμέλια όλων αυτών των τεράτων, ακόμα και ναών του κάλλους, όπως ο Παρθενώνας, μπολιάστηκε η γη με κόκαλα ανθρώπων που δεν μνημόνευσε κανείς... ο τεχνικός πολιτισμός για τον οποίο τόσο είμαστε υπερήφανοι, κόστισε περισσότερο σε αίμα παρά σε χρήμα... να είσαι καλά...

Νimertis είπε...

ποιος είναι λοιπόν ο σκοπός των πραγμάτων Κάκια μου; κι αν ακόμα βρούμε κάποτε την απάντηση, θα το έχουμε πληρώσει πανάκριβα... αλλά ανάμεσα στα παιχνίδια σου, υπάρχουν όλες οι απαντήσεις...

σε φιλώ κι εγώ...

~reflection~ είπε...

Σ'αυτά τα σοκάκια ήρθαμε τάχα λαθρεπιβάτες ... μα θα μας ζητηθεί να πληρώσουμε πανάκριβα... όντως...

Εξαρχής το ξέραμε...

μα...

ΚΑΝΕΙΣ δεν πήδηξε από το καράβι και όλο πιο βαθιά μας τραβά το κύμα.....
κι όλο πιο πολύ απολαμβάνουμε το ταξίδι στην περιπλάνηση
κι ας ξέρουμε πως ΠΡΩΤΑ θα πληρωσουμε με ΟΛΑ μας
κι έπειτα άδοξα θα παραδοθούμε στον Πνιγμό!!!


Φιλάκι.....