Δευτέρα, Μαΐου 02, 2011



[κάποιες σκόρπιες σκέψεις από το ημερολόγιό μου]


…υπάρχει η πρώτη κίνηση… από έξω προς τα μέσα… όσο δεν διαθέτω φίλτρα, όσο δεν έχω θωρακίσεις, όσο επιτρέπω τούτη την ‘εισβολή’ και όσο δεν παλεύω να την εξοστρακίσω, δρω στο τώρα… ή μάλλον, δεν δρω εγώ, η δράση ‘συμβαίνει’, γίνεται… πραγματοποιείται… το ‘παρελθόν’ αρχίζει όταν ξεκινά η ανάστροφη πορεία… η πορεία από μέσα προς τα έξω… από μια άποψη, ό,τι εισέρχεται αγνοεί την χρονικότητα… όταν ιδρύεται ο χρόνος, οφείλω να αντεπιτεθώ…
…αν έτσι λειτουργεί και η μνήμη –όχι η συναισθηματική – δεν έχω καμιά ελπίδα να αναθεωρήσω τίποτα… απλώς, αναβιώνω ό,τι έχω ζήσει… όταν απλώς αναβιώνω ό,τι έχει ήδη βιωθεί, τότε δημιουργώ επάλληλα στρώματα χρονικότητας… αυτά είναι τα ‘παράλληλα σύμπαντα’… δεν χρειαζόμαστε άλλες διαστάσεις, τις έχουμε ήδη… τις κατασκευάζουμε κάθε στιγμή…

…όταν ‘αντιδρώ’ σε μια φραστική επίθεση, σε μια κακουχία ή σε ένα μπλοκάρισμα κάποιας λειτουργίας, δημιουργούνται πολλές επάλληλες –και όχι παράλληλες αρχικά – δράσεις… μοιάζουν με εναλλακτικά ‘σενάρια’ αντιμετώπισης κρίσεων… όταν αποτυγχάνει το ένα, να αρχίσει το άλλο κλπ… εάν είχε καταργηθεί κάθε έννοια χρόνου δεν θα υπήρχε παρά μονάχα η καθαρή αντίδραση… όπως όταν κανείς βρίσκεται σε εξαιρετικά μεγάλο κίνδυνο… δεν σκέφτεται, απλώς δρα… δεν υπάρχει χώρος για ‘σενάρια’… ίσως γι’αυτό αργότερα, δεν ‘θυμάται’ τι συνέβη… ίσως γι’αυτό λέει ‘δεν ξέρω, δεν ήμουν εγώ’ κλπ… δεν είχε προκατασκευάσει την δράση του και ό,τι συνέβη ήταν ανάμεσα στις Συμπληγάδες του χρόνου…

… ένας σταυρός αντιστοιχεί στις οριζόντιες και κάθετες ‘δράσεις’ του ανθρώπου… υπάρχουν οι ‘οριζόντιοι’ άνθρωποι και οι ‘κάθετοι’ άνθρωποι… οι εσωτεριστές έλεγαν πως όσο πιο στα άκρα της οριζόντιας δοκού βρίσκεσαι, τόσο πιο ‘επιφανειακός’ είσαι… δεν σε ενδιαφέρει το βάθος αλλά η πολλαπλότητα… βαριέσαι εύκολα, θέλεις εναλλαγές… όσο πιο μακριά στα άκρα της κάθετης δοκού είσαι, τόσο πιο εσωστρεφής και αναλυτικός είσαι… δεν αντέχεις τα πολλά και για λίγο, θέλεις ένα αντικείμενο να το εξαντλήσεις όσο πάει… ακόμα κι αν σου πάρει μια ζωή… ας πούμε ότι στους οριζόντιους ανήκουν οι δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί και όσοι ασχολούνται με τις δημόσιες σχέσεις… ας πούμε ότι στους κάθετους ανήκουν οι ερευνητές, οι φιλόσοφοι, οι επιστήμονες…
…αν αληθεύει αυτή η σχηματική διάκριση, ο πλέον ισορροπημένος άνθρωπος είναι αυτός που ‘σταυρώνεται’… αυτός που εγγίζει στην τομή των δοκών… ο άνθρωπος του Ντα Βίντσι ίσως… αναρωτιέμαι ποιος…



12 σχόλια:

Unknown είπε...

κάποιες φορές σκέφτομαι πως ο πιο ισορροπημένος άνθρωπος είναι αυτός που γεύεται χαρά, ανεξάρτητα από που και πως την προσλαμβάνει .. αθώα χαρά ..

:)

Χάρης Ελευθεριάδης είπε...

όπως το πες αυτός που σταυρώνεται δεν υπάρχει άλλος θα τον ξέραμε...

Φόβος..... είπε...

Όταν ένα θετικό μυαλό εκπαιδεύεται πάνω στην ποίηση γεννιέται το αριστούργημα!

Νimertis είπε...

ίσως αυτό να είναι το σημείο τομής meggie... ίσως λέω... σ'ευχαριστώ...

Φίλε Χάρη, ευχαριστώ...

Φόβε πως να αξιολογήσω το σχόλιό σου... δεν το αποτολμώ... καλησπέρα!

Ανώνυμος είπε...

""… ένας σταυρός αντιστοιχεί στις οριζόντιες και κάθετες ‘δράσεις’ του ανθρώπου… ""

Ο ισοσκελής σταυρός ως έκφρασή τις αρμονίας του ανθρώπου αν δεν κάνω λάθος ειταν ενα κατεξοχήν αρχαιοελληνικό σύμβολό ..

Ο χριστιανικός σταυρός σε αντίθεσή με τον ισοσκελή σταυρό έχει μια ανισοροποια απίστευτη . Αυτή η ανισορροπία μεταφέρετε και στον άνθρωπο ....

Ξεφεύγω λίγο από το θέμα με κάποιες δικές μου σκέψεις!:)

Eιναι δυνατόν ένα πανάρχαιο σύμβολο και η διαστρέβλωση του να επηρεάσει την εξέλιξή μας ? Να μας μεταφέρει σε κατάστασή ανισορροπίας ???

Όλο το παραπάνω και η προσπάθεια ερμηνείας έχει να κάνει με τον τρόπο που μας έκαναν να σκεφτόμαστε ..

Ποια αλήθειά είναι σωστή ?
Αν κάποιος στοχάζεται χριστιανικά κατέχει την αλήθειά ?
Αν κάποιος στοχάζεται με τον ορθό τρόπο σκέψης κατέχει την αλήθειά ?

Ερωτήματά αφελέστατα!:)
Kαλη συνέχεια!

Νimertis είπε...

αν παρατηρήσει κανείς, φίλε μου Δημήτρη, ο ανισοσκελής χριστιανικός σταυρός, αποτελεί το ανάπτυγμα ενός κύβου... δηλαδή έξι 'βάσεις', έξι επίπεδα... και μάλιστα ενός κλειστού, 'κανονικού' κύβου... αυτό μπορεί να χρησιμεύσει σε όσους ψάχνονται περισσότερο... αντίθετα, ο ισοσκελής σταυρός, είναι ανάπτυγμα ενός 'ανοιχτού' κύβου... αυτό ας είναι επίσης μια αφορμή για σκέψεις...
μπράβο σου για τις σκέψεις και τις αναλύσεις σου...
όσον αφορά στα ερωτήματά σου, βεβαίως, εγώ είμαι ο τελευταίος που θα απαντήσει ποιος κατέχει την αλήθεια... μπορώ όμως να πω ότι όσο βαθύτερα 'μπαίνει' κανείς στα θέματα αυτά, τόσο πιο αποφατικά λειτουργεί... καταλαβαίνει δηλαδή περισσότερο τι δ ε ν ξέρει παρά τι ξέρει -τι νόμιζε ότι ήξερε δηλαδή...
εισερχόμενος στην μυστική αίθουσα του Θρόνου, έλεγε ένας αδελφός του Μεσαίωνα, παύεις να 'βλέπεις' τον εαυτό σου γιατί αρχίζεις να 'βλέπεσαι' από τον εαυτό σου... αντιλαμβάνεσαι το μέγεθός σου και... κατασκευάζεις το χρόνο από το ύψος σου... αρμόζεις τα όριά σου, βλέπεις ό,τι εξέχει και ό,τι σου λείπει...'
τώρα, τι σημαίνει πάλι αυτό... μάλλον θα πρέπει να τα πούμε σε άλλη ανάρτηση φίλε μου...
[ποτέ τα ερωτήματα δεν είναι αφελή... αφελείς είναι όσοι κάνουν ό,τι τα ξέρουν όλα ενώ είναι τενεκέδες ξεγάνωτοι...]
τις σκέψεις μου σου στέλνω..

Χάνη είπε...

Φίλοι Νημερτή και Φόβε και όταν ένα αρνητικό μυαλό προσπαθήσουμε να το εκπαιδεύσουμε να διαβάσει ποίηση ή να δει μια εικαστική έκθεση, να είστε σίγουροι ότι κάτι καλό θα βγει. Πρώτα απ' όλα η ικανοποίηση τής προσπάθειας. Ας κάνουμε τα αδύνατα δυνατά. Ας μην γυρίζουμε (αδιάφοροι για το έξω), μέσα στον εαυτό μας μόνον.

Frezia είπε...

Moυ άρεσε πολύ η φράση με την
οποία,απαντάς στο σχόλιο του
Δημήτρη Μαχαίρα,
(ποτέ τα ερωτήματα δεν είναι
αφελή...αφελείς είναι όσοι κάνουν
ότι τα ξέρουν όλα ενώ είναι
τενεκέδες ξεγάνωτοι)
Με την εκτίμηση μου, και τις ευχές μου.

Νimertis είπε...

Χάνη καλησπέρα... ίσως περισσότερο από την προσπάθεια να έχει την αξία της η ίδια η στάση μας... ακόμα και ένα 'αρνητικό' μυαλό έχει τις θετικές του όψεις...

Νimertis είπε...

Frezia φίλη μου, σ'ευχαριστώ για την επισήμανσή σου... να'σαι καλά!

Alex είπε...

Αγαπητέ nimerti,
κι'άν δεν υπάρχει ισορροπημένος άνθρωπος ??
κι'άν χάνουμε την ισορροπία μας στην προσπαθειά μας να εντοπίσουμε το ΕΙΝΑΙ μας..
κι'αυτό το ΕΙΝΑΙ να χάνεται , να κρύβεται κάτω απο κάτοπτρα..ώσπου στο τέλος μας οδηγεί στο θάνατο..
εικάζουμε ότι μπορούμε να ισορροπήσουμε , ας μην ξεχνούμε πως μιλούμε μαζί αλλά οι σκέψεις μας ακολουθούν άλλη πορεία..πάνε σε άλλη γειτονιά και ύστερα ξεχνούν το συναπάντημα που είχανε...
θέλω να πιστεύω τουλάχιστο στη συμπαντική ισορροπία ...
αλλά η πίστη σε οτιδήποτε άλλο με κρατάει ζωντανή !

Νimertis είπε...

μα, το έγραψα, είναι σχηματική τούτη η διαίρεση όπως όλες άλλωστε φίλη μου Αλεξ... το είναι 'κρύπτεσθαι φιλεί' οπωσδήποτε και καλά κάνει νομίζω... ώσπου να αξιωθεί κάποιος να δει και να ακούσει...
η άλλη ισορροπία τώρα... η συμπαντική που γράφεις... ναι, αποδεικνύεται πως τελικά υφίσταται... αφού δεν έπεσε 'ο ουρανός στο κεφάλι μας'... η αναζήτηση της ισορροπίας μέσα μας απαιτεί όμως τόσο χρόνο και τόση ενέργεια... ώσπου να καταλάβουμε τι είμαστε, έχουμε πια περάσει το στερνό κατώφλι... κάθε βήμα όμως αξίζει τον κόπο, έτσι δεν είναι;