THE WHO
"The Dirty Jobs"
I am a man who looks after the pigs
Usually I get along okay.
I am man who reveals all he digs,
Should be more careful what I say.
I'm getting put down,
I'm getting pushed round,
I'm being beaten every day.
My life's fading,
But things are changing,
I'm not gonna sit and weep again.
I am man who drives a local bus
I take miners to work, but the pits all closed today.
It's easy to see that you are one of us.
Ain't it funny how we all seem to look the same?
- - - - - - - - - -
11 σχόλια:
Στις Ίδιες Συνήθειες δοσμένοι
σε ένα πεπερασμένο πεδίο προβλέψιμης Ζωής...
δεν είναι η ασχολία, μα ο τρόπος που μας κάνει να διαφέρουμε...
Συνάντησα πολλούς με το χέρι εφοδιασμένο με όπλα αιχμηρής συγγραφής...
Όλοι αποτύπωναν το Μέσα τους προς τα Έξω, μέσα από τις προσμείξεις με το Ενδιάμεσο που παντα παρεμβάλεται...
Όμως, εσύ κρατάς παράξενα το μολύβι...
από Έξω προς τα Μέσα...
πρώτα χαράζεις το αποτύπωμα του κόσμου μέσα σου
κι έπειτα, όταν γεμίσουν οι Τοίχοι σου,
απλώνεις λίγο συμπυκνωμένο Νόημα στο σκοινί έξω από το παραθυρο της Καλυβας σου.....
το μαλακτικό παντα προσέλκειε την Όσφρηση της Τυφλής μου Βόλτας....
και κάθε που έρχομαι
κλείνω τα μάτια και εισπνέω
τον ίδιο πολυχρησιμοποιημένο Αέρα
μέσα από Φρέσκιας Ανάγνωσης της Μοναδικότητα....
αρα...
μοιάζεις με όλους
είσαι ένα με το πλήθος..
ο Τρόπος όμως με τον οποίο Πλένεις τα Εσώψυχά σου στο Φως του Ποιήματος,
Διαφέρει με μία Μοναδικότητα Πολύτιμη......
Σε φιλω......
Τι μπορεί να σας παρακίνησε?.
ΈΤρεξα να το ακούσω.
Όλοι μας κάπου μέσα σε μια λακούβα πέφτουμε. μέσα στο χρόνο.
θα το φυλάξω τούτο το σχόλιο Κάκια μου... για κάποιους πολύ ιδιαίτερους και προσωπικούς λόγους...
σ'ευχαριστώ...
φίλη 'σ'αγαπώ', ειλικρινά, δεν ξέρω τι να σου απαντήσω στο ερώτημά σου... θέλω να σου κάνω μια παρατήρηση όμως... μην ξεκινάς αξιολογικές κρίσεις με το 'ολοι μας'... είναι απογοητυετικό... οι γενικεύσεις δεν είναι πρόσφορες για να συζητήσεις παρά μονάχα για να ... μην συζητήσεις... και γενικά, τις αποστρέφομαι... μοιάζουν με εκθέσεις ιδεών της κακιάς ώρας... τι πάει να πει 'όλοι μας' εκείνο ή το άλλο... εδώ είσαι στο σπίτι του Νημερτή... όταν εισέρχομαι στο δικό σου, είσαι εσύ... δεν είσαι όλοι...
αυτό ως γενική ένσταση, παρακαλώ μην το παρεξηγήσεις... απλά, στην ηλικία μου πλέον -και ξέρω τι λέω - αγαπώ να είμαι συγκεκριμένος...
να΄σαι καλά κι ευχαριστώ!
όταν το έγραφα ομολογώ πως ήθελα να το αλλάξω και να γίνει πρώτο πρόσωπο.
Κατανοώ. Καλή συνέχεια. ταπεινά.
ξαναδιαβάζοντας τα όσα έγραψα, ανιχνεύω μια υπερβολική αυστηρότητα... καλησπερίζω και πάλι κι ελπίζω να μην αποθάρρυνα την ελεύθερη έκφραση των σκέψεών σου φίλη 'σ'αγαπώ'...
Σας παρακαλώ, μην αγχώνεστε, έχετε απόλυτο δικιο... ειναι το χαστουκι ΜΟΥ.
Κάποιες φορές απο την παρορμησή μου, δεν βλέπω μπροστά μου.. το παλεύω ξερετε. Αλλά μάλλον δεν έχω ακομα την δύναμη... που θα πάει.
ΟΙ αυστηρές κριτικές, πάντα με ξυπνουν, με κάνουν να βλεπω που ΤΕΛΙΚΑ βρίσκομαι και με προσγείωνουν. Αν και είναι η αληθεια πως θέλω να αποφεύγω τις αντιπαραθέσεις, ίσως γιατί δεν εχω μάθει να παλεύω σωστα. και με πηγαινουν πισω σαν ανθρωπο.
Έχω ένα πρόσωπο, με δύο ταυτότητες. Αλλά και οι δύο ειναι στο βαθος τόσο ευαλωτες και τοσο ευαισθητες.
Η μια είναι του πονου και η άλλη της χαράς. Τουτη την στιγμη υπερισχύει ο πονος.
Όπως βλεπεται μου είναι πολύ ευκολο να σας μιλώ, για μένα. Μην ρωτησετε γιατι, δεν έχω απαντηση.
ομολογώ δεν περίμενα τούτη την εξέλιξη... 'σ'αγαπώ' απολογούμαι... όχι γιατί ανακαλώ όσα έγραψα, αποτελούν θέσεις μου, αλλά γιατί διατυπώθηκαν με οξύ τόνο... καλό σου βράδυ φίλη μου...
καλό σας βράδυ.
Χαιρετίζω την Αίσθηση -και όχι τη συν-αίσθηση...- που απλώχερα απλώνεις στο χώρο!...
Φτερουγίζοντας πλάϊ σου,
λαβώνομαι γλυκά...
ιδιαίτερο αυτό που μου έγραψες ευαγγελία... ευχαριστώ...
Δημοσίευση σχολίου