Τετάρτη, Ιουλίου 28, 2010


Μαλαισιανά τραγούδια
XVII

Είμαι το ρυάκι σου
που μέθυσε με δυόσμο

Σκύψε πάνω μου
για να σου μοιάσω

Κολύμπησε μέσα μου
να νιώσεις πως τρέμω

Φάε τα ψάρια μου
να μ’ αφανίσεις

Πιες με
να με στερέψεις

Αγάπησέ με
Θα σε συντρέξω να πνιγείς

ΙΒΑΝ ΓΚΟΛ

7 σχόλια:

goofyMAGOUFH είπε...

"Θα σε συντρέξω να πνιγείς"
. . . σοκ

~reflection~ είπε...

..να πίνω από το ποτήρι σου,
ενώ έχει αδειάσει τελείως...
και να ξεδιψάω από την υγρασία
που έχουν αφήσει στο χείλος του ποτηριού
τα χείλη σου....

Σουρρεαλιστικό το ποίημα... όπως ακριβώς προτιμώ τον έρωτα..

Καλημερα Νημερτη..

Νimertis είπε...

ναι Γκούφη μου... αυτός ο στίχος με ώθησε να το αναρτήσω... σοκ...

ώστε σουρεραλιστικό προτιμάς τον έρωτα ε Κάκια; ενδιαφέρον... και τη δική μου καλημερα...

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Ξέρεις στην αρχή που το διάβασα μου δημιούργησε την αίσθηση της εκδίκησης ,ο τελευταίος στίχος ..
Εκδικητικής αγάπης ...
Ομως αν το συνδέσεις με το :
Σκύψε πάνω μου
για να σου μοιάσω...

θα σε παρασύρω σ αυτό το ολέθριο τέλος γιατί όλεθρος ήσουν κι εσύ !!
Πάθος και θάντατος αντάμα !!
έτσι το νιωσα
καλό βράδυ Νημερτή !!!

Νimertis είπε...

για μένα φίλη μου Δέσποινα, τούτο το μικρό ποίημα αποτυπώνει με θαυμαστή ενάργεια κείνο που αισθάνομαι και ορίζω ως διύπαρξη... αλλά αυτό μας παραπέμπει σε ευρύτερη συζήτηση... καλό βράδυ!

Alex είπε...

πόσο μαγεύουν οι λίγες απλές λέξεις στη σωστή θέση!
πάντα εξαιρετικές οι επιλογές σας αγαπητέ nimertis!

Νimertis είπε...

φίλη μου Αλεξ σ'ευχαριστώ πολύ... τη καλησπέρα μου...