Δευτέρα, Μαρτίου 01, 2010

η εξόντωση συνεχίζεται...


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ http://stavrochoros.pblogs.gr/


ΟΙ ΑΣΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΗΓΕΣΙΕΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΩΝ
* 
Αλήθειες και ψέματα

 για τις αποζημιώσεις 
*

Στη μνήμη του Γιάννη Σταμούλη  


Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία...
είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη... 

Μίλαν Κούντερα


Από τους 800  Γερμανούς στρατιωτικούς εναντίον των οποίων είχε ασκήσει δίωξη το μεταπολεμικό "Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου", για τη γενοκτονική δράση τους στην Ελλάδα, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την ισοπέδωση και το κάψιμο 2.500 (!) χωριών, 50.000 εκτελέσεις μαχητών και αθώων πολιτών και τον θάνατο 300.000 ανθρώπων από την πείνα (λιμό) τον χειμώνα του 1941, αλλά και μέχρι το 1945, και δεκάδες χιλιάδες σωματικά αναπήρους και ψυχικά ασθενείς, δεν καταδικάστηκε κανένας!
Υπολογίζεται πως εξοντώθηκε το 12% των Ελλήνων. Το 8% από τις δολοφονίες-εκτελέσεις και την πείνα, αλλά και ένα 4% από τις γεννήσεις που δεν έγιναν, λόγω των ασθενειών - κακουχιών. Πέρα από τις καταστροφές των δημόσιων υποδομών και των ιδιωτικών περιουσιών, για τις οποίες η «Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων» (1947) αναγνώρισε μια συνολική μελλοντική απαίτηση για Επανορθώσεις-Αποζημιώσεις ύψους 8,5 δισ. δολαρίων, αγοραστικής αξίας του 1938 (!), χωρίς να αναγνωριστούν τα "διαφυγόντα κέρδη" για τις επόμενες δεκαετίες (!).
Η Ελλάδα ζήτησε τότε την αναγνώριση αποζημιώσεων ύψους 14 δις δολαρίων.
Το 1959, η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή υποχρεώθηκε από τη "δημοκρατική" Γερμανία να κλείσει-αναστείλει τη λειτουργία του Ελληνικού Γραφείου Εγκληματιών Πολέμου (με προϊστάμενο τον εισαγγελέα Ι. Τούσση) και να στείλει τους 800 φακέλους στη "Δικαιοσύνη" της τότε Δυτικής Ομοσπονδιακής Γερμανίας, με την υπόσχεση ότι θα ασκήσουν οι ίδιοι δίωξη στους ομοεθνείς τους, επειδή είναι, τώρα πια,... "δημοκράτες"! Παράλληλα, η κυβέρνηση Καραμανλή υποχρεώθηκε να αμνηστεύσει και να στείλει, τον σε 25 χρόνια κάθειρξη καταδικασμένο Μαξ Μέρτεν (για τις δολοφονίες και τη ληστεία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης) στη Γερμανία, για να εκτίσει την ποινή του εκεί!

Η συνέχεια ήταν η "δημοκρατική" Γερμανία να τους απαλλάξει όλους (!) με βουλεύματα, με το ατράνταχτο νομικό επιχείρημα ότι τα όλα τα εγκλήματα (και το ξεκοίλιασμα εγκύων γυναικών) αποτελούσαν νόμιμα «στρατιωτικά αντίποινα» για τη δράση «ανταρτών» (όπως και το χιτλερικό διάταγμα για 50 εκτελέσεις Ελλήνων για κάθε Γερμανό που σκοτώθηκε από αντιστασιακούς!).
Ο καταδικασμένος (1958) από Ελληνικό Δικαστήριο Εγκληματιών Πολέμου (Στρατοδικείο) Μαξ Μέρτεν αφέθηκε ελεύθερος και απελάθηκε στην πατρίδα του, για να πάρει στη συνέχεια αποζημίωση και σύνταξη από το γερμανικό κράτος «για την άδικη μεταχείριση του στην Ελλάδα»! Πέθανε «πλήρης ημερών» το 1972 (!), αφού προηγουμένως είχε απαλλαχθεί και αυτός για τη δράση του στην Ελλάδα με βούλευμα, παρά την υπόσχεση της Γερμανίας ότι θα τον δίκαζε και θα τον φυλάκιζε ...

...Το «κερασάκι» στην ιστορία, που αξίζει να το αναφέρουμε, είναι ότι λίγο πριν σταματήσει η Ελλάδα με νόμο (το 1959, νόμο που δεν τον κατάργησε, για λόγους τιμής και αξιοπρέπειας, η μεταπολιτευτική «Δημοκρατία μας»), τη δίωξη και τη φυλάκιση Γερμανών εγκληματιών Πολέμου, και, πριν αμνηστευτεί ο Μαξ Μέρτεν (με έναν άλλο «επείγοντα» νόμο, επίσης το 1959), μέσω των γερμανικών Μ.Μ.Ε. (Spiegel, Hamburger Echo, 1959-1961) είχε καταγγείλει πως «θυμήθηκε» κάποιον Κωνσταντίνο Καραμανλή, δικηγόρο στο επάγγελμα, που συνεργαζόταν με το γερμανικό στρατηγείο της Θεσσαλονίκης στην κατάδοση Ελλήνων αντιστασιακών, και είχε μάλιστα αποζημιωθεί με ένα κατασχεμένο εβραϊκό κατάστημα υφασμάτων. «Θυμόταν» μάλιστα ο Μαξ Μέρτεν ότι υπήρχε και μία φωτογραφία που έδειχνε τη γυναίκα του τότε καραμανλικού υπουργού «Δικαιοσύνης», την περιώνυμη Δοξούλα Μακρή, να γιορτάζει Πρωτοχρονιά του 1943 στο γερμανικό στρατηγείο, όπου ήταν γραμματέας. Μιλούσε επίσης και για την ύπαρξη και άλλων φωτογραφιών ...
Λίγο αργότερα οι δημοσιεύσεις σταμάτησαν (1961) με παράκληση του γερμανικού ΥΠΕΞ, «για να μην βλαφτούν οι φιλικές σχέσεις με την σύμμαχο Ελλάδα...».
Σταμάτησε όμως και η «Αριστερά» να αναφέρεται σε αυτά τα γεγονότα, ιδιαίτερα μετά τη «μεταπολίτευση» (Θεοδωράκης «Καραμανλής ή τανκς») για λόγους διαφύλαξης και αποκατάστασης της «εθνικής ομοψυχίας» και της «λήθης στο παρελθόν»... (Δεν θα μας λέτε εσείς εαμο-Βούλγαρους, δεν θα σας λέμε εμείς γερμανο-τσολιάδες)...
Το 1977, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλαβε στο Άαχεν το παράσημο του θεμελιωτή της «Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, του Γερμανικού Έθνους», του «Μεγάλου Καρόλου» ("KARLSPREIS"). Μια τιμή που την αποδίδουν οι Γερμανοί σε όλους τους καλούς τους φίλους που πολεμούν για το γερμανικό όραμα της Eνωμένης Ευρώπης (Με Χίτλερ ή χωρίς Χίτλερ ... ).

Για να καταλάβουμε το τι σημαίνει να κλείνει από το 1959 (!) το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου και να σταματά η δίωξη Γερμανών στην Ελλάδα, θα πρέπει να το συγκρίνουμε με το γεγονός ότι μέχρι σήμερα, 68 χρόνια μετά την έναρξη του Β΄ Π. Π., λειτουργούν ακόμα τα αντίστοιχα γραφεία στις ΗΠΑ, Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία, Αυστραλία και τη Γερμανία, και όποτε εντοπίσουν κάποιον, ενεργό τότε Ναζί, τον δικάζουν, έστω και εάν είναι σήμερα ένα χούφταλο των 90 -100 χρονών, διότι, σύμφωνα με τις διακηρύξεις του ΟΗΕ, τα «Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας» δεν παραγράφονται!
Αυτή η θλιβερή πραγματικότητα συμπληρώνεται με την παραίτηση από τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων - και της επιστροφής των αναγκαστικών δανείων της Τράπεζας της Ελλάδας προς το Γ΄ Ράιχ. Μιλάμε για ποσά που ξεπερνούν τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια!
Η αποζημίωση - επανόρθωση αυτή και η αναγνώριση του εγκλήματος θα αποτελούσαν τη μοναδική δικαίωση των αγώνων και των θυσιών του ελληνικού λαού.
Και όμως η Γερμανία, ασκώντας ιμπεριαλιστική πολιτική, δηλαδή εκβιασμό μεγάλης δύναμης, αρνείται και να συζητήσει έστω αυτό το θέμα. Και το ελληνικό πολιτικό προσωπικό της, αυτής και των άλλων ιμπεριαλιστικών χωρών (δηλαδή η «πνευματική» και οικονομική ολιγαρχία που κυβερνά τη χώρα μας), ακολουθεί τις εντολές των «συμμάχων».
Μπορεί ο Ανδρέας Παπανδρέου, μετά από πολλά χρόνια αβελτηρίας, να αποφάσισε στον τελευταίο του λόγο μπροστά στην κοινοβουλευτική ομάδα του Πα.Σο.Κ. (Μάιος 1995), να ανακοινώσει -όλως επισήμως- ότι δίνει εντολή στον Έλληνα πρέσβη στη Βόννη να υποβάλει διπλωματική «ρηματική διακοίνωση» προς τη Γερμανία, με την οποία ζητά την έναρξη διαπραγματεύσεων για την τακτοποίηση των οφειλών της Γερμανίας...
Ο «Ευρωπαϊστής» όμως, ο «συνήθης Κ. Σημίτης», έγραψε και αυτή την πολιτική παρακαταθήκη του πρώην αρχηγού του Πα.Σο.Κ. εκεί που έγραψε και τις άλλες... Διότι, σύμφωνα με τους μάνατζερ του νεο-φιλελευθερισμού και του «πολιτικού ρεαλισμού», «πρέπει να κοιτάμε μπροστά» και όχι στο «παρελθόν», για να κτίσουμε τη «δυνατή Ελλάδα»...
Το καραγκιοζιλίκι αυτό ολοκληρώθηκε