Ο φασισμός είναι η κατάφαση στο συμβαίνον της
βιο-ζωτικότητας. Θα έλεγα η απόλυτη κατάφασή της. Και αυτή η βιο-ζωτικότητα δεν
έχει καμιά άλλη παράμετρο παρά την διαρκώς τροφοδότησή της με τα στοιχεία που
θα συντηρούν και θα ολοκληρώνουν την ύπαρξή της και μόνο. Πρόκειται δηλαδή για
στοιχεία που φτιασιδώνουν το γιαπί της αυτοσκοπούμενης αυθυπαρξίας του
φασισμού.
Και ποιά είναι τα στοιχεία αυτά ταϊζουν την αυθυπαρξία του
οικοδομήματος αυτού ;
- Η
αποκλειστική αναφορά στο ίδιον της βιολογικής «υπεροχής» και μόνον
ύπαρξης. Δηλ. Επειδή ζω και υπάρχω, ε! τότε αποκλειστικά και θα υπερέχω
βιολογικά ως δύναμη βιταλιστική. Δεν μπορεί να υπάρχω και να μην υπερέχω.
Αυτό το στοιχείο είναι το καθαρά βιταλιστικό.
- Το
δεύτερο στοιχείο είναι καθαρά αξιοδοτικής μορφής. Δηλαδή επειδή είναι
δεδομένο (γι’ αυτούς) ότι η υπεροχή επεδαψίλευσε όλα τα έπαθλα της και τα
πρωτεία της σε μένα ως ζωτικά υπερέχον «όν», τότε αυτή η αυτοαναφορά
δεν έχει παρά να προσδώσει τις «αξίες» που αποκλειστικά και δικαίως θα πρέπει
να νέμομαι, να καρπούμαι και να τις κραδαίνω σαν όπλο και αιτία εξόντωσης
του «άλλου», του «αυτού», του «εχθρού», του διαφορετικώ τω τρόπω
υπάρχοντος ή ερμηνεύοντος την ζωή και την πραγματικότητα. Η αξία μου είναι
αυταξία, αυτοκατάφαση, αυτή η ίδια η εαυτότητα και ο,τιδήποτε θέτει
το ανάστημά του απέναντί του είναι προς εξόντωση.
- Το
τρίτο στοιχείο είναι η ανιστορικότητα. Η ούτως δομούμενη ανθρωπολογία του
φασισμού, γεμίζει ασφυκτικά με το πρωθύστερον μιας προειλημμένης απόφανσης
που ούτως ή άλλως έχει να κάνει με την κατίσχυση του αίματος, και της της
τιμής που απορρέει εξ αυτού. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η πρώτη αναφορά τους
στο αίμα. Το αίμα προσδίδει τιμή. Η ιστορία γι’ αυτούς είναι η διάρκεια
της κατίσχυσης του αίματος που υπερέχει και βιταλιστικά και αξιοδοτικά.
- Η
σχέση του φασισμού με την κοινωνικότητα : η σχέση των φασιστών και των
φασιζόντων με τους ιδικούς τους δεν έχει καμιά κοινωνικότητα. Είναι η
σχέση με την πληθύ, με την ποσότητα με την συσώρρευση των ομοίων επί
τω σκοπώ της αυτοκατάφασης σε αυτό και μόνον που είναι. Είναι οι κόκκοι
της άμμου που αποτελούν την έρημο του στερημένου από νόημα «είναι». Είναι
κόκκοι της άμμου όπου ο καθείς δεν έχει καμιάν απολύτως ιδιοσυστασία, αλλά
όλοι συγκολλώνται μεταξύ τους με την ύλη της αυτοκατάργησή τους. Αισθάνονται
ισχυροί μόνον μέσα στην μάζα. Όσο πιο μεγάλη μάζα αποτελούν τόσο πιο
ισχυροί νιώθουν, αλλά και τόσο πιο καταργημένοι είναι . Δεν υπάρχουν παρά
δια της μάζας. Δεν ζουν παρά για την μάζα. Δεν τους εξαλείφει τίποτ’ άλλο
παρά η μάζα.
Βασίλης Π. Μακρής "Μισούν τη ζωή"
όλο το άρθρο εδώ
πηγή: Aντίφωνο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου