Ο καθένας γνωρίζει τον τρόπο να αφηγηθεί τη ζωή του. Ένας συγγραφέας υποστήριζε ότι ο καθένας μας το μόνο που μπορεί να γράψει είναι κομμάτια της ζωής του. Τίποτε άλλο. Και σε αυτές τις αυτοβιογραφίες μόνο η δική μας φωνή ταιριάζει στην αναγνωση. Κλείνοντας προσθέτω την ερώτηση: Γιατί άραγε το ποίημα δεν έχει φραγμούς;
μέσα σε ελάχιστους στίχους το κοντραστ αναγλυφο... αναρωτιέμαι κι εγώ πολλές φορές για το περιεχόμενο αυτής της εξέλιξης Νερένια μου... τι εξελίχθηκε τελικά και τι αλλοιώθηκε; τι παραμορφώθηκε και σε τι μεταλλαχθήκαμε ολοι; μεγάλη συζήτηση κι αυτή... καλημέρα...
το έθεσες στο πυρήνα το θέμα Γουίκα μέσα από τα λόγια αυτού του συγγραφεα... ακόμα και η ίδια μας η ζωή δεν μοιάζει πολλές φορές φανταστική; ακόμα και πράγματα που ζήσαμε δεν έχουν μια αίσθηση μύθου; λέω πως οτιδήποτε είναι καθαρή και ατόφια δημιουργία δεν γνωρίζει φραγμούς... έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ τουλάχιστον... με την εσωτερικη έννοια μόνο καθώς φραγμοί υπάρχουν... ως και η γλώσσα είναι ένας φραγμός...
Νημερτη, η γλώσσα δεν είναι φραγμός.. Μάλλον είναι όπλο περιορισμένης εμβέλειας... Θα μου πεις κι αυτό Φραγμος είναι..
Όμως τι εννοούμε λέγοντας Γλωσσα?...
Πάντα είχα μία διευρημενη θεώρηση του ποιητή μεσα μου.. Ποιτής = Δημιουργός
Όταν του σωθεί μία προμήθεια, προχωρά στην επόμενη.. κ.ο.κ.
Η Γλωσσα που απαρτίζεται από συστοιχίες γραμμάτων είναι πεπερασμενης δυνατότητας...
Όμως εκεί έρχεται η Γλώσσα του Σωματος... της κίνησης..
Η Γλώσσα της καρδιάς, του συναισθηματος..
Η Γλώσσα του Κόσμου, της ενέργειας....
Η Γλώσσα που αόρατη εκθειάζει κάθε λεπτομερεια ζωής περιγράφοντάς τη ως κυρίαρχο γεγονός που στιγμάτισε τη στιγμή.... και δε γνωρίζει Φραγμούς, όπως και η Δημιουργία...
χωρίς τηλεόραση έτσι meggie; καλωσόρισες στο Νημερτή... δεν είναι λίγη η διάβρωσή της... αλλά κάποια στιγμή δεν είναι επιλογή, είναι μονόδρομος... σ'ευχαριστώ...
Ναι Κάκια μου... η γλώσσα είναι ένας φραγμός... κακά τα ψέματα... μπορεί να κάνουμε υπερβάσεις, μπορεί να βρίσκουμε κι άλλους δρόμους έκφρασης αλλά η ποίηση είναι γραπτός λόγος, είναι γλώσσα, πως να το κάνουμε; είναι λέξεις, είναι ο ρυθμός της πρωτανάσας μας, τα βιώματά μας... μπορούμε να κάνουμε και παντομίμα, μπορούμε να κάνουμε και χίλια δυο, όμως η ποίηση ήταν είναι και θα είναι γλώσσα και εδώ έχουμε τεράστιους περιορισμούς... μια όμορφη Δευτεριάτικη καλημέρα!
Αναίδα μου, σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση και θα την σκεφτώ σοβαρά... με βρίσκεις σε τραχιά περίοδο βέβαια αλλά ίσως να ανταποκριθώ... να σαι καλά!
8 σχόλια:
Καλημέρα ....
