Είναι δυνατόν;

Καταλαβαίνω – λέμε τώρα - την αμηχανία, τα ‘ανάμικτα’ συναισθήματα, την αγωνιώδη πάλη να είσαι αν όχι αντικειμενικός, έστω ‘δίκαιος’ ακόμα και απέναντι σε όλους αυτούς που αν τα φέρει ο διάβολος και κυβερνήσουν ποτέ – για να βρώ ξύλο να χτυπήσω – θα μας κάτσουν στο σβέρκο με έναν τρόπο που δεν έχει φανταστεί κανείς ως σήμερα… και θα ξαμολύσουν εφιάλτες στις ασφάλτους που δεν θα μαζεύονται με τίποτα…

Ας πούμε ότι καταλαβαίνω τον γερο-δημοσιογράφο που θέλει να κάνει νουμεράκια, να ανεβάσει την εκπομπή του, να ξαναγίνει ‘θέμα’ με την αφεντιά του. Ας πούμε ότι έχω όλη την καλή διάθεση του κόσμου και τον  ‘καταλαβαίνω’ – φτού! – αλλά είναι δυνατόν κε Τράγκα να αναπτύσσει απόψεις ο συνομιλητής σου περί… ευγονικής και για το… δικαίωμα στο γάμο και την τεκνοποιία και… να κάθεσαι να τον ακούς;

Είναι δυνατόν;

ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ;

Και δεν υπάρχει άνθρωπος να βγάλει ένα… αραμπαδόξυλο και να τους πάρει ο γέρο διάολος όλους εκεί μέσα;

Δεν υπάρχει άνθρωπος να τα γκρεμίσει όλα στο στούντιο και να τους στείλει από κει που ήρθαν;

Καθόμαστε και συζητάμε για το αν θα μας δίνουν δικαίωμα να επιλέγουμε τον / την ερωτική μας σύντροφο, αν θα κάνουμε παιδιά και ποιοι από τους ψυχικώς νοσούντες έχουν δικαίωμα να ζουν και ποιοι όχι;

Είμαστε στα καλά μας;

Καταλαβαίνετε τι σημαίνει και η απλή ‘αναγνώριση’ ενός τέτοιου ανθρώπου ως ‘συνομιλητή’;

Κι εμείς αραχτοί και cool πίνουμε το ποτάκι μας και κάνουμε σχέδια για το Πάσχα;

Ποιο Πάσχα;

Με σουβλισμένους ποιους;