Κυριακή, Απριλίου 17, 2011

πότε θα σταματήσει αυτή η φρίκη;


ερασιτεχνικό βιντεάκι από το κινητό μου, πέρυσι το Πάσχα, έξω από τα ΕΛΤΑ του Πειραιά...
το 'χαριτωμένο' θέαμα με τα κοτοπουλάκια που αιχμαλωτίζουν τα βλέμμα των παιδιών...
ώσπου να ξεψυχήσουν λίγες μέρες αργότερα... σε κάποιο διαμέρισμα...

11 σχόλια:

Unknown είπε...

δεν ξέρω

η φρίκη δεν σταματάει συνήθως

καλό σου βράδυ

Eriugena είπε...

Αγαπημένε φίλε, με συγκίνησε η ανάρτηση αυτή, διότι ως πιτσιρικάς έσωσα ένα τέτοιο κοτοπουλάκι. Το είχαν φέρει οι γονείς μου στο σπίτι και εγώ το έβαλα κάτω απο μιά λάμπα, ταίζοντάς το συστηματικά...τελικά έζησε και μεγάλωσε στο διαμέρισμά μας ώσπου το καλοκαίρι το πήγα στο χωριό και έγινε ένας περήφανος αν και λίγο νευρικός Κόκορας! είναι απίστευτο! πως να μην σε θεωρώ αδελφό μου μετά απο μια τέτοια ανάρτηση. Ο αγαπημένος μου Κόκοράς έζησε περήφανός υπό την προστασία της γιαγιάς μου, με τη ρήτρα να μην σφαγεί αμέσως..μετά απο πέντε χρόνια φυσικά η γιαγιά αθέτησε τον λόγο της και κατέληξε να γίνει κοκινιστό! παρα ταύτα σεβάστηκε ουσιαστικά την επιθυμία του μικρού βουδιστή..και ακολούθησε τον αληθινό κύκλο..έχω ακόμα φωτογραφίες με τον μικρόσωμο και νευρικό μου κόκκορα που γλύτωσα απο το ναζιστικό κρεματόριο της νεωτερικότητας! είμαι αλήθεια συγκινημένος με την ανάρτησή σου..αδελφικά

anidifranco είπε...

Από μικρό παιδί ακόμη με πείραζαν αυτές οι εικόνες, με χάλαγε αυτή η βοή των πλασμάτων που ξεπουλάμε για να χαρούν στιγμιαία τα βλαστάρια μας ή εμείς οι ίδιοι. Φρίκη, όπως τα λες, καλημέρα.

Frezia είπε...

Αυτή την κακή συνήθεια τη συναντάς μόνο στα παιδιά της Πόλης.
Το φταίξιμο είναι των γονιών.
Τα παιδιά τις υπαίθρου, δεν το κάνουν,
αυτό,να αιχμαλωτίζουν ένα κοτοπουλάκι για να διασκεδάσουν.
Καλό Πάσχα...

elefterifoni είπε...

ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΜΙΚΡΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΑΚΙ, ΠΟΥ ΕΒΡΙΣΚΕ ΖΕΣΤΑΖΙΑ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΜΟΤΕΡ ΤΟΥ ΨΥΓΕΙΟΥ ΜΑΣ.
ΕΓΙΝΕ ΜΙΑ ΚΟΤΟΥΛΑ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ, ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΑΡΚΕΤΑ ΦΡΕΣΚΑ ΑΥΓΟΥΛΑΚΙΑ.
ΤΟΤΕ ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΕ ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΧΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΑΣ.
ΤΗΝ ΑΓΑΠΟΥΣΑΜΕ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ, ΚΑΙ ΑΣ ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΓΕΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΑΥΛΗ ΚΟΥΤΣΟΥΛΙΕΣ.
ΚΑΠΟΙΟΣ ΟΜΩΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΚΛΕΨΕ, ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΣΦΑΞΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΦΑΕΙ.
ΚΛΑΨΑΜΕ ΠΟΥ ΤΗΝ ΧΑΣΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ.
ΝΑΙ! ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΙΚΗ Η ΕΙΚΟΝΑ ΑΥΤΗ!
ΜΕ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΑΚΙΑ ΑΙΧΜΑΛΩΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΣΚΑΔΑΣΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ!
ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ ΦΙΛΕ ΜΟΥ!

roundel είπε...

Πάντως να σου πω, μια φορά είχα πάρει ένα παπι από αυτους τους φρικαλέους ανθρώπους που τα πουλούν στις αγορές τέτοιες μέρες...

Μαζί ξυπνάγαμε, μαζί κοιμόμασταν, έτρεχε σαν το τρελό μέσα στο σπίτι και ακολουθούσε όποιον προχωρούσε! Το αγάπησα αυτό το παπί και το φρόντισα πολύ και έγινε ολόκληρη πάπια και της έφτιαξα και λιμνούλα στην αυλή. Μόνο που έκραζε πολύ όταν την πλησίαζαν γάτες...

Και μια μέρα κατέβηκα να της αλλάξω το νερό και να την καμαρώσω και η πάπια είχε κάνει φτερά...
Στεναχωρήθηκα πολύ, ναι γιατί το αγάπησα αυτό το παπί...Ποτέ δεν έμαθα τι έγινε, μόνο υπέθεσα ότι την δουλειά την έκαναν οι γείτονες!

Όπως τότε που έριχναν φόλες και βρίσκαμε παντού γάτες αφρισμένες...

Νimertis είπε...

meggie καλημέρα... δεν σταματάει η φρίκη λες; τουλάχιστον ας αναδεικνύεται... κάποτε μας φαινόταν πολύ 'φυσικό' να περιδιαβαίνουν οι 'γύφτοι' με τις αρκούδες... να πηγαίνουν τα παιδιά στο τσίρκο να θαυμάζουν τα άλογα που έκαναν τον 'καραγκιόζη' για να γελούν... σήμερα τουλάχιστον έχουμε κάπως αλλάξει...

αγαπημένε μου αδελφέ, με χαροποίησε η ιστορία σου! τι να κάνει βέβαια και η γιαγιά... ναζιστικό κρεατεμπόριο... δεν έχεις άδικο!!

Anidifranco καλημέρα! Μα, θα θέλαμε σε μιαν... άλλη ζωή να ήμασταν στη θέση τους; χαίρομαι για το σχόλιό σου!!!

Νimertis είπε...

Είσαι σίγουρη φίλη μου Frezia γι'αυτό που λες; παιδί της πόλης είμαι κι εγώ αλλά... αμφιβάλλω αν είμαστε οι μόνοι ασυνείδητοι... είναι ένα θέμα γενικότερης νοοτροπίας... έχει τόσο βαθιά αίτια όσο και η Γένεση... αλλά είναι ζήτημα άλλης ανάρτησης αυτό!

τελικά, φίλη μου Eleftherifoni, ΄δεν γλίτωσε ούτε η δική σου κοτούλα από το σφαγείο... μα, τουλάχιστον πρόλαβε να κάνει ένα κύκλο ζωής... χάρηκα που είδα το σχόλιό σου... να΄σαι καλά!

Δεν έχω κάποιο ζωάκι αλλά το θέμα με τις φόλες που θίγεις -έμμεσα- φίλη Roundel έχει νομίζω παραγίνει... είμαστε ακόμα πολύ πίσω ως χώρα σ'αυτά τα θέματα... καμιά φορά βλέπω στις ελληνικές ταινίες πως φέρονται 'για να γελάσουμε' στα ζώα οι πρωταγωνιστές και φρίττω! δεν έχουν αλλάξει τόσα πολλά από τότε... τουλάχιστον έχουν βελτιωθεί πάντως...

Frezia είπε...

Ω..Δεν εννοούσα ότι όλα τα παιδιά της πόλης παιδεύουν τα κοτοπουλάκια.
Απλά μεγάλωσα σε χωριό, και δεν θυμάμαι να παίζαμε με κοτόπουλα.
Εδώ στην πόλη βλέπω να τα πουλάνε στη λαϊκή,και πολλές Μαμάδες να τα αγοράζουν.
Εύχομαι καλό Πάσχα.

Alex είπε...

οι άνθρωποι και τα ζώα είναι μια σχέση αμφιλεγόμενη..όλο συναίσθημα ενίοτε και άλλες φορές όλο απάθεια..
έχω να πω τούτο : τα εθιμά μας , οι παραδόσεις , οι μύθοι και το ένδοξο θρησκευτικο-κοινωνικο..κτλ παρελθόν μας , δεν είναι ιδιαίτερα "φιλοζωικόν" πάραυτα, τα ακραία "πιστεύω" και οι φανατικές παραδοχές δεν αρμόζουν σε κανένα "κανονικό" άνθρωπο..
αλλά πάλι ..μπορεί να είμαι και λάθος...

Καλή Ανάσταση σας εύχομαι απο καρδιάς !

Νimertis είπε...

Ναι, έχεις δίκιο φίλη μου Frezia, οι άνθρωποι της πόλης -όπως κι εγώ- ερχόμαστε μόνο έμμεσα σε επαφή με τα ζωάκια...
Καλό Πάσχα και σε σένα. Ομορφιά και αγάπη σου εύχομαι.

Δεν είναι καθόλου ζωοφιλικό φίλη μου Αλεξ... ας μην ξεχνάμε ότι το 'κακό' ξεκινάει από την ίδια τη χριστιανική 'ανθρωπολογία' που τοποθετεί τον άνθρωπο συγκληρονόμο της Βασιλείας και βασιλέα όλης της κτίσης... μέχρι και στο Μεσαίωνα, η ίδια η φύση θεωρείτο βασίλειο των δαιμόνων... όποιος ήταν φυσιολάτρης και ζωόφιλος, κινδύνευε σοβαρά...
θα μου πεις άλλαξαν αυτά... όχι εντελώς...
αλλάζουν όμως από γενιά σε γενιά...
Καλή Ανάσταση ξεχωριστή μου φίλη. Με μεγάλο ενδιαφέρον σε διαβάζω πάντα και στο δικό σου ιστολόγιο.