πως γίνεται;
αφού το ξέρεις...
δεν μπορείς να επενδύεις σ'αυτό που λες 'ο μεγάλος λυγμός του ανθρώπου'
το ξέρεις...
μονάχα ο αιφνιδιασμός σε πηγαίνει κάπου
οι άνθρωποι φοβούνται το απρόβλεπτο
όταν έρχεται το καινούργιο
ο άνθρωπος λείπει
αν τύχει όμως να είναι παρών
υπάρχουν δυο λύσεις που επιτόπου παρουσιάζει ο κεντρικός 'σέρβερ'
-να το συκοφαντήσει
-να το αγνοήσει
ίσως να υπάρχει και μια τρίτη
αν οι δυο πρώτες αποτύχουν
-να παρουσιάσει το καινούργιο ως μεταλλαγμένο παλιό...
κι έτσι ξεμπερδεύει...
ο μηχανισμός είναι απλός
αλλά όταν νιώθεις
τίποτε δεν είναι απλό
όταν νιώθεις ό,τι γίνεται
όταν έχεις το φορτίο της κάθε πράξης σου
τίποτε δεν είναι ασήμαντο...
πως γίνεται;
γιατί εμπιστεύεσαι αυτό που έχει για ενδιαίτημα
τα λιμνάζοντα νερά του γνωστού;
μονάχα το καινούργιο σε εξελίσσει
μονάχα το μεγάλο σοκ σε διδάσκει
και το να μαθαίνεις
είναι κάτι που ίσως τελικά
δεν μαθαίνεται...
20 σχόλια:
Eδώ... θα υψώσω το δικό μου ποτήρι.
Εδώ...Μπροστά στο μεγάλο Σοκ που με διδάσκει... και στο να μαθαίνω... που πεισματικά αρνείται, να μαθευτεί.
Καλά να είσαι! να δημιουργείς...
να ονειρεύεσαι...
Φθινοπωρινά!
Πάντα, απολαμβάνω την επίσκεψη
κοντά σου...
E ναι δεν μπορείς να επενδύεις πουθενα..αλλά εγω ειμαι του ρίσκου και οταν λεω ρίσκο εννοω πονταρω πάντα πανω μου στις αντοχες στα ορια στον αυτοσαρκασμό και στην καταραμενη μου εμμονη για καθαρή αγαπη.
Το μεγαλο σοκ σε διδάσκει ανατρέποντας τα γνωστά.Αυτο και απο μόνο του αξιζει και το νοιωθεις οταν ξεπερασεις τη στιφη γεύση που σου προξενει αρχικά.Αλλά ας μην χρεωνόμαστε το αποτέλεσμα όταν εκφράζουμε την αλήθεια μας.
Σημερα ενα βιντεο φιλου στο υτ μου ενεπνευσε το εξης:
Τι ενώνει το βαθύ Μπλέ του πόνου με το κατακόκκινο χαμόγελο της καρδιάς;
στην περιπτωση μου Ένα ΓΑΛΑΖΙΟ Δάκρυ.
Δάκρυ ενσυναίσθησης που κυλά βουβά ...κάτω απ του χρόνου τη σκιά
και που λέει πως ανθρώπινα είναι όλα.!
Νοιωθω ανετα μεσα εδω δεν το παίζω σπουδαία απλά καταθέτω σκέψεις ακατέργαστες.
όταν ερχομαι ενωπιος ενωπιω με μενα γινεται το σωσε..!! :)
Χαίρομαι που επέστρεψες...θα δανειστώ μια φράση σου στην επόμενη εγγραφη μου
και σε καληνυχτίζω με μια φευγατη σαν και την αφεντια μου μελωδια.!
http://www.youtube.com/watch?v=fK0KF0FL23c&feature=channel_video_title
"το να μαθαίνεις
είναι κάτι που ίσως τελικά
δεν μαθαίνεται..."
Έχεις τόσο δίκιο Νημερτή μου..
Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ, μιας και δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Μία ακύμαντη λίμνη χωρίς εποχές, που δεν πλέει τίποτα και που δεν αλλάζει τίποτα ποτέ, και δεν έχει τίποτα να μας πει; Ή μιά φουρτούνα, μιά θύελλα, το άγνωστο, τον κίνδυνο, την εξέλιξη, την πορεία, την έξοδο; Το πρώτο μας προκαλεί ανία, το δεύτερο φόβους. Αλλά ο φόβος τι είναι αν όχι αφύπνιση;
Έχεις δίκιο που λες οτι δεν μαθαίνουμε ποτέ ΠΩΣ να μαθαίνουμε.. Κι αυτό μήπως είναι καλό;; Αν υπήρχαν οδηγίες χρήσης, αν υπήρχε πεπατημένη, δεν θάταν ανούσιο; θα μαθαίναμε τότε;
αφού σηκώνεις το ποτήρι σου Ευαγγελία, ακολουθώ και πίνω μαζί σου... να'σαι κι εσύ καλά φίλη μου... που θα πάει... θα μάθουμε πώς να μαθαίνουμε...
που θα πάει...
Γιατί να το παίξει κανείς σπουδαίος Αερικό μου; Κάποια στιγμή, πράγματι, πρέπει να τα καταργήσουμε όλα αυτά, 'ο σπουδαίος', 'ο μεγάλος', 'ο ειδήμων'... έρχεται η στιγμή της ανόδου και η στιγμή της πτώσης...
όταν είσαι ψηλά, αισθάνεσαι ισχυρός... ξεχνάς, απλά, ότι δεν είσαι...
σ'ευχαριστώ για τις σκέψεις σου και το βίντεο... σε φιλώ...
Ναι, συμφωνώ Ρεγγίνα μου, δεν ξέρουμε τι θέλουμε... αλλά το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι;
ότι δεν ξέρουμε και τι δ ε ν θέλουμε...
νομίζω πως αποφατικά ορίζεται τελικά η 'σοφία'...
γιατί καταφατικά, απλά, βρίσκεται κανείς πάντα να τρώει την ουρά του...
το σχόλιό σου ήταν μια αφύπνιση...
Ο άνθρωπος φοβάται κάθε αλλαγή που θα μπορούσε να τον ωθήσει να εγκαταλείψει τα άνετα και θανάσιμα αυλάκια της επαναληπτικότητας
Αυτή η φοβία μη χάσει
αυτό που του είναι οικείο, τον πόνο, την ανία, τη δυστυχία, είναι που δημίουργεί ένα ανυπέρβλητο τείχος στην εκδήλωση της θέλησης που απαιτείται για όποια αλλαγή
Δεν μπορείς απ'την άλλη να στηρίξεις μια αλλαγή στη ζωή σου, εφ'όσον παραμένεις ο ίδιος..Πρέπει να αλλλάξεις τον εαυτό σου, το να αλλάξεις τον εαυτό σου σημαίνει πάνω απ' όλα "ν΄απαλλαγείς από τον εαυτό σου".
Για να υπάρξεις σε ένα νέο πλαίσιο πρέπει να πεθάνεις σε ένα παλιό.
*Οπότε εδώ έχουμε σύγκρουση τιτάνων!
Οι ηγέτες των Σκυθών, ο λαός που κοιμόταν στον πάγο, στοχάζονταν για μεγάλο χρονικό διάστημα γύρω από τις φωτιές αν θα έπρεπε
να μεταναστεύσουν νότια ή να
ξεκινήσουν έναν πόλεμο κατακτήσεων προς τα δυτικά.
Για να παρθεί αυτή η απόφαση,
απαιτούνταν μέρες ή μήνες, αλλά
από τη στιγμή που την έπαιρναν
ήταν αμετάκλητη.
Αφού φόρτωναν στα κάρα τις οικογένειες και τα υπάρχοντά τους, έκαιγαν τα πάντα πίσω τους: γέφυρες, σπίτια, σοδιές και οτιδήποτε δεν μπορούσαν να πάρουν μαζί τους στη νέα ζωή..
καλημέρα!
η μετανάστευση των Σκυθών, πολύ εύστοχα εικονίζει όλη την δράση του μηχανισμού κ7κ, με ενάργεια θα έλεγα...
έχω μονάχα μια μικρή ένσταση...
γράφεις
Πρέπει να αλλάξεις τον εαυτό σου...
το πρώτο εμπόδιο είναι αυτό το 'πρέπει'
και το δεύτερο αυτό το 'να αλλάξεις'
παρακάτω όμως, γράφεις
'να απαλλαγείς από τον εαυτό σου'
αυτό είναι νομίζω το ορθό...
δεν μπορεί να γίνει η μεταβολή μέσα από συνειδητή προσπάθεια, με την έννοια της εργασίας... ποιος θα κάνει την εργασία; αυτός που αρνείται την μεταβολή; θα υπονομεύσει τον εαυτό του δηλαδή;
η εργασία γίνεται... γίνεται όχι ακριβώς από μόνη της αλλά γίνεται...
αφήνεσαι στο να γίνει...
μοιάζει όλο το ζήτημα με την περίφημη αμηχανία του Νικόδημου που με έχει απασχολήσει σε κάποια ανάρτηση...
αν ο Νικόδημος είναι ο 'φύλακας', ο Ιησούς γνωρίζει πολύ καλά πως η 'γέννηση - αναγέννηση' δεν μπορεί εύκολα να επιτραπεί από έναν Φύλακα... ο 'μυητικός αιφνιδιασμός' απαιτείται, το σπρώξιμο στη θάλασσα δηλαδή... η συγκατάθεσή μας είναι απαραίτητη αλλά για να συμβεί κι αυτή προϋποθέτει κάτι άλλο πριν
την εμπιστοσύνη...
για να αφεθώ στην έλευση του καινούργιου και να μην οπλίσω τις θωρακίσεις μου, θα πρέπει να 'πιστεύω βαθιά' στο... παράλογο... αυτό δεν μπορούσε με τίποτα ένας Αρχων των Φυλάκων, όπως ο Νικόδημος, όσο καλόπιστος κι αν ήταν, να το κατανοήσει...
να γιατί κάποιοι λαοί έχουν την αποστολή αυτή ενώ άλλοι είναι πρωτοπόροι, εξερευνητές, άλλοι είναι πολεμιστές κλπ...
μακραίνει το θέμα αν και πολύ ενδιαφέρον...
σ'ευχαριστώ για την αφορμή κ7κ... όσα έγραψες αφορμή για βαθύτερες ενδοσκοπήσεις...
Νομιζω πως εχεις δικιο...
Οι μονες αμυνες που μας εχουν απομεινει ειναι αυτη μας εδω η επικοινωνια,
αυτη η...νοητη επαφη!
Θα χαρω πολυ να τα πουμε κ εκτος καποια στιγμη αν το θες φυσικα...
1) msn: darklighter@hotmail.com
2) nephilim@freemail.gr
3) liakouras666@gmail.com
4) skype: nephilim19731
5) 697 4232 413
Σ'ευχαριστω για την επισκεψη Φιλε Νημερτη!
Ηλιας...
Νημερτη καλημέρα!
Ας μου επιτραπεί να πω κάποιες επι πλέον σκεψεις.
ρωτάς με αφορμή το σχόλιό μου:
"ποιος θα κάνει την εργασία; αυτός που αρνείται την μεταβολή; θα υπονομεύσει τον εαυτό του δηλαδή;"
-Οταν η αλλαγή γνέφει και βρίσκεται προ των πυλών, δεν εμφανίστηκε εκεί τυχαία, δεν "την έφερε η ζωή".
Αυτή την αλλαγή που καλεί, την προετοίμασε ο ίδιος ο άνθρωπος καιρό πριν στους εσωτερικούς του χώρους...υπάρχει Ανάγκη γι αυτή την αλλαγή, την έχει προ πολλού καλέσει-προετοιμάσει ασυνείδητα ως σωτήρια λέμβο για να εξυπηρετηθεί η εξέλιξή του.
Αυτό το κομμάτι του εαυτού που λαχταρά και είναι έτοιμο για την μεταβολή, αυτό θα κάνει την εργασία. Αυτός που θέλει θα υπερβεί αυτόν που αρνείται.
φυσικά, πιστεύω πως μπορεί να γίνει με συνειδητή προσπάθεια αυτή η εργασία.
Εργαλεία της η πίστη άνω και έσω, το θάρρος και η ισχυρή απόφαση πάνω απ' όλα.
Είναι μια επένδυση στη Θέληση.
-Ετσι και το σοκ, έρχεται προσκαλεσμένο ως έκτακτη βοήθεια,
σε στιγμές όπου η μεταβολή-αλλαγή είναι ζωτικής σημασίας.
Προσκαλεσμένο ασυνείδητα, όταν ο άνθρωπος έχει αποφασίσει πως επιθυμεί να εξελίξει την πορεία του αντί να γίνει λίπασμα.
Συμπαθά με φίλε μου Νημερτή για τη πολυλογία μα το ξέρεις, το θέμα Σοκ-αλλαγή, είναι κεντρικό θέμα της ζωής μου
Σου θυμίζω με την ευκαιρια:
http://kaita7katsikakia.blogspot.com/2011/05/blog-post_19.html
καλησπέρα!
Να'σαι καλά φίλε μου nephilim... κι έρχεται η στιγμή να τα πούμε και καλύτερα...
Αγαπημένη μου φίλη κ7κ...
ομολογώ πως στο δεύτερο σχόλιό σου, με κάλυψες απόλυτα
κι αυτό διότι αισθάνομαι κι εγώ πως προηγείται η εσωτερική προεργασία η οποία, όταν συμπέσει και με την ανάλογη αντιληπτική ανα-θεώρηση, τότε αυτό το σοκ έχει τα αποτελέσματά του... αλλιώς, μπορεί να επισυμβει μεν αλλά να έχει κάποιες 'σεισμικές' μικρο-δονήσεις που απλά, θα ταρακουνήσουν τον συναισθηματικό χώρο χωρίς περαιτέρω δράσεις... με μια έννοια, κάθε μέρα υπάρχουν αφορμές μεταβολής αλλά η εσωτερική κίνηση είναι ανεπαίσθητη... είναι τόσο ισχυρή η βαρύτητα της συνήθειας, είναι τόσο 'βαθιά'η αδράνεια της υπάρχουσας μονολιθικότητας που δεν 'κουνιέται' τίποτα 'από κάτω'...
γράφεις
'...φυσικά, πιστεύω πως μπορεί να γίνει με συνειδητή προσπάθεια αυτή η εργασία.
Εργαλεία της η πίστη άνω και έσω, το θάρρος και η ισχυρή απόφαση πάνω απ' όλα.
Είναι μια επένδυση στη Θέληση...'
είναι εξαιρετικό αυτό...
σέβομαι ότι η συνειδητή προσπάθεια μπορεί να επιφέρει την αλλαγή με τις προυποθέσεις που αναγράφεις
και ίσως
και με τις λεγόμενες μυητικές ορίζουσες, αν υπάρχουν...
αυτό, όντως, είναι μια 'συνειδητή' προσπάθεια
η μετοχή ολοκλήρου του είναι...
σ'ευχαριστώ για τις υπερ-πολύτιμες για μένα σκέψεις σου
είναι ένα δώρο ακριβό και ατίμητο!
να'σαι καλά!
Τα Παράθυρα
Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα.— Όταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία.
-Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει.
Κωνσταντίνος Καβάφης
Μπορεί ο Καβάφης να είναι από τους πλέον εγκεφαλικούς ποιητές μας -δεν είναι τυχαία η παγκόσμια αποδοχή του- και να μην μου πηγαίνει τόσο, όμως διάλεξες ένα ποίημά του που αγαπώ κι εγώ...
Ποιος ξέρει, λοιπόν, τι καινούργια πράγματα θα δείξει...
δεν είναι υπέροχο να έχεις διανύσει μια ζωή και να προσδοκάς ακόμα το καινούργιο;
να΄σαι καλά Δημήτρη...
Η γνώση είναι για να ανανεώνεται και να εξελίσσετε..
Αυτό το κάτι καινούργιο
πάντοτε θα σε προκαλεί
να το κάνεις δικό σου!
Λες οτι: "ότι δεν ξέρουμε και τι δ ε ν θέλουμε..."
Κι αν ξέρουμε, πως θα μπορούσαμε να το αποφύγουμε αν είναι από κείνα που ονομάζονται απρόβλεπτα και λειτουργούν ως χιονοστιβάδες.. Μόνο να κρατάς καλά τον κυματοθραύστη- μου φαίνεται- και να προσμένεις τη νηνεμία εκείνη στο πέλαγος, που ελέγχει μόνον τη φουρτούνα της ψυχής σου! Μόνον αυτή τη φουρτούνα ελέγχουμε ΑΝ την ελέγχουμε..
Καλό ξημέρωμα Νημερτή μου
Ναι Δημήτρη, η γνώση συνεχώς ανανεώνεται και εξελίσσεται... υπάρχει και μια άλλη γνώση, αυτή του εαυτου... και σ'αυτήν τα 'νέα' στοιχεία, καμιά φορά προκαλούν το σοκ...
να΄σαι καλά...
Καλημέρα Ρεγγίνα μου... μου φαίνεται μερικές φορές πως από κάποια ηλικία και μετά συνεχώς χτίζουμε κυματοθραύστες... έρχεται η ώρα που τίποτε δεν κρατά μακριά εκείνο που είναι να έρθει και να μας πλημμυρίσει... βέβαια, αυτό λειτουργεί και αντίστροφα... χτίζοντας για να προστατευτείς από κάτι, το αποκλείεις κιόλας...
σ'ευχαριστώ για τις σκέψεις σου
Η λογική "σόκ" είναι η αληθινή λογική κάθε "θετικής" και "αρνητικής" δημιουργίας..το θέμα είναι να προβαίνουν σε αυτήν οι αγαθοί και όχι οι "κακοί" παίχτες...βέβαια τελικά οι αγαθοί γίνονται κακοί, αν τελικά είναι ΤΟΣΟ επαναπαυμένοι...με αυτή την έννοια τελικά οι "κακοί" είναι πιο "καλοί" απο τους καλούς...
Το θέμα είναι τεράστιο, με στριμώχνει φίλε μου, τελευταία συμπαθώ τους "κακούς", οι τόσο σιγουράντζες καλοί είναι καλοί τελικά;;
το ποίημα αυτό είναι μια άψογη-πυκνή πραγματεία επ'αυτού, σε συγχαίρω
πόσο πολύ σύμφωνη με βρίσκει ό,τι διαβάζω, πιστεύω βαθιά πως η εξέλιξη είναι η ίδια αιφνιδιασμός, είναι τα βήματά της εκκωφαντικά για να τονίζουν την παρουσία της μόνο κατόπιν άλματος δίχως δίχτυ, γι' αυτό και είναι τόσο θελκτική, σα μαγνήτης σε τραβάει και πραγματικά δεν έχει τότε σημασία η πράξη αυτή καθεαυτή
"μονάχα το καινούργιο σε εξελίσσει
μονάχα το μεγάλο σοκ σε διδάσκει
και το να μαθαίνεις
είναι κάτι που ίσως τελικά
δεν μαθαίνεται..."
καληνύχτα Νημερτή
Δημοσίευση σχολίου