Οι αντιθέσεις του ίδιου κόσμου... Κάτι τέτοιες εξομολογήσεις με κάνουν να σκέφτομαι, τελικά μας έκανε καλό η τόση εξέλιξη;;
Ποιός ξέρει;
Ο καθένας γνωρίζει τον τρόπο να αφηγηθεί τη ζωή του. Ένας συγγραφέας υποστήριζε ότι ο καθένας μας το μόνο που μπορεί να γράψει είναι κομμάτια της ζωής του. Τίποτε άλλο. Και σε αυτές τις αυτοβιογραφίες μόνο η δική μας φωνή ταιριάζει στην αναγνωση. Κλείνοντας προσθέτω την ερώτηση: Γιατί άραγε το ποίημα δεν έχει φραγμούς;
Ενα ποίημα μια ζωή
Καλή σου νύχτα
μέσα σε ελάχιστους στίχους το κοντραστ αναγλυφο... αναρωτιέμαι κι εγώ πολλές φορές για το περιεχόμενο αυτής της εξέλιξης Νερένια μου... τι εξελίχθηκε τελικά και τι αλλοιώθηκε; τι παραμορφώθηκε και σε τι μεταλλαχθήκαμε ολοι; μεγάλη συζήτηση κι αυτή... καλημέρα...
το έθεσες στο πυρήνα το θέμα Γουίκα μέσα από τα λόγια αυτού του συγγραφεα... ακόμα και η ίδια μας η ζωή δεν μοιάζει πολλές φορές φανταστική; ακόμα και πράγματα που ζήσαμε δεν έχουν μια αίσθηση μύθου; λέω πως οτιδήποτε είναι καθαρή και ατόφια δημιουργία δεν γνωρίζει φραγμούς... έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ τουλάχιστον... με την εσωτερικη έννοια μόνο καθώς φραγμοί υπάρχουν... ως και η γλώσσα είναι ένας φραγμός...
την καλημέρα μου Βασιλική... να σαι καλά...
Τώρα, τριάντα χρόνια μετά,
πριν και όταν βασιλεύει ο ήλιος,
αυστηρά και δίχως εκτροπή,
με τον τρόπο που εμείς "γνωρίζουμε"
στην ζωή μας
ας συνεχίσουμε Χωρίς τηλεόραση
Καλημέρα σου
Νημερτη,
η γλώσσα δεν είναι φραγμός.. Μάλλον είναι όπλο περιορισμένης εμβέλειας...
Θα μου πεις κι αυτό Φραγμος είναι..
Όμως τι εννοούμε λέγοντας Γλωσσα?...
Πάντα είχα μία διευρημενη θεώρηση του ποιητή μεσα μου..
Ποιτής = Δημιουργός
Όταν του σωθεί μία προμήθεια, προχωρά στην επόμενη.. κ.ο.κ.
Η Γλωσσα που απαρτίζεται από συστοιχίες γραμμάτων είναι πεπερασμενης δυνατότητας...
Όμως εκεί έρχεται η Γλώσσα του Σωματος... της κίνησης..
Η Γλώσσα της καρδιάς, του συναισθηματος..
Η Γλώσσα του Κόσμου, της ενέργειας....
Η Γλώσσα που αόρατη εκθειάζει κάθε λεπτομερεια ζωής περιγράφοντάς τη ως κυρίαρχο γεγονός που στιγμάτισε τη στιγμή.... και δε γνωρίζει Φραγμούς, όπως και η Δημιουργία...
Τα φιλιά μου..
Τριάντα χρόνια μετά "διαβάζεις" το Πριν και το μεταβολίζεις Μετά..
Νημερτή έλα μια βόλτα να μπείς σε ιστορία εδώ:
http://anemondixtia.blogspot.com/2010/09/blog-post_05.html
δήλωσε συμμετοχή και ρόλο που θέλεις να παίξεις.
Καλή συνέχεια
χωρίς τηλεόραση έτσι meggie; καλωσόρισες στο Νημερτή... δεν είναι λίγη η διάβρωσή της... αλλά κάποια στιγμή δεν είναι επιλογή, είναι μονόδρομος... σ'ευχαριστώ...
Ναι Κάκια μου... η γλώσσα είναι ένας φραγμός... κακά τα ψέματα... μπορεί να κάνουμε υπερβάσεις, μπορεί να βρίσκουμε κι άλλους δρόμους έκφρασης αλλά η ποίηση είναι γραπτός λόγος, είναι γλώσσα, πως να το κάνουμε; είναι λέξεις, είναι ο ρυθμός της πρωτανάσας μας, τα βιώματά μας... μπορούμε να κάνουμε και παντομίμα, μπορούμε να κάνουμε και χίλια δυο, όμως η ποίηση ήταν είναι και θα είναι γλώσσα και εδώ έχουμε τεράστιους περιορισμούς... μια όμορφη Δευτεριάτικη καλημέρα!
Αναίδα μου, σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση και θα την σκεφτώ σοβαρά... με βρίσκεις σε τραχιά περίοδο βέβαια αλλά ίσως να ανταποκριθώ... να σαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου