Δευτέρα, Απριλίου 05, 2010

Οι σχέσεις είναι το πιο δύσκολο πράγμα στη ζωή.


...Τι πράγμα είναι οι σχέσεις και πόσο εύκολα πέφτουμε στη συνήθεια κάποιας συγκεκριμένης σχέσης. Θεωρούμε τα πράγματα δεδομένα, αποδεχόμαστε τις καταστάσεις και δεν είναι ανεκτή καμιά αλλαγή, δεν δεχόμαστε καμιά κίνηση προς την αβεβαιότητα, ούτε για ένα λεπτό.
Αν παρατηρήσουμε από πολύ κοντά, οι σχέσεις είναι κάτι πολύ πιο λεπτό, κάτι πιο γοργό κι από την αστραπή, πιο αχανές από κι από την γη, γιατί οι σχέσεις είναι ζωή.
Το να είναι κανείς ξεκάθαρος στις προθέσεις του είναι πολύ επίπονη δουλειά, η πρόθεση είναι σαν μια φλόγα, που προτρέπει κάποιον ακατάπαυτα να κατανοήσει.
Καλλιεργούμε καθετί το εξωτερικό δίνοντας πολύ λίγη προσοχή σε όσα βρίσκονται μέσα μας, αλλά το μέσα είναι που τρώει πάντα το έξω. Το σκουλήκι που καταστρέφει τη φρεσκάδα του μήλου βρίσκεται μέσα του.
Χρειάζεται μεγάλη νοημοσύνη σ’ έναν άντρα και μια γυναίκα για να ξεχάσουν τους εαυτούς τους και να ζήσουν μαζί, χωρίς να παραδοθεί ο ένας στον άλλο, χωρίς να κυριαρχηθεί ο ένας από τον άλλο.
Οι σχέσεις είναι το πιο δύσκολο πράγμα στη ζωή...

Τζ. Κρισναμούρτι “Γράμματα σε μια νεαρή φίλη”

αναδημοσιεύω από http://ainafetst.wordpress.com/ και ευχαριστώ την φίλη ainafetst γι αυτή την υπέροχη ανάρτηση από τον αγαπημένο μου Κρισναμούρτι που δεν σταματά όσες φορές κι αν τον αγγίξω να με συγκλονίζει... 

19 σχόλια:

foteinisou είπε...

Συμφωνώ ...
Είναι πολύ δύσκολο σε μια σχέση,
να μην απορροφηθεί ο ένας από τον άλλο ή να μην επηρεαστεί!
Όλα όμως μας επηρεάζουν,
έτσι δεν είναι;
Είναι αλληλεπιδραστική η σχέση!
Πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση!!!

Νimertis είπε...

foteinisou καλημέρα και χρόνια σου πολλά! είναι αλήθεια πως οι σχέσεις είναι το δυσκολότερο πράγμα στη ζωή... το διαπιστώνουμε κάθε μέρα, κάθε φορά που σχετιζόμαστε, κάθε φορά που ανακαλύπτουμε ότι το εγώ μας αρνείται την αληθινή σχέση και ικανοποιείται μονάχα με ό,τι το τροφοδοτεί... αυταρέσκεια, εξουσιαστικότητα, έλεγχο του άλλου... είναι ένα τεράστιο θέμα και ο Τζίντου το προσεγγίζει στο κέντρο του... όλοι το έχουμε προσεγγίσει στη ζωή μας, με τους γονείς μας, τα αδέλφια μας, τους φίλους μας, τους συντρόφους μας... με μας τους ίδιους... σ'ευχαριστώ για τη σκέψη σου...

kariatida62 είπε...

Στις σχέσεις μας με τους άλλους δοκιμάζεται και ερευνάται ο εαυτός μας! Γι'αυτό και βαθμός δυσκολίας είναι μεγάλος!
Χρόνια Πολλά και καλά και οι σχέσεις σου εύκολες και ισορροπημένες χαρές να σου δωρίζουν φίλε!

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

το βιβλίο αυτό του Κρισναμούρτι έχει 60 σελίδες που διαβάζονται με μια ανάσα!
να πούμε κι από εδώ ένα ευχαριστώ στην Άιναφετς και στον σύντροφό της που πρόσφεραν τα μέγιστα για να έχουμε και στην ελληνική γλώσσα τα διαμάντια αυτά!
χαίρομαι ξεχωριστά που στον ωκεανό του διαδικτύου βρήκα φίλους που αγαπάνε τα ωραία άλογα!
να είσαι πάντα καλά φίλε Νημερτή, καλό βράδυ να έχεις!

Η κοπέλα του χαμένου ναυαγού είπε...

έγραψες πάλι όχι αστεία...Μεγάλο δίκαιο σε όλα!Μπράβο!

Alexandra Bakonika είπε...

Πρώτη φορά μπήκα στο ιστολόγιό σου και μου άρεσε.
Θα επαναλάβω το χιλιοειπωμένο του Αριστοτέλη: ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό. Μέσα στην ομάδα,στις κάθε είδους σχέσεις του ξεχνά τους δύο μεγαλύτερους εχθρούς του: τη μοναξιά και το θάνατο.
Όμως ο εγωισμός, αυτό το τρομερό αγκάθι,δεν καταπνίγεται εύκολα,δημιουργεί τριβές,ανακατατάξεις, ρίξεις. Πάντως παρά τους εγωισμούς και τις απροσδόκητες δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις, ποτέ δεν θα πάψουμε να επιζητούμε τη συνάφεια, την επαφή με τους άλλους.Οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι ο κόσμος μας.
Καλημέρα

LIAKOS είπε...

Το δυσκολο σ'αυτην τη ζωη καλε μου φιλε Νημερτη
δεν ειναι να δημιουργησεις μια σχεση,
αλλα να μπορεσεις να την διατηρησεις ζωντανη στο περασμα του χρονου κ να την κρατησεις αναλοιωτη στα σημεια των καιρων...

(Τη ουτοπικο που ακουγεται αυτο θα μου πεις,
ετσι;)

Νimertis είπε...

φίλη kariatida62 και τα δικά μου χρόνια πολλά, έστω και ολίγον ετεροχρονισμένα... όπως το γράφεις... δοκιμασία έντονη και ζόρικη και πολυεπίπεδη είναι για εμάς η σχέση με τους άλλους... αλλά δεν γίνεται αλλιώς... καθώς θα έλεγε και ο Γιανναράς, χωρίς την 'διακινδύνευση' δεν προσεγγίζεται τίποτα... εκ του ασφαλούς μονάχα τους νεκρούς προσεγγίζεις... και αν... να σαι καλά!
----------------------------------
φίλε μου Δημήτρη, προσυπογράφω για την Αιναφετς... τέτοια διαμάντια στην χώρα μας δεν θα προσφέρονταν αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι να τα ανακαλύψουν... και τους χρωστάμε πολλά! την αγάπη μου φίλε μου...
----------------------------------
Καλημέρα Τατιάνα... εύχομαι να είσαι πολύ καλά και να πέρασες όμορφα τις γιορτές... χαίρομαι που σε άγγιξε η ανάρτηση...
----------------------------------
Αλεξάνδρα καλημέρα και χρόνια σου πολλά! Σε καλωσορίζω στον Νημερτή... είναι λες οι διαπροσωπικές σχέσεις ο κόσμος μας; ναι... έτσι είναι, με μια παράμετρο, την αλήθεια μας... την 'αληθινότητά' μας, καθώς θα έλεγαν και κάποιοι λόγιοι... εκεί αναδύονται όλα, εκεί δοκιμάζονται όλα, εκεί η πυρά και η λάβα... ευχαριστώ που με τίμησες!
----------------------------------
φίλε nefesch... είμαι υπέρ της... αλλοίωσης... ποιας όμως; εκείνης της 'αλλοίωσης' που φέρνει το εγώ από την ασφάλεια του ένδον στην ανασφάλεια του αλλιώς... για να γίνει τούτο θα πρέπει να πάρουμε το ρίσκο... να κάνουμε υπερβάσεις, να βγούμε από τη βολή μας, να... πεθάνουμε πρώτα... 'πήγαινε να πεθάνεις πρώτα και έλα να τα πούμε ύστερα' είπε ο Δον Χουάν στον Καστανέντα πριν τον δεχτεί στην μαθητεία... έτσι δεν είναι; ζόρικα πράγματα... και το αποδέχεται και ο Κρισναμούρτι... το πιο δύσκολο πράγμα είναι οι σχέσεις!!! την αγάπη μου!!!

She είπε...

Συμφωνώ. Το πιο δύσκολο πράγμα είναι οι σχέσεις, γιατί έχουμε μάθει να αποφεύγουμε

το "δίνω" - θέλει αρετή και τόλμη-

το "υποχωρώ" - θέλει να ξεπερνάς τον εγωισμό σου -

το "αφήνομαι"- θέλει μεγάλη πίστη στον εαυτό σου.

maximus είπε...

Εμένα αυτό που με προβληματίζει είναι αν οι θεωρίες εφαρμόζονται ποτέ στην πράξη. Υπάρχουν αυτά τα ανθρώπινα όντα με την μεγάλη νοημοσύνη που αποκτούν τέτοιου είδους σχέσεις; Διότι δεν βλέπω τέτοια πρότυπα γύρω μου ή αν νομίζω ότι τα βλέπω τελικά δεν ήταν ποτέ αυτό που φαινόταν. Είναι εφικτά όλα αυτά ή είναι μόνο όμορφα λόγια; Όσα ελάχιστα ζευγάρια γνώρισα στη ζωή μου να τα θαυμάζω έστω για μερικά από όσα γράφετε, μετά από χρόνια η σχέση τους κατέληξε να είναι είτε μια φαρσοκωμωδία είτε μια τραγωδία. Είναι και αυτό μέρος της επίπονης διαδικασίας;

Νimertis είπε...

φίλη ANASA το να δίνεις, να υποχωρείς και να αφήνεσαι αποτελούν το δίχως άλλο, βασικές συνιστώσες μιας σχέσης... αυτό το εγώ που έχει παραπαχύνει είναι βέβαια πάντα εκεί... δεν θα ακυρώσω την... προστατευτική του λειτουργία από επιβουλές αλλά είναι τόσο άπληστο που απειλεί να μας καταπιεί ολόκληρους! ευχαριστώ για τη σκέψη σου...
------------------------------------
φίλη maximus, αυτό είναι που συζητούμε τελικά... η δυσκολία δεν είναι μονάχα να δημιουργηθεί μια υγιής σχέση αλλά να εμπλουτίζεται συνεχώς, να ανθίζουν και οι δυο μέσα από τη σχέση, η 'συνύπαρξη' να ανελιχθεί σε 'διύπαρξη'... εξαιρετικά δύσκολο όλο τούτο ακόμη και στη θεωρία... αυτό που βλέπεις ολόγυρα είναι αυτό που επισημαίνει και ο Κρισναμούρτι ίσως και όλοι μας... αλλά γιατί δεν το 'καταγγέλλουμε' με το βίο μας; γιατί δεν σχετιζόμαστε ενάντια στη φθορά; γιατί έχουμε τη τάση να αφομοιώσουμε τον άλλο και μετά να τον... απορρίψουμε ως περιττό [περίττωμα ίσως!]... συνεχή εργασία απαιτείται ίσως ή απλά να δούμε όλο τούτο το νοσηρό μηχανισμό και να αρνηθούμε πια να τον υπηρετήσουμε; σ'ευχαριστώ πολύ για τα ενδιαφέροντα ερωτήματα που έθεσες...

Papillon είπε...

ekpliktikos o Krisnamourti.. telika to 'poluploko' twn sxesewn upirxe panta.. kai i teleutaia paragrafos tou keimenou me tin opoia sumfwnw kata vasi sunopsizetai sto moto sou 'na min apodras pote apo ton eauto sou' kai an mou epitrepeis sumplirwnw alla na episkeptesai kai ton kosmo tou allou pou kai pou...
Kalimeres!!

Νίκη-΄Αννα Παπουλάκου. είπε...

Η επιτυχημένη με διάρκεια σχέση είναι δύσκολο πράγμα...αλήθεια πόσο εύκολη είναι η σχέση με τον ίδιο σας τον εαυτό? Μήπως από εκεί ξεκινάνε όλα?...ίσως έλλειψη αυτογνωσίας, έλλειψη αυτονομίας στη σχέση, ανασφάλειες...κάνουμε σχέση για τη σχέση...ανάλογα με τις ανάγκες μας εκείνης της στιγμής...κι όχι με τις πραγματικές μας ανάγκες της ψυχής...οπότε μοιραία η όποια σχέση καταλή παρωδία... Χρόνια Πολλά σας εύχομαι και αν κάνουμε καλή παρέα με τον εαυτό μας, αν μας αγαπάμε γι' αυτό που είμαστε κι όχι γιαυτό που θα θέλαμε να είμαστε...τότε ίσως καταφέρουμε να έχουμε καλύτερες σχέσεις και με τους άλλους!

Νimertis είπε...

Papillon σε καλωσορίζω στο Νημερτή και σ'ευχαριστώ για τις σκέψεις σου... το να μην αποδράς ποτέ από τον εαυτό σου βεβαίως δεν σημαίνει να μένεις έγκλειστος στο εγώ σου... το αντίθετο μάλιστα! σημαίνει να έχεις την εποπτεία των εσωτερικών σου κινήσεων, να είσαι πάντα συνειδητός, παρών... όχι μια μηχανή που κινείται, εκτελεί αυτοματοποιημένα...
---------------------------------
θα ήθελα φίλη Νίκη-Αννα να μου επιτρέψεις να διαφοροποιηθώ σε ένα σημείο στην θέση που ανέπτυξες. και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι... το αυτονόητο είναι βέβαια πως όταν έχεις εγκαθιδρύσει μια σχέση αποδοχής και αγάπης με τον εαυτό σου, έχεις διαφορετικές δυναμικές δράσης στον... εξώκοσμο... όμως για μένα δεν τίθεται θέμα χρονικής κλίμακας... πρώτα να τα βρω ένδον και μετά εκτός... η εργασία μοιάζει με τον διπλό πέλεκυ των Μινώων μυστών... και μέσα και έξω... είναι μια εργασία άκρως μυστική και δεν έχει ψυχολογισμούς και τσιτάτα 'υγιεινιστών'... βρες τα με εσένα και μετά... με εσένα ποιον όμως; ελπίζω να καταλαβαίνεις που διαφοροποιούμαι... αν ο εαυτός δεν αναδυθεί μυητικά τότε εξαπατάται εύκολα κανείς... κινδυνεύει να γίνει ένα εγωπαθές όν που αυτολατρεύεται... η ειναική γνώση είναι στην ουσία ένας θάνατος... αλλά όλα αυτά πάνε αλλού... σ'ευχαριστώ θερμά για τις σκέψεις σου...

Ανώνυμος είπε...

''Οι σχέσεις είναι το πιο δύσκολο πράγμα στη ζωή...''

Φίλε μου νημερτή, γνωρίζεις την ευαισθησία μου και την απολύτος ουσιάστικη και πρώτεύουσα σημασία που αποδίδω στις σχέσεις...
Δεν θα επεκταθώ διοτι θα χρειαστώ ανάρτηση ολόκληρη, μα θα μεινώ σε λόγια σοφά, όχι του κειμένου, αλλά του σχολίου σου...

''με εσένα ποιον όμως;''

Αυτό ακριβώς είναι η ουσία και συμφωνώ μέχρι τονισμού στα όσα γράφεις στον τελευταίο σχολιασμό σου.

Να'σαι καλά φιλέ.

Νimertis είπε...

Φίλε μου Δ σε καλημερίζω... και βέβαια γνωρίζω την υψίστη σημασία που δίνεις στις σχέσεις... και έχω αισθανθεί τις δονήσεις της σκέψης σου αλλά και, στο μέτρο που είναι εφικτό και της ψυχής σου... ευχαριστώ για το σχόλιό σου... πάντα το περιμένω με αγωνία και ενδιαφέρον...

Άιναφετς είπε...

Δεν φτάνει κανείς να έχει μεταφράσει μερικά βιβλία του Κρ. στην εποχή μας, "πρέπει" έστω να είναι ικανός να παίρνει μυρωδιά όταν e-φίλοι του τον αναφέρουν!!!
Τυχαία βρέθηκα εδώ...
Είδες πόσο δύσκολες είναι οι σχέσεις όχι μόνο μεταξύ μας, αλλά και με τα ζώα και με την φύση, μόνο αν βάλουμε τον εαυτούλη μας στη "μπάντα" θα καταφέρουμε να έχουμε μια απλή επι-κοινωνία!
Θα επανέλθω...καλησπέρα και ευχαριστώ!

Νimertis είπε...

χάρηκα πολύ το σχόλιο σου Αιναφετς και τιμή για μένα η παρουσία σου εδώ. να'σαι καλά!

Άιναφετς είπε...

Ενδιαφέρον έχει να ρίξουμε και μια ματιά στις τωρινές μας σχέσεις..."πλάκα" έχει όταν ξαναδιαβάζει κανείς τι έλεγε και πώς ήταν πριν δυο χρόνια!
Θα σ΄επισκεφτώ και στο σήμερα!
Καλή μας μέρα!