Ευχαριστώ τους νέους φίλους και φίλες που ήρθαν στο Νημερτή και αποφάσισαν να τον παρακολουθούν. Η αφεντιά μου είναι φρέσκια ακόμη στην οικογένεια των bloggers αλλά από όσα έχω δει και βλέπω καθημερινά, έχω εντυπωσιαστεί. Πολλή δημιουργικότητα, πολύ μεράκι, ανάγκη έκφρασης, ανάγκη εξόδου, ανάγκη επικοινωνίας... κακά τα ψέματα, λίγα χρόνια πριν για να μπορέσεις να επικοινωνήσεις με ένα ως τα χτες άγνωστο φίλο ή φίλη από τα Γιάννενα, τη Σύρο ή τη Κρήτη, ήταν απλά, ΑΔΥΝΑΤΟΝ. (Δηλαδή όχι ακριβώς αδύνατον αφού με συγκίνηση ακόμη αναπολώ τις ηρωικές εποχές της αλληλογραφίας η οποία υπήρξε για μένα δασκάλα ασκήσεων ύφους αλλά και βίωσης συναισθημάτων). Και μόνο κατά τύχη ή συγκυρία κάποιο πόνημά σου γινόταν γνωστό και μπορούσες να το μοιραστείς με άλλους. Και έπεται η συνέχεια. Οχι πως δεν υπάρχουν και σκουπίδια στον Κυβερνοχώρο. Και αρκετά μάλιστα. Αλλά όποιος έχει κρίση και αισθητήριο τα αποφεύγει εύκολα και μένει στα καλά. Αντε λοιπόν, και στα... ευρύτερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου