Μάτια…
Ξύπνησα νύχτα
Να υποδεχθώ τον ερχομό του Βασιλιά
Εσύ έλειπες
Κι αναρωτιόμουν
Αν θα είναι το ίδιο όμορφο το φως Του
Χωρίς εσένα
Ξύπνησα στην επόμενη ζωή μου
Να φιλοξενήσω τον Αήττητο Ήλιο
Και ζήλεψα στη θεία αποδρομή Του
Πως αιώνια χλευάζει το φθαρτό σαρκίο του κόσμου
Ξύπνησα εγρήγορος
Παράδοξο δεν είναι;
Όχι μόνος
Ήσουνα μαζί μου
Και αφεθήκαμε μαζί στην Έγερσή Του
Το στέμμα Του κόκκινο πυρωμένο
Το χαμόγελό Του
Μια περιφρόνηση της νύχτας των ανθρώπων
Δεν ήσουν δίπλα μου
Αλλά ποιος είχε μάτια για τη μοναξιά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου