Στους καιρούς αυτούς
της άχαρης και άσχημης ματιάς στο
εφικτό
και το στενόχωρο ιδιωτικό
μας έχει μείνει ακόμη ένα περιθώριο
φωτιάς
μας έχει απομείνει ακόμη ένα
φρόνιμο ίσως
όχι πως θα μας μεγαλώσει την ανάσα
αλλά αισθάνομαι
πως το άγγιγμα φτωχαίνει από ενοχή
και βαθαίνει σε ρίγος
έτσι
ακόμη κι αν το απόσπασμα
έχει κυριαρχήσει στο ολόκληρο
έχει κυριαρχήσει στο ολόκληρο
φωνάζουν τόσο δυνατά οι νεκροί
ουρλιάζουν και ηχούν τόσο αφόρητα
οι παρατατικοί
που οι ενεστώτες γίνονται
επιτακτικοί
και οι μέλλοντες
συρρικνώνονται
σε κείνο το τρυφερό
και μειλίχιο
ίσως
ακούω τον αδελφό μου να με καλεί
σε γεύμα
κι εγώ του το αρνούμαι;
μαρ2013
“sun scribbles in the evening”
Ursula
6 σχόλια:
Eνα απαλο χαδι απο ελαχιστο,λεω 'γω, ισως,ποσο βαλσαμο ειναι στην παγωμενη
επιδερμιδα της ελπιδας μας!
Ταυτοχρονα μας θυμιζει πως υπαρχει
και αυτη η αισθηση...
η αισθηση του"παρατηρω δια μεσου της αφης"...
Ευχομαι να εισαι καλα.
Καλησπερα απο καρδιας!
καλημέρα agriomeli... σ'ευχαριστώ για τα λόγια σου... να'σαι καλά...
Passei para uma visitinha.
A poesia que você escreve é como uma agulha espetada no coração!...
¸.•°♡
♡ "Que este nosso pequeno mundo virtual, nesta Páscoa,
seja cada vez mais humano!"
¸.•°♡
♡ Feliz Páscoa!!!
Magia da Ines σε καλωσορίζω στο Νημερτή παρότι δεν γνωρίζω τη γλώσσα σου (Πορτογαλικά προφανώς). Μια μετάφραση επιχείρησα πάντως και σ'ευχαριστώ για τις ευχές και τα λόγια σου!
Νimertis... μου αρέσει η ποίηση.. και η δική σου ξεχωρίζει απ' ότι βλέπω... χαίρομαι πολύ! θα χαρώ νάμαστε μπλογκοφίλοι!
Γεια σου Παρασκευή... καλώς ήλθες στο Νημερτή... κι εγώ θα χαρώ να τα λέμε! Να'σαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου