Νομίζω πως το φαινόμενο δεν έχει ενσκήψει… πρόκειται για αποτέλεσμα εργασίας. Απολύτως συνειδητής. Απολύτως προγραμματισμένης. Ξεκάθαρα, νέτα σκέτα. Πρόκειται για ένα νέο ‘επάγγελμα’. Μάλλον, θα βγάλω τα εισαγωγικά, ναι, είναι ένα κανονικό επάγγελμα. Κι όσο κι αν απωθεί, αν είναι αποκρουστικό και εμετικό, οφείλει κανείς να το δει, να το αποτυπώσει, να το γνωρίσει.
Γύρω στους 28 μήνες κιόλας, ‘διατρίβω’ σε τούτο τον ψηφιακό κόσμο του νετ και των μπλογκς, περισσότερο… κι όμως, το ρήμα αυτό, μάλλον με αδικεί… γιατί τα τρία αυτά ιστολόγια, αποτελούν για μένα μια διάσταση δράσης που με πληρώνει και είναι μια πύλη επικοινωνίας και εσωτερικής εργασίας. Θα πει κάποιος και ψυχοθεραπείας… γιατί όχι; Κι αυτό ακόμη… κάθε μορφή επικοινωνίας είναι θεραπευτική, δεν είμαστε πρωτότυποι αν το σημειώσουμε…
Σε όλους αυτούς τους μήνες, παρατηρώ και την παράλληλη δράση των μπλόγκερς, παλιότερων, σύγχρονων και νεώτερων… η παρατήρηση, αυτή καθαυτή δεν έχει τόση αξία όσο οι σκέψεις που κανείς διαβάζει μετά από καιρό και τον αιφνιδιάζουν…
Δεν σκοπεύω να γκρινιάξω από χόμπυ ή από την ηδονή της κριτικής… εδώ πρόκειται, είπαμε, για ένα οικοδόμημα που άνθρωποι ηργάσθησαν φιλοτίμως για να ορθώσουν… δεν είναι παίξε γέλασε, πάει να πει.
Μπορεί να πει κανείς πως υπάρχουν κάποιες βασικές κατηγορίες ιστολογίων… τα ποικίλης ύλης, ενημερωτικά, δίκην εφημερίδων και καφενείων… τα πολυθεματικά αλλά σε προσωπικό επίπεδο… χωρίς ‘βαριές’ και ασήκωτες αναζητήσεις… λίγο μόδα, λίγο πολιτική και λίγο απ’όλα… ύστερα είναι τα λογοτεχνικά μπλογκς… εδώ πάλι... είναι κι άλλα πολλά και ενδιαφέροντα… ειδικά ιστολόγια για κείνο ή το άλλο… από χειροτεχνία ως μαγειρική και από το σκάκι ως την πυρηνική φυσική… υπέροχο όλο αυτό… και έλειπε… πραγματικά και όχι ως ρηχός ευφημισμός…
Εκείνο που με κάνει να μελαγχολώ κάπως –δεν θυμώνω πλέον διότι… δεν έχω χρόνο, καθώς έλεγε κι ένας φίλος μου- είναι η ‘μετεξέλιξη’ κάποιων ιστολογίων… θα το έλεγα καλύτερα, η ‘ενηλικίωσή’ τους… το πέρασμά τους από την αρχική τους σημαντική, την σημασιολογική περιοχή του αγνού, ερωτικού και ερασιτεχνικού στο σκληρό, επαγγελματικό κόσμο της ‘οργανωμένης’ επικοινωνίας και των καλοστημένων δημοσίων σχέσεων… έχουμε ας πούμε, εκδώσει ένα βιβλίο… πρέπει να το πλασάρουμε, πρέπει να το σερβίρουμε, πρέπει να το επιβάλλουμε εν τέλει… μαζί με όλα τα υπόλοιπα που θα κάνουμε, ας φτιάξουμε και ένα μπλογκ –ή και περισσότερα-, ας γραφτούμε ‘μαζικά και με το κιλό’ και σε καμιά 300αριά άλλα μπλογκς, ας είμαστε πάντα πολύ φιλικοί, πολύ αγαπησιακοί, πολύ ευχάριστοι, πολύ ροζ, πολύ παλ, ποτέ αιχμηροί, ποτέ μα ποτέ δυσάρεστοι και ενοχλητικοί…
Έχουμε άποψη; Κακώς! Να την καταπιούμε! Προέχει να είμαστε ‘στρογγυλοί’, χωρίς γωνίες βρε αδερφέ! Εμείς θα αλλάξουμε τον κόσμο;
Βιβλίο είναι αυτό… είτε περιέχει διαμάντια είτε ανοησίες, πρέπει να ‘διαβαστεί από όλους’… να ‘περάσει στο κοινό’…
Τώρα θα πει κάποιος, η ανάγκη τα γεννά και τα κινεί όλα κι εγώ θα προσθέσω, ιερές οι ανάγκες μας και αγιασμένες… δεν το παίρνω πίσω… όμως, η μελαγχολία δεν μου φεύγει… όταν βλέπω μια προσπάθεια που έχει έδραση και αφετηρία την ευγενή ανάγκη να κοινωνήσουμε το ένδον σκότος, να μεριστούμε και να μοιράσουμε το φορτίο και την αγωνία της ύπαρξης να εξαλλάσσεται σε κείνο το βδέλυγμα που λέγεται ‘έχε τους φίλους ΟΛΟΥΣ ακόμα κι εκείνους που σε φτύνουν, ακόμα κι εκείνους που σου ανακατεύουν τα γαστρικά υγρά’, δεν μπορώ παρά να νιώθω εκείνο το σφίξιμο στο στομάχι… και ειδικά όταν το βλέπω σε φίλια μπλογκς, από ανθρώπους που κάποτε γνώρισα ‘έτσι’ και μου προέκυψαν ‘αλλιώς’…
Έχετε το δικαίωμα να μου επιτεθείτε, να κρίνετε αυστηρά τις θέσεις μου, να με πείτε γερο-γκρινιάρη και άδικο και ό,τι άλλο θέλετε… ήθελα ελεύθερα να καταθέσω τούτες τις σκέψεις και δεν τις παίρνω πίσω…
Να’ναι καλά πάντως οι επαγγελματίες…
Κάνουν τους ερασιτέχνες να θέλουν να παραμένουν πάντα αυτό που είναι… ερασιτέχνες…
20 σχόλια:
ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΜΕ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΑ ΘΕΤΙΚΟ ,ΣΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ! ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ,ΝΑ ΤΟ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΩ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΜΟΥ !
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΒΡΑΔΥ Κ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ !!!
καλησπέρα φίλε μου... και βέβαια, να το φιλοξενήσεις... εύχομαι κι εγώ μια καλή εβδομάδα!
"Τώρα θα πει κάποιος, η ανάγκη τα γεννά και τα κινεί όλα κι εγώ θα προσθέσω, ιερές οι ανάγκες μας και αγιασμένες…"
Με κάνατε να σπάσω την σιωπή.. Είμαι ανώνυμη αναγνώστριά σας, "φίλε" nimertis, αρκετό καιρό και σέβομαι ανώνυμα και σιωπηλά τις ανάγκες και τις απόψεις σας επειδή με δελεάζει η κρίση σας..
Ειλικρινά θα έλεγα πως είναι όμορφο να καταθέτει κανείς την Ψυχή του ως αντίδωρο.. Και έτσι σας δέχομαι, ως ευλογία, χωρίς να πολυνοιάζομαι αν τα λέτε ορθά ή στραβά τα όσα γράφετε..
Βρίσκομαι κοντά σας και ειδικά τούτες τις εποχές που η μοίρα περνά κρίσιμη αγωνία.. Σα να ευφεύρε ο γορίλας την φωτιά προτού προλάβει ο άνθρωπος..
Είστε καυτικός, καυστηριαστικός μάλλον, αλλά "σας λατρεύω" επειδή η μοναξιά- η αμείλιχτη και αγρίως άγια σύντροφός μας- δεν σκαμπάζει από σημεία του ορίζοντα και γενικώς από "ανθρώπινες διαστάσεις"..
Καλή μας συνέχεια και ευχαριστώ σας που με ξεβολέψατε από τις σιωπές..
Σημασία έχει αυτό που γράψατε: «Να’ναι καλά πάντως οι επαγγελματίες…Κάνουν τους ερασιτέχνες να θέλουν να παραμένουν πάντα αυτό που είναι… Ερασιτέχνες»..
..Έτσι!!
να, λοιπόν, που είχα δίκιο... και μόνο για τον ωραίο αυτό 'αιφνιδιασμό' απόψε, άξιζε τον κόπο ετούτη η ανάρτηση... αφού κατάφερε μια άγνωστη φίλη -χωρίς εισαγωγικά στο φίλη- να περάσει στην περιοχή της εξωστρέφειας και να θελήσει να μοιραστεί τις σκέψεις της... ex voto, μου έφτιαξες... τη Δευτέρα, καθώς η Κυριακή τελείωσε... σ'ευχαριστώ από καρδιάς...
[Σα να εφεύρε ο γορίλας τη φωτιά προτού προλάβει ο άνθρωπος... χμμμ... προς επεξεργασίαν...]
Υπάρχουν πολλών ειδών άνθρωποι απλά ..
Όλοι χωράνε στο κόσμο του blogging αλλά και όλοι δημιουργούν το δικό τους χώρο ..
Ευτυχώς μπορούμε να επιλέγουμε ..
Καλημέρα Νημερτή μου
Νημερτή, συμφωνώ απολύτως με το σχόλιο της Meggie, από την άλλη το blogging είναι πολύ "μεγάλη" λέξη!! χωράει μέσα του τα πάντα, οπότε ο καθένας από μας που διατηρούμε ένα ή περισσότερα blogs αντιμετωπίζουμε το χώρο μας όπως εμείς πιστεύουμε, έτσι δεν είναι. Για μένα ο χώρος αυτός είναι ένας χώρος έκφρασης, ένας χώρος που μπορείς να μοιραστείς, ένας χώρος που μπορείς ν' ανακαλύψεις και να αισθανθείς χαρά από την ανακάλυψη...και άλλα πολλά, ας μη σε κουράσω, γιατί είναι μια μεγάλη συζήτηση αυτή.
να έχεις μια όμορφη μέρα
Υπεροχε Νημερτή...επαναστάτη της Γραφής..
Το είχαμε θίξει ινγκόγνιτοτο θέμα...θυμάσαι?..
Είχα προσαρμόσει την διαδικτυακή συμπεριφορά στο δικό μου Είναι...
Εξάλλου δεν μπορω να μιλήσω εκπροσωπώντας κάποιον άλλο!...
Με αποστρεφει ο επαγγελματισμός στην Επικοινωνία μεσω των ιστολογίων..
Χαίρομαι τους Ανθρωπους που εκφράζονται Ελεύθερα και ΧΥΜΑ....
Λέξη παρεξηγημένη...σαν να υποδηλώνει προχειρότητά..
μα δεν είναι έτσι..
το ΧΥΜΑ, στο τσιγγάνικο μαχαλά μου, είναι συνδεδεμένο με το ΧΥΜΑ ημίγλυκο, που τοπροσομοιώνω με λεξουλες παιδικού αυθορμητισμού που γεμίζουν το ποτήρι της Ενήλικης Αναγκης μου για Παιχνίδι...
Σήμερα μπορεί να γραψω κάτι σπουδαίο....
να χτίσω ένα πυργάκι {θυμασαι?.. το εχω ξαναπει... με την άμμο παιζουμε....}
Αυριο που θα ξαναρθεις μπορει να με βρεις στο απόγειο μιας Τρέλας Κοριτσίστικης να λέω ασυναρτησίες και να αυτοΣαρκάζομαι..να τσαλακώνω το φόρεμα της τσιγγανικης μεθης και να το σκίζω πετώντας το στο κύμα....ετσι απλά...γιατί πεθύμησα Μπάνιο με αμεση επαφή με το Νερό..
τι είναι η Ποίηση?... τι είναι η Γραφή?....
Νερό... Κύμα... και έχει νόημα να μπούμε στο νερό φορώντας επίσημο ένδυμα, του αυστηρού επαγγελματία...
ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ, ας μείνουμε παιδιά για οοοοοσο αντεχουμε.... ερασιτέχνες.... αυθόρμητοι... ΧΥΜΑ σαν κρασακι Ημίγλυκο!!!
Σε φιλω ολόγλυκα...
Νημερτή,
με το blogging, βέβαια, μπορεί να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει, αρκεί να μην εξευτελίζει την Ποίηση.Όμως, είναι μετρημένοι στα δάχτυλα αυτοί που τη σέβονται, ως Μητέρα Φωτός που είναι. Θεωρώ, ιερό χρέος, κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου, όταν σκοντάφτει σε χυδαιοποίησή της να χτυπά με φωτιά και τσεκούρι. Αλλιώς δε γίνεται. Ο κάθε ψωνισμένος ή, η κάθε ψωνισμένη που επιδιώκει "θύματα πολλά στο διάβα του ή, διάβα της" κάνει και μια έκδοση στον τάδε απαστράπτοντα εκδοτικό, που του φίλησε τα πόδια για να τον ή, την βγάλει στην...πιάτσα και κοκορεύεται μετά. Χρησιμοποιεί το blog σαν τόπο διαφήμισης του ψώνιου και τρεις λαλούν και δυο χορεύουν. Μόνο που η Ποίηση δεν είναι ...χορεύουν.
Έχω ακούσει ανθρώπους τύπου ποιητριών, μιας κι αυτά φαινόμενα περισσότερο σε γυναίκες τα συναντάς, να καμαρώνουν για το πλήθος των αναγνωστών τους, άσχετα, αν δεν έχουν και τον αντίστοιχο αριθμό σχολιαστών. Έχω δει, να γίνεται παζάρι εραστών ή, ερωμένων μέσα από το blog. Έχω δει πολλές ασχήμιες. Όμως, υπάρχουν, κι ευτυχώς και οι Μύστες της Ποίησης, οι Ιερείς και οι Ιερείες της, κι ας...λίγοι...ΥΠΑΡΧΟΥΝ και θα τη φωτίζουν πάντα, την ΙΕΡΗ ΜΗΤΕΡΑ μας!..
Κάπως έτσι σκέφτομαι κι εγώ. Μου τη δίνει να βλέπω κάποιους τόσο ευγενικούς ώστε ούτε ένα σχόλιο να μην αφήνουν ούτε ακόμη να αφήνουν τη διαφωνία τους... Είναι η κακή οπτική οπτική της επαγγελματικοποίησης.
Το δικό μου μπλογκ που το κατατάσσεις;...πολλές φορές το σκέφτηκα και άλλες τόσες αποφάσισα ότι δεν ανήκει κάπου, άλλωστε το λέει και ο τίτλος Παράλληλες πραγματικότητες, είναι πολλές όσοι οι άνθρωποι, όσα τα συναισθήματα, όσα τα χρώματα, οι λέξεις, οι σιωπές...
Οι επαγγελματίες αν θέλουν να λέγονται έτσι ας ανοίξουν site να προμοτάρουν κανονικά έτσι όπως τους πρέπει!
Όμως ξέρεις και κάτι άλλο βρε Νημέρτη εδώ στα μπλογκ μοιραζόμαστε, σκέψεις, συναισθήματα, προβληματισμούς, μουσικές, εικόνες, και αν κάποιος μέσα σε όλο αυτό έγραψε και ένα βιβλίο που θέλει να το μοιραστεί δε καταλαβαίνω γιατί να μην το κάνει; Το θέμα δεν είναι ότι το κάνει, αλλά ο τρόπος που το κάνει!
Πολλά είπα...
Kαλησπέρες...
Και για μας που δεν έχουμε μπλογκ,
παρά μόνο γράφουμε κάποιο σχόλιο,
όταν κατέχουμε το θέμα, σε μερικές
αναρτήσεις, που τις θεωρούμε σοβαρές
και μας εκφράζουν,τι γνώμη έχεις?
Ρωτώ επειδή,μερικοί άλλοι, δεν δέχονται σχόλια από μη μπλόκερς.
Αυτό δεν το καταλαβαίνω.
Ναι φίλη μου meggie... όλοι χωρούν στο κόσμο του blogging... φτάνει να μην ρυπαίνουν εκείνους που δεν υπάρχουν μονάχα για blogging... συγνώμη αν δεν μπορώ να είμαι ο Βούδας με την Υπέρτατη Κατανόηση…
Ναι Σιλένα μου, είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση… και ίσως θα έπρεπε κάποτε να την ανοίξουμε… κάποτε… να’σαι καλά…
Κάκια μου, αγαπημένη… σκέφτομαι… αν ήμουν ο… δικαστής Ντρέντ, του ομώνυμου κόμικ, θα δρούσα άραγε, επιτόπου και θα ακύρωνα την όποια δράση του όποιου ‘μπλόγκερ’ δεν μου άρεσε ή δεν με ικανοποιούσε αισθητικά ή αλλιώς; Ο πειρασμός της εξουσίας είναι πάντα ένα κολοσσιαίο ζήτημα αλλά θεωρώ ότι δεν τίθεται, μέσα μου τουλάχιστον, έτσι το ζήτημα… Αυτή ακριβώς η αποστροφή που ανέφερες είναι και ο άξονας της ανάρτησης, όχι να ηθικολογήσω… πρόβλημά του καθενός να κάνει ό,τι θέλει… αλλά δεν θα μείνω και στην ουδέτερη ζώνη για να είμαι καθωσπρέπει, ‘κύριος’ και με γενικολογίες και κοινοτοπίες… αν μας αγανακτεί κάτι σε ένα χώρο που τον πονάμε, να το λέμε κι ας είναι φωνή βοώντος… πως θα γίνει δηλαδή… υπάρχουν και νεότεροι φίλοι στο χώρο και, ίσως τέτοιες συζητήσεις που αναπτύσσονται σ’αυτά τα πεδία ‘σχολίων’ να τους είναι χρήσιμες… είναι σα να έρθει ένας φίλος να με ρωτήσει τη γνώμη του για ένα θέμα που τον καίει και να του απαντήσω ψύχραιμος και δήθεν αντικειμενικός, ‘υπάρχει αυτή η επιλογή υπάρχει και η άλλη, μπορείς να κάνεις εκείνο αλλά αν θες, μπορείς να κάνεις και το άλλο’… ανοησίες δηλαδή… είπα πολλά και δεν είπα τίποτα… να παίρνουμε θέση, το ξεχάσαμε; Απλώς, κάποτε να παίρνουμε θέση!
Και να θυμώνουμε, δεν βλάπτει… καλύτερα άδικοι μέσα από την αγανάκτηση παρά από την ενδοτικότητα…
Κατά τα άλλα…
Το δικό σου κρασί έχει θεραπευτικές ιδιότητες… θα αυτοκεραστώ για να… μπω σε άλλη διάσταση!
Σε φιλώ κι εγώ ψυχή!
Προσυπογράφω την κάθε λέξη σου Πυρφόρα μου... μα, την κάθε λέξη...
σ'ευχαριστώ από καρδιάς!!!
Καλησπέρα φίλε Δείμε... οφείλω εδώ να σημειώσω πως όλη αυτή η προβληματική που επιχείρησα, χωρίς καμιά προετοιμασία ή οργάνωση, να θέσω, δεν εξαιρεί, βεβαίως, ούτε και την αφεντιά μου... όμως, μου αρέσει που καμιά φορά βρίσκω την ενέργεια να διαφωνήσω ή να αμφισβητήσω... διότι έχω ακούσει κι αυτό... το να συμφωνείς, είναι απλά, πιο... ξεκούραστο!
Roundel, θα σου πω το εξής. Πρώτον δεν είμαι της ‘Επιτροπής αξιολόγησης ιστολογίων’ -που δεν υπάρχει, ευτυχώς, ακόμη... απλά μια αναφορά έκανα... συνεπώς δεν θέλω να κατατάξω το ιστολόγιό σου σε κάποια κατηγορία... έτσι κι αλλιώς, όλοι αυτοπροσδιοριζόμαστε...
δεύτερον... ο τ ρ ό π ο ς είπες... έτσι είναι... διατύπωσα τι είναι αυτό που εμένα ενοχλεί... και επιμένω... όταν κάποιος ξεκινά μια προσπάθεια για να 'επικοινωνήσει' και εν τέλει αποδεικνύεται πως όλο αυτό ήταν μια καλοστημένη δουλειά για να προωθήσει άλλα θέματα, απλά με ενοχλεί... κι όταν κάτι γίνεται κατά σύστημα και με χονδροειδείς όρους, ενοχλεί περισσότερο...
να΄σαι καλά!
[να σημειώσω με την ευκαιρία κάτι που μου το θύμισε το σχόλιό σου... κάποια στιγμή κάποιοι με 'κατέταξαν' στα 'διακριθέντα' μπλογκς και μου έστειλαν και μαιλ να αναρτήσω αν θέλω, το σήμα τους... Κατέταξαν αυθαίρετα λοιπόν το Νημερτή στα 'ποιητικά' μπλογκς... υποτίθεται ότι με βράβευσαν... τους έστειλα ένα οργισμένο μαιλ να με αποχαρακτηρίσουν αμέσως! Υπήρξε και μια έντονη διαφωνία μάλιστα γιατί δεν κατάλαβαν τι με ενόχλησε αφού με είχαν ξεχωρίσει... Στο πολύ απλό ερώτημά μου ΠΟΙΟΙ ΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΞΕΧΩΡΙΖΕΤΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΤΑΣΣΕΤΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ δεν είχαν να απαντήσουν... έλεος πια με τα 'βραβεία' της κατσαρόλας και τις 'διακρίσεις' της πεντάρας... δεν μπορούμε ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΥΒΑΛΑΜΕ ΤΗ ΝΟΣΗΡΟΤΗΤΑ ΑΠ'ΕΞΩ;]
Φίλη μου frezia, γνωρίζεις πολύ καλά τη γνώμη που έχω για σένα και το πόσο σε εκτιμώ... δεν είναι σχήμα λόγου αυτό... οι απόψεις σου και οι θέσεις σου πάντα με ενδιαφέρουν... δικαίωμά του βέβαια, να μην θέλει κάποιος σχόλια από μη μπλόγκερς... αν και το θεωρώ ένδειξη εκλεκτισμού και ψωνισμού και διαδικτυακού αντουανετισμού... εφόσον έχει κανείς το πεδίο των σχολίων ανοιχτό, να μάθει να τα φιλοξενεί όλα... εκτός από τα υβριστικά, εννοείται...
Νημερτή μου,
θα συμφωνήσω σε όσα λες και τα συνυπογράφω.. Ισχύουν σε μεγάλο βαθμό, κι έχω δει και παρακμή αλλά έχω δει και διαμάντια από το πουθενά.
Όπως ακριβώς στη ζωή. Καθώς κι εδώ κομμάτι της ζωής είναι και κομμάτι από τους ανθρώπους..
Όπως σ όλα τα πράγματα κι εδώ λειτουργεί η Επιλογή, και η Ελευθερία που είναι πράγματι δίκοπο μαχαίρι.. Η Αυτογνωσία οφείλει να ρωτάει κάθε μέρα τον εαυτό της, "ποιός είμαι;" "τι γράφω" και "σε ποιό βαθμό είναι σε συμβατότητα το γραπτό με την αλήθεια του εαυτού".
Βέβαια, μη ξεχνάς οτι υπάρχει..ποικιλία ανθρώπων, και επιπέδου και βάθους ή αβαθούς, και κινήτρων..
Δηλώνω ες Αεί ερασιτέχνης!!
Αναζητώ την ψυχή μου..
"Η Σωτηρία της Ψυχής είναι Πολύ Μεγάλο πράγμα..!"
θέλω κι εγώ να δανειστώ το κείμενό σου. Μπορώ;
Το ότι έχω γνωρίσει κι εγώ διαμάντια στο νετ Ρεγγίνα μου, το έχω σημειώσει πολλές φορές. Και είναι αλήθεια. Και μου αρέσει που δηλώνεις αεί ερασιτέχνης...
και βέβαια να δανειστείς το κείμενο... τιμή και χαρά μου... σ'ευχαριστώ!
Φίλε μου Αντώνη με βρίσκεις σύμφωνο με αυτά που έγραψες..Δεν έχει λόγο πια να θυμώνουμε παρά να επιλέγουμε ψύχραιμα τις κινήσεις μας,τον τρόπο ζωής μας και...τον τρόπο ζωής του ιστολογίου μας που συμβαδίζει ή μάλλον πορεύεται από τις ηθικές μας γραμμές..Ο φίλος σου που δεν θυμώνει πια...
Υ.Γ:είμαι σε αυτά τα μπλογκς που κατακρίνεις?? :P
Η ερώτησή σου Ηλία μου, μού έφερε στο νου -και να με συγχωρούν όλοι για τον παραλληλισμό- τους μαθητές στον Μυστικό Δείπνο... 'μήπως είμαι εγώ'; Μα, πώς σου πέρασε καν από το νου ότι θα μπορούσα να αναφέρομαι ειδικά στο δικό σου ιστολόγιο φίλε μου; Που έχει αποδείξει, χρόνια τώρα, με την εν γένει παρουσία του και αισθητική του πως βρίσκεται ακριβώς στην αντίπερα όχθη;
Σ'ευχαριστώ πολύ που κατέθεσες τη σκέψη σου!!!
Σε ευχαριστώ φίλε μου για τα λόγια σου!
Πρέπει να σου πω εδώ ότι η παρομοίωση σου με τους μαθητές στον Μυστικό Δείπνο λειτούργησε σαν έμπνευση στο τελευταίο κείμενό μου..
Με εκτίμηση ο φίλος σου
Ηλίας
Δημοσίευση σχολίου