Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου
με το καθημερνό της φόρεμα
κι ένα χτενάκι στα μαλλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
με το καθημερνό της φόρεμα
κι ένα χτενάκι στα μαλλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου,
η χαϊδεμένη από τη μάνα της
και τ’ αδελφού της τα φιλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.
Ιάκωβος Καμπανέλλης, Άσμα ασμάτων
ίσως, το συγκλονιστικότερο ερωτικό τραγούδι που γράφτηκε ποτέ...
πάντοτε όταν το ακούω ριγώ...
να με συμπαθάτε για το σχολιασμό
δεν τον χρειαζόταν τούτο το ποίημα
εγώ τον χρειαζόμουν
11 σχόλια:
τόσο απλό μα πόσο μεγάλο.. καλημέρα!
Το μόνο στολίδι που ζητώ είναι εκείνη η ίδια. Κάποιες φορές πιο πολύτιμη κι από τη ζωή.
ένας καλός μήνας θα 'ναι τούτος αφού ξεκίνησε έτσι, με την απεραντοσύνη του έρωτα που 'χει τούτο το ποίημα
να είσαι καλά Νημερτή
Ναι φίλε Χάρη... φαίνεται πως για να ανακαλύψει ένας άνθρωπος την πλήρη αφαίρεση θα πρέπει να του τα έχουν... αφαιρέσει πραγματικά όλα... εκτός... εκτός από το είναι του... με το είναι του έγραψε τούτους τους στίχους ο Καμπανέλλης... όχι με το χέρι του... να'σαι καλά...
Μήπως υπερβάλλεις φίλε Φόβε; Γιατί αν υπερβάλλεις... με βρίσκεις σύμφωνο!!
Βραβεύεται το σχόλιό σου φίλη μου Σιλένα... πολύ μου άρεσε... να'σαι καλά κι εσύ!
Ωραία που είναι κι'η ζωή , όμως κάνουμε πως δεν θαυμάζουμε την ομορφάδα της και κοιτάζουμε πάντα τα λερωμένα της παπούτσια !
καλησπέρα nimerti ,
θαυματοποιός ο Καμπανέλης !
Πόσο όμορφη η γυμνή βροχή όταν χαϊδεύει την Αλήθεια,
που δε φοβάται να σταθεί ακίνητη μπρος στην έμπνευση του Καλλιτέχνη!..
Δεν ανασαίνει το Κορίτσι...
Μούσα του Καλλιτέχνη
που ζωγραφίζει με ένα μόνο μολύβι..
το κάρβουνο δε φτάνει να ντύσει με πολυτέλεια το Υπέροχα σμιλευμένο Κορμί...
μόνο ένα περίγραμμα να χωρέσει η πληθωρική Ψυχή της...
εκείνη η Πνοή
που την ερωτεύτηκε ο κόμπος που είχε από μικρός στο λαιμό...
μόλις την γνώρισε
λύθηκαν τα αινίγματα μιας αιώνιας σιωπής...
Συνέθεσε παιδικό ποίημα...
μιας Πρώτης Αγάπης
που παντα θα αφήνει το ίχνος της ακόμη και στο τελευταίο Ποίημα που θα μιλά για Έρωτα!!!
Σε φιλώ....
Ναι φίλη μου Αλεξ... μερικές φορές αναρωτιέμαι γιατί δεν μπορούμε να δούμε την ομορφιά... χρειαζόμαστε άλλα μάτια; μου άρεσε το σχόλιό σου!
Με συγκίνησες Κάκια...
'μόλις την γνώρισε
λύθηκαν τα αινίγματα μιας αιώνιας σιωπής...'
νομίζω πως εξέφρασες κάτι που έχω νιώσει κι εγώ...
πόσο ωραία το εξέφρασες...
'παιδικό ποίημα'
ναι...
ναι...
όλο το είναι μου καταφάσκει το 'παιδικό ποίημα'
σ'ευχαριστώ που μου γράφεις...
είναι σπάνιο στις μέρες μας κάποιος να μπορεί να διακρίνει την ουσία... από την περιούσια..και αυτός είσαι συ.. χαίρομαι που σε γνωρίζω και που ανταλλάζουμε όμορφες σημαντικές και ασήμαντες κουβέντες..
χαίρομαι κι εγώ Χάρη... να'σαι καλά!
απίθανο!!!και εγώ χαίρομαι που γνωρίζω ανθρώπους με ευαισθησίες ...και χάρηκα που σου αρέσει το blog μου... καλή σου νύχτα!!
Φωφώ καλησπέρα. Να'σαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου