Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 09, 2010

για τους ανιστόρητους διαφημιστές...


Οι θανατεροί καρποί της μειονεξίας

Δημοσίευση 25/07/2010

«Κλασική Ελλάδα: Εκεί γεννήθηκε ο δυτικός πολιτισμός». Αυτή η φράση διαφήμιζε, για κάποιες μέρες, τον δεύτερο τόμο μιας «Ελληνικής Ιστορίας». Αλλά το κυρίως διαφημιζόμενο ήταν ο ελλαδικός επαρχιωτισμός. Με τη συνεπόμενη (συμπλεγματική) διαστρέβλωση της Ιστορίας.
Για τη λογική του διαφημιστικού συνθήματος η κυρίως αξία και σπουδαιότητα της Κλασικής Ελλάδας είναι ότι «γέννησε» τον δυτικό πολιτισμό. Που σημαίνει: αυτό που μας γυαλίζει, στους επιγόνους, (χάντρες και καθρεφτάκια) το κάνουμε κριτήριο για την αποτίμηση του ιστορικού παρελθόντος, αλλά και για τη συγκριτική αξιολόγηση των πολιτισμών. Θα άξιζε τον κόπο να ξέραμε, τι γνώσεις έχει για την Κλασική Ελλάδα ο «ευρηματικός» διαφημιστής που σκαρφίστηκε το συγκεκριμένο σύνθημα. Τι βιβλία διάβασε, τι πληροφορίες έχει για τις απόπειρες πρόσληψης της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς από τη βαρβαρική τότε Δύση, στον σκοτεινό της Μεσαίωνα. Να μας εξηγούσε ο διαφημιστής, τι θεωρεί πανανθρώπινα σημαντικό από τη δυτική κατανόηση και αξιοποίηση της Κλασικής Ελλάδας.
Το πιθανότερο που μπορεί να συνέβη: Ο ευρηματικός διαφημιστής να είναι εν πολλοίς και με καύχηση ανιστόρητος. Να διέβλεψε όμως οξυδερκέστατα ότι η μεγάλη μάζα του ελλαδικού πληθυσμού σήμερα αποκλείεται να ενδιαφερθεί (δεν δίνει δεκάρα) για το τι κατορθώθηκε στην Κλασική Ελλάδα. Και μοναδική δυνατότητα να προκληθεί περιέργεια και να αγοραστεί ο τόμος, θα ήταν να συνδέσει η διαφήμιση κάπως, στο υποσυνείδητο του αποχαυνωμένου ελλαδίτη καταναλωτή, τους «προγόνους» του με την πρώτη ιδέα για μια πόρσε-καγιέν ή για ένα άι-παντ.
Βέβαια, το παραμύθι ότι «εμείς δώσαμε τα φώτα στους Ευρωπαίους», δεν είναι τωρινό. Το πιστεύουν ακράδαντα, εκατόν ογδόντα χρόνια τώρα, οι ενιακόσιοι ενενήντα εννέα στους χίλιους Ελλαδίτες – από τότε που η θεωρία του Κοραή για τη «μετακένωση» έγινε επίσημη και κυρίαρχη κρατική ιδεολογία στο απελευθερωμένο κομμάτι του Ελληνισμού. Ο Κοραϊσμός παγίωσε στους άλλοτε Έλληνες την ανήκεστη μειονεξία του βαλκάνιου Ελλαδίτη επαρχιώτη: Κέντρο της Ιστορίας και του πολιτισμού είναι η Δύση, πρωτεύουσες των «φώτων» το Παρίσι, η Λόντρα, το Βερολίνο, η Βιέννη, η Χαϊδελβέργη, το Μόναχο, σήμερα και κάποια μεγάλα πανεπιστημιακά και τεχνολογικά κέντρα στις ΗΠΑ.
Μέσα σε αυτόν τον εκθαμβωτικό κόσμο «των πεφωτισμένων και λελαμπρυσμένων της Εσπερίας εθνών» η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι παρά μόνο μια καθυστερημένη επαρχία, «ψωροκώσταινα» στον αυτεξευτελισμό της μειονεξίας της. Δικό της δεν έχει τίποτα που να αξίζει, το μόνο που έχει αξία είναι ό,τι παράγεται στη Δύση – γενιές ολόκληρες Ελλαδιτών έμαθαν να εκτιμούν μόνο ό,τι ήταν «εφάμιλλον των ευρωπαϊκών». Ακόμα και τη γλώσσα των άλλοτε Ελλήνων πάψαμε να τη διδάσκουμε στα σχολειά, και στο ερώτημα: γιατί ο Παρθενώνας είναι σπουδαιότερο έργο Τέχνης από τον Πύργο του Αϊφελ, ούτε ένας στους χίλιους Ελλαδίτες δεν έχει απάντηση. Γιατί να μας ενδιαφέρει η Κλασική Ελλάδα; Ο,τι είχε να προσφέρει, το αξιοποίησε η Δύση, στη Δύση πρέπει να προλάβουμε να μοιάσουμε «να κόψουμε δρόμο» για να μετάσχουμε στα ηδονικά αγαθά της.
Εκατόν ογδόντα χρόνια παλεύουμε να γίνουμε «Ευρωπαίοι» και τελικά ούτε Ευρωπαίοι είμαστε ούτε πια Έλληνες, αλλά ένα μπάσταρδο είδος τεταρτοκοσμικής υπανάπτυξης. Θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί αλλιώς τα πράγματα; Ναι, αν είχε έγκαιρα πολεμηθεί η μειονεξία. Όχι με ρητορικές υπεραναπληρώσεις και εθνικιστικά φούμαρα, αλλά με τις αυτονόητες πρακτικές που πρόλαβε να εφαρμόσει (όσο πρόλαβε) ο εκτός ελλαδικού κράτους Ελληνισμός: ο αιγυπτιώτης, ο μικρασιατικός, ο κωνσταντινουπολίτικος, της Οδησσού, της Τραπεζούντας. Έλληνες στη γλώσσα, στην εκπληκτική τους παιδεία και στην ιστορική τους συνείδηση, με ταυτόχρονη οργανική πρόσληψη του επικαιρικού πολιτισμού της Δύσης και κοσμοπολίτικη άνεση. Φορούσαν το φράκο ή τη μακριά τουαλέτα στον εξωελλαδικό Ελληνισμό και ήταν άρχοντες, τα φορούσαν οι Ελλαδίτες και ήταν καραγκιόζηδες. Τη διαφορά την κάνει η ταυτότητα: Όταν είσαι κάποιος, πατάς στέρεα σε ιστορική συνείδηση και έμπρακτη μετοχή σε παράδοση πολιτισμού, προσλαμβάνεις ό,τι θέλεις και το κάνεις υπηρετικό των αναγκών σου. Δεν υποτάσσεις τις ανάγκες σου στο πρόσλημμα για να φανείς τάχα πρωτευουσιάνος και εσύ, ο κωμικός μίμος του φανταχτερού που σε θαμπώνει.
Σήμερα πια δεν έχει κανένα νόημα να εξηγήσεις στον επινοητικό διαφημιστή ότι η μεταρωμαϊκή Δύση, που κυριαρχεί πολιτιστικά (και όχι μόνο) σε ολόκληρο τον πλανήτη, γεννήθηκε στους σκοτεινούς μεσαιωνικούς δρυμούς και όχι στην Κλασική Ελλάδα. Στα μέσα του 12ου αιώνα άρχισε να πρωτοσυλλαβίζει σε λατινική μετάφραση (από τα αραβικά) τον Αριστοτέλη αναποδογυρίζοντας τους όρους κατανόησής του. Την ταύτιση του «αληθεύειν» με το «κοινωνείν» τη διέστρεψαν σε πρωτογονισμό ατομοκεντρικής νοησιαρχίας. Το «μεγαλόψυχον» της ελευθερίας το υπέταξαν στην απόλυτη προτεραιότητα του «χρησίμου» που οι Έλληνες το λογάριαζαν βαρβαρότητα. Την πολιτική, από «κοινόν άθλημα» να αληθεύει ο βίος, την αλλοτρίωσαν σε μηχανισμούς θωράκισης ατομοκεντρικών «δικαιωμάτων». Τη μεταφυσική αναζήτηση «νοήματος» της ύπαρξης και της βιοτής τη διαστρέβλωσαν σε επίσης ατομοκεντρική θρησκεία νομικίστικου ηθικισμού και ψυχολογικής αστυνόμευσης.
Να αναλύσει κανείς τέτοιες καισαρικές διαφορές Ελλάδας και Δύσης στον σημερινό Ελλαδίτη, είναι σαν να του μιλάει κινέζικα. Η επίγνωση της διαφοράς, της ενεργητικής ετερότητας, έχει χαθεί, που σημαίνει ότι ο Ελληνισμός ιστορικά έχει τελειώσει. Νομίζουμε ότι περνάμε κρίση οικονομική, δεν μπορούμε ούτε θέλουμε να δούμε ότι ξεπεράσαμε το κρίσιμο όριο αλλοτρίωσής μας. Η ιστορική εξαφάνιση δεν τεκμηριώνεται μόνο με μετονομασίες. Ονομάζουμε ακόμα «Αττική» ή «βόρεια ακτή της Κρήτης» περιοχές ελληνικής γης που τις καταστρέψαμε ολοκληρωτικά και ανεπανόρθωτα – δεν υπάρχουν πια. Τη γλώσσα που κουτσομιλάει ο πρωθυπουργός μας τη λέμε ακόμα «ελληνικά». Το στυγνό πολίτευμά μας, της κομματοκρατίας, το ονομάζουμε ακόμα «δημοκρατία». Τους εγκληματίες αυτουργούς του σκοταδισμού τους λέμε ακόμα «υπουργούς Παιδείας» – και πάει λέγοντας.
Λογικά, θα μπορούσε να αντιπαλέψει το συντελεσμένο ιστορικό μας τέλος ένας ιδιοφυής κοινωνικός αναμορφωτής (όχι ένα κοίτασμα πετρελαίου ή μια φλέβα χρυσού). Αλλά κοινωνικοί αναμορφωτές δεν εμφανίζονται κατά παραγγελίαν. Να συνεχίσουμε να βλέπουμε σε κάθε σπιθαμιαία μετριότητα της επαγγελματικής πολιτικής έναν πιθανό μεσσία και σωτήρα, είναι πια «τέλη επαίσχυντα».
(Γκροτέσκα εικονογράφηση του ιστορικού μας ψυχορραγήματος: η απόφαση της αξιωματικής αντιπολίτευσης να στηρίξει εκλογικά, για δεύτερη τετραετία, τον πιο αδιάντροπα αποτυχημένο δήμαρχο που γνώρισε ποτέ η Αθήνα μετά την κυρία Ντόρα Μητσοτάκη. Τέσσερα χρόνια ανύπαρκτος ως δήμαρχος, έχει ο οιηματίας τα προσόντα και για υπουργός Εξωτερικών στο Ελλαδιστάν, γιατί όχι;).

18 σχόλια:

Νερένια είπε...

Τη γλώσσα που κουτσομιλάει ο πρωθυπουργός μας τη λέμε ακόμα «ελληνικά». Το στυγνό πολίτευμά μας, της κομματοκρατίας, το ονομάζουμε ακόμα «δημοκρατία».


Ουδέν σχόλιο........

λογια εικονες τραγουδια είπε...

πριν απο ενα χρονο, αν θυμαμαι καλα, ειχαμε κανει μια παρομοια συζητηση
με αφορμη μια αναρτηση σου στην περιοχη μ καλε μου φιλε,

υπηρχε μια διαχυτη απαισιοδοξια στην κουβεντα μας,
που να φανταστω πως τα πραγματα θα πηγαιναν χειροτερα απ οτι λεγαμε..

παρ ολα αυτα, ισως κι εξαιτιας ολων αυτων, τωρα πια αισιοδοξω,

δε νομιζω πως θ αντεξουμε για πολυ
ν αναπνεουμε τον βρωμικο , θολο αερα τους,
δεν πειθουν , δεν πειθομαστε αλλο,
τελειωνουν αυτα τα επικοινωνιακα καμωματα τους, τελειωνει κι η "αληθεια" τους,


"Την ταύτιση του «αληθεύειν» με το «κοινωνείν» τη διέστρεψαν σε πρωτογονισμό ατομοκεντρικής νοησιαρχίας. Το «μεγαλόψυχον» της ελευθερίας το υπέταξαν στην απόλυτη προτεραιότητα του «χρησίμου» που οι Έλληνες το λογάριαζαν βαρβαρότητα. Την πολιτική, από «κοινόν άθλημα» να αληθεύει ο βίος, την αλλοτρίωσαν σε μηχανισμούς θωράκισης ατομοκεντρικών «δικαιωμάτων». Τη μεταφυσική αναζήτηση «νοήματος» της ύπαρξης και της βιοτής τη διαστρέβλωσαν σε επίσης ατομοκεντρική θρησκεία νομικίστικου ηθικισμού και ψυχολογικής αστυνόμευσης."

στεκομαι σ αυτο το αποσπασμα απ το εξαιρετικο κειμενο του γιανναρα,
νομιζω πως θα το διαβασω πολλες φορες για να καταλαβω,
για να εξηγησω το γιατι μερικες φορες ολες αυτες οι διακηρυξεις
περι ατομικων δικαιωματων,
περι ελευθεριας,
περι αναπτυξης,
περι προοδου
μου φαινονται τοσο απατηλες

σ ευχαριστω για τα συνεχη ερεθισματα αφυπνισης καλε μου φιλε!

Ανώνυμος είπε...

Φίλε νημερτή, άγγιξες θεμέλιο.
Θα μείνω σε δύο φράσεις που κατα την εκτίμηση μου είναι η ρίζα του ζητήματος Δύση-Ελληνικό-Ανατολή, δεν ξέρω ποιός είμαι, που πάω κ.λπ. που βασανίζουν(;) τούτο τον τόπο.
Δεν μιλώ για τον Γιανναρά, μιλώ για τον προβληματισμό του.

''η μεταρωμαϊκή Δύση, που κυριαρχεί πολιτιστικά (και όχι μόνο) σε ολόκληρο τον πλανήτη, γεννήθηκε στους σκοτεινούς μεσαιωνικούς δρυμούς και όχι στην Κλασική Ελλάδα.''

''Να αναλύσει κανείς τέτοιες καισαρικές διαφορές Ελλάδας και Δύσης στον σημερινό Ελλαδίτη, είναι σαν να του μιλάει κινέζικα.''

Σε καλώ να ξανασκεφτείς φίλε τον τίτλο, μα πόσο ''Ρώμη'' ακόμα;...

Εξαιρετικά σημαντικο! για όσους κρίνουν γρήγορα και επιφανειακά, δηλαδη καταναλωτικά.

Στις άνωθεν φράσεις δ ε ν μιλά κάποια Ελληνοχριστιανική ορθόδοξη σκέψη του Γιανναρα, μα οι Χάιντεγκεριανες του επιρροές και η σκέψη του μαθητή και φίλου του Χάιντεγκερ, Κώστα Αξελού.

Σε όποιον δεν ξενιζει η φραση:

''εκκλησιαστικό – πολιτική και νομικίστικη σκέψη της ρωμαικής εκκλησίας και της θεολογίας της.''

θα καταλάβει νομίζω το πνεύμα μου.

Συνεχίζω παραθέτωντας:

Ανώνυμος είπε...

Σήμερα πια δεν έχει κανένα νόημα να εξηγήσεις στον επινοητικό διαφημιστή ότι η μεταρωμαϊκή Δύση, που κυριαρχεί πολιτιστικά (και όχι μόνο) σε ολόκληρο τον πλανήτη, γεννήθηκε στους σκοτεινούς μεσαιωνικούς δρυμούς και όχι στην Κλασική Ελλάδα. Στα μέσα του 12ου αιώνα άρχισε να πρωτοσυλλαβίζει σε λατινική μετάφραση (από τα αραβικά) τον Αριστοτέλη α ν α π ο δ ο γ υ ρ ί ζ ο ν τ α ς τους όρους κ α τ α ν ό η σ ή ς του.

-Παρόμοιος Ο Μ.Χαιντέγκερ εντοπίζει ως θεμελιώδες γεγονός την διάσταση ανάμεσα στον αρχαίο ελληνικό λόγο και την δυτική σκέψη , η οποία θα αναδειχθεί ως η αφετηρία για την κατοπινή λανθασμένη εξέλιξη της Δύσης.:
«Αυτή η ερμηνεία ξεκινά , όταν οι ελληνικοί όροι παραλαμβάνονται μέσα στον ρωμαικό –λατινικό στοχασμό .Το υποκείμενο μεταβάλλεται σε subjectum η υπόστασις μεταβάλλεται σε substantia το συμβεβηκός μεταβάλλεται σε accidens. Αυτή η μετάφραση των ελληνικών όρων , στη λατινική γλώσσα δεν είναι διόλου μιά απλή εξέλιξη , όπως πιστεύεται έως σήμερα. Πίσω από την επιφανειακή κατά λέξη και άρα πιστή μετάφραση κρύβεται μιά μετάθεση της ελληνικής εμπειρείας σε έναν άλλο τρόπο σκέψης.Ο ρωμαικός στοχασμός παραλαμβάνει τίς αρχαιοελληνικές λέξεις χωρίς την αντίστοιχη εμπειρεία του τι λένε . Η ανεδαφικότητα του δυτικού στοχασμού ξεκινά με αυτή τη μετάθεση »-

Την ταύτιση του «αληθεύειν» με το «κοινωνείν» τη διέστρεψαν σε πρωτογονισμό ατομοκεντρικής νοησιαρχίας. Το «μεγαλόψυχον» της ελευθερίας το υπέταξαν στην απόλυτη προτεραιότητα του «χ ρ η σ ί μ ο υ» που οι Έλληνες το λογάριαζαν β α ρ β α ρ ό τ η τ α. Την πολιτική, από «κοινόν άθλημα» να αληθεύει ο βίος, την αλλοτρίωσαν σε μηχανισμούς θωράκισης ατομοκεντρικών «δικαιωμάτων». Τη μεταφυσική αναζήτηση «νοήματος» της ύπαρξης και της βιοτής τη διαστρέβλωσαν σε επίσης ατομοκεντρική θρησκεία νομικίστικου ηθικισμού!!! και ψυχολογικής αστυνόμευσης!!!

Ανώνυμος είπε...

Συγχωρεσέ με φίλε για τη κατάχρηση του χώρου, κατανοώ πως είναι κουραστικοί οι συνεχόμενοι σχολιασμοί.

Κλείνοντας θα συμφωνήσω με τον παραπάνω φίλο λέγοντας του πως οι διακηρυξεις
περι ατομικων δικαιωματων, ελευθεριας, αναπτυξης,
περι προοδου
δεν του φαινονται απατηλες, είναι απατηλές.

Βέβαια, δεν ενστερνίζομαι την αίσθηση απαισιοδοξίας. Εαν μιλάμε για αυτους που αποκαλεί Ελλαδίτες -εμάς- ο Γιανναράς, εαν έχουν/με θέληση να μην χαθούν/με, δεν θα χαθούν/με...
Εαν μιλάμε για το Ελληνικό -γιατί Ελληνισμός κ. Γιανναρά;- ως τρόπο σκέψης απλά θα σωπάσω...

Σε ευχαριστώ εκ των Προτέρων.

Νimertis είπε...

καλησπέρα Νερένια... μα, πραγματικά τα κουτσομιλάει... ψέματα; να σαι καλά φίλη μου...

Νimertis είπε...

Ναι φίλε μου ΛΕΤ… η διάχυτη απαισιοδοξία έδωσε τη θέση της στην αηδία… τους βλέπω και… ας μην το γράψω καλύτερα… τα έχουμε ξαναπεί και για το Γιανναρά… παρά τις εμμονές του σε κάποια θέματα, δεν μπορώ να μην μένω στη σκέψη του… δεν μπορώ να μην σταθώ στην ανάλυσή του…
Έχω μια μικρή… μια μικρούλα ελπίδα ότι σ’αυτές τις εκλογές θα γίνει ένα βήμα παραπέρα… θ’αλλάξει κάτι; Όχι. Όμως θα είναι μια αχτίδα αισιοδοξίας…
Είπες πως είσαι αισιόδοξος πλέον… διότι, μαυρίλα, μαυρίλα, κάποτε ο κύκλος τελειώνει… ν’ανατείλει επιτέλους και η αισιοδοξία… μετά τη βλακεία έρχεται… ο τοίχος και μετά το σπάσιμο του κεφαλιού… ε, με το πόνο ξυπνάει κανείς…
Να’σαι καλά φίλε μου…

Νimertis είπε...

Φίλε μου Δ, στη σκέψη του Χάιντεγκερ και του Αξελού έχω σοβαρά κενά οπότε ως... εξώθυρος απλά αναγιγνώσκω τα όσα επί του προκειμένου έγραψες... βεβαίως οι σπουδαίες και... ξυπνητήρικες αναρτήσεις σου 'μα πόση Ρώμη ακόμα' σχετίζονται άμεσα με το άνωθι κείμενο και, δεν σου κρύβω, ήρθαν στο μυαλό μου...
...έχω και κάποιες δικές μου σκέψεις γύρω από αυτό που λέγεται 'ελληνική εμπειρία', προσωπικά το ονομάζω ελληνικό θεώρημα, αλλά δεν είναι της παρούσης...
σ'ευχαριστώ για τα εκτενή σου σχόλια και το χρόνο σου...
μαθαίνω πολλά αυτός είναι ένας εξαιρετικά ενδιαφέρων τομέας...
βουτιές κάνω ακόμα... έχω καιρό για το κολύμπι...
να σαι καλά!

Unknown είπε...

Οι "ευρηματικοί διαφημιστές" είναι πολύ επικίνδυνο είδος για τους μονίμως "μειονεκτούντες" νεοέλληνες.

Καλημέρα μας

Βάσσια είπε...

Προσωπικά δεν έχω καταλήξει ακόμη για την "ταυτότητά" μας.

Τι μας έχει "αγγίξει" περισσότερο, η εξ ανατολών επίδραση, ο δυτικός προσανατολισμός - κι όχι πάντα με τη θέλησή μας- η αρχαία κλασική μας προέλευση, η ρωμαϊκή κατοχή, η τουρκική;

Ζούμε οι Έλληνες και συμπεριφερόμαστε με έναν ανάμικτο τρόπο- ακόμη σκεφτόμαστε ανάλογα.

Θα έλεγα και συμφωνώντας με τον συγγραφέα του άρθρου, ότι η κρίση δεν αφορά την οικονομία, αλλά την ταυτότητα.

Αν αποτινάξεις από πάνω σου κάτι που δεν είσαι πια, καλό είναι.

Καλησπέρα

Νimertis είπε...

και συλλαμβάνουμε πολλές φορές εαυτούς meggie να αναμασάμε σλόγκαν και μότος που δεν μας αφορούν ούτε μας εκφράζουν... και με μια αισθητική παραισθητική... να σαι καλά...

και όσο Βάσσια δεν το αντιλαμβανόμαστε αυτό, ότι δηλαδή ο πυρήνας είναι βαθύτερος και δεν αφορά τα δημοσιονομικά και την... πράσινη ανάπτυξη αλλά έχει να κάνει με την ταυτότητά μας, όπως πολύ σωστά σημαίνεις, διέξοδος δεν υπάρχει...
ποιος θα δώσει έναν άλλο προσανατολισμό; ποιος θα θέσει το ζήτημα της παιδείας; ποιος θα επαναστατήσει ενάντια στη βλακεία και την ανοησία;
εμείς... αλλά για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή...
σ'ευχαριστώ πολύ για τη σκέψη σου...

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Aς υπάρχει και Μια Φωνή να λέει τις Αλήθειες! Κι ας είναι Μία. "Μικρά ζύμη.."
Χάντρες και καθρεφτάκια...!
Αναποδογύρισμα των πάντων και Σχεδόν μηδενική αντίσταση..
Ο καθηγητής Γιανναράς δεν μασάει τα Λόγια του! αλλά εις ώτα μη ακουόντων, φοβάμαι!
Καλημέρα Μημερτή και συγχαρητήρια γαι το Θησαυρό που αλίευσες.

Frezia είπε...

Kάνοντας ένα διάλημα από την ανάγνωση του βιβλίου,του
ΖΟΖΕ ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ,
Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιον.
Σκέφτηκα να επικοινωνήσω με κάποιο
μπλοκ,και άρχησα να ψάχνω.Τα περισσότερα τα εύρισκα ελαφρούτσικα,
όσπου έπεσα επάνω στο δικό σου.
Διάβασα εκεί που αναφαίρεις,τον ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ.
Διάβασα και τις άλλες αναρτήσεις.
Με θέλεις να γίνω αναγνώστρια σου?

Νimertis είπε...

Καλημέρα Ρεγγίνα... ένας από τους πολύ σπουδαίους διανοητές ο Γιανναράς έχει πάντα αξία ο λόγος του... να σαι καλά!

[από τα αγαπημένα μου βιβλία αυτό που διαβάζεις... άκρως υπονομευτικό!]... σε καλωσορίζω Frezia στο Νημερτή... τιμη μου να γίνεις αναγνώστριά μου... σ'ευχαριστώ...

goofyMAGOUFH είπε...

Και όλα αυτά για μια ταμπέλα, Νημερτή;
Ας την πω πιο σεμνά ταυτότητα.
Υπάρχουν φορές που θεωρώ την ιστορία
την απόλυτη προπαγάνδα.

Alex είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Alex είπε...

είχα την τύχη στη ζωή μου να έχω τούτο τον άνθρωπο καθηγητή στο πανεπιστήμιο και απο κείνον άκουσα πολλές αλήθειες όχι "πειραγμένες".
Επίσης θεωρώ πως τούτος ο άνθρωπος ήταν-και είναι- δάσκαλος!

Νimertis είπε...

και να σκεφτεί κανείς Γκούφη ότι υπάρχουν κι εκείνοι που ακόμη αισθάνονται ότι έχουν την 'αντικειμενική' ματιά στην ιστορία... όταν για γεγονότα που έγιναν ΧΘΕΣ δεν είμαστε σίγουροι δογματίζουμε για εκείνα που έλαβαν χώρα πριν 2000 ή 2500 χρόνια... τρομερό!!!

ήσουν τω όντι τυχερή Αλεξ... να σαι καλά!