Κυριακή, Ιουλίου 03, 2011




Φυγή

Δν ταν λλη γάπη μας
φευγε ξαναγύριζε κα μς φερνε
να χαμηλωμένο βλέφαρο πολ μακριν
να χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο
μέσα στ πρωιν χορτάρι
να παράξενο κοχύλι πο δοκίμαζε
ν τ ξηγήσει πίμονα ψυχή μας.

H γάπη μας δν ταν λλη ψηλαφοσε
σιγ μέσα στ πράγματα πο μς τριγύριζαν
ν ξηγήσει γιατί δ θέλουμε ν πεθάνουμε
μ τόσο πάθος.

Κι ν κρατηθήκαμε π λαγόνια κι ν γκαλιάσαμε
μ᾿ λη τ δύναμή μας λλους αχένες
κι ν σμίξαμε τν νάσα μας μ τν νάσα
κείνου το νθρώπου
κι ν κλείσαμε τ μάτια μας, δν ταν λλη
μονάχα ατς βαθύτερος καημς ν κρατηθομε
μέσα στ φυγή.

Γ. Σεφέρης

14 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Δεν κλείνει κύκλο η Αγάπη
αν δε μοιραστεί Φυγής Απόπειρα
κι αν δε νιώσει Απώλεια και Πόνο...

και αλλιώς πως, αναρωτιέμαι, θα γραφτεί το Ποίημα?...

Σε φιλώ...

AERIKO είπε...

"Εκείνο το "όχι" δεν το επανέλαβε η ηχώ, ήταν πολύ βαρύ για να το μεταφέρει."

ΌΧΙ το ύψος της αγαπης δεν φαίνεται στη φυγή αλλα αυτη είναι μια μεγάλη αλήθεια εντελώς ανευχάριστη και διόλου ποιητική..οπότε..οτι κι αν πω λίγο θα είναι.

Ανήκω στους ασυμβίβαστους ουτοπιστές....Όλα γεννιούνται και πεθαίνουν μέσα μας..και αναγεννιούνται φυσικά.Το τελευταίο οι άνθρωποι απλά το προσπερνούν.

Η Αγάπη είναι το μόνο συναίσθημα που δεν πεθαίνει μέσα μας απαξ και ριζώσει..οσο κι αν προσπαθουμε να το σκοτώσουμε κατα διαστήματα..τα γιατί τόσα όσοι και οι άνθρωποι..όσες και οι αλήθειες τους.

Χαμογελαστή Καληνύχτα. :))

Ανώνυμος είπε...

Πόσο μου ταιριάζει σήμερα...
θα το φορέσω! και
στους δρόμους θα βγώ...
αναζητώντας.
Τη φυγή
που έχασα...
Την αγάπη
που δεν έζησα...

Να έχεις μια όμορφη μέρα...

KOSTAS PAP είπε...

Πολύ δυνατό ποίημα από τα αγαπημένα μου του Σεφέρη. Η αγάπη ψάχνει, προσπαθει να εξηγήσει τον εαυτό της μέσα από το τέλος και την απουσία.

Ανώνυμος είπε...

ναι έτσι είναι... ψηλαφεί η αγάπη
ζητάει κάποιες στιγμές εξήγηση
καίγεται άλλες, από το τόσο πάθος

έτσι είναι
κι η φυγή μοιάζει με επιβεβαίωση της αυτοσυντήρησης της φύσης
με τη επιτακτική της ανάγκη να συνεχίσει αν υπάρχει!

ένα αριστούργημα τούτο το ποίημα του Σεφέρη, το λατρεύω

καλό απόγευμα

Νimertis είπε...

οι λέξεις σου δυνατές Κάκια μου... αληθινά, πως αλλιώς;

Νimertis είπε...

ναι Αερικό μου, η Αγάπη ίσως δεν πεθαίνει... όμως, κομμάτια δικά μας πεθαίνουν... οι τελευταίοι στίχοι αυτού του ποιήματος του Σεφέρη με άγγιξαν ιδιαίτερα... πολύ όμορφα όσα μου έγραψες... σε φιλώ...

Νimertis είπε...

κι εσύ να έχεις όμορφες ημέρες Ευαγγελία... σ'ευχαριστώ!!

Νimertis είπε...

Ναι φίλε μου Κώστα και νομίζω δεν έχει γράψει πολλά ανάλογα ο σημαντικός αυτός ποιητής... κάνει μια συνοπτική αφήγηση από την Αρχή ως το Τέλος με τόσο ιδιαίτερο τρόπο...

Νimertis είπε...

είναι από τα πολύ αγαπημένα Σιλένα... με τον συγκεκριμένο ποιητή δεν μπορώ να πω ότι τα πάω πολύ καλά όμως έχει στιγμές αριστουργηματικές... να΄σαι καλά φίλη μου!!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Στη φυγή..
η αρχαία μοναξιά διαλύεται μόνο από την Αγάπη που πλαταίνει την ύπαρξη και μαζί τη βαθαίνει.

Wicca είπε...

Είναι ευτυχής όποιος φεύγει. Σημαίνει πως κάποτε ήρθε!

Νimertis είπε...

υπέροχο αυτό Ρεγγίνα μου... αρχαία μοναξιά... ρίγος...

Νimertis είπε...

"Εσύ που φεύγεις κι εγώ που μένω", καθώς λέει και το τραγούδι... καλησπέρα Γουίκα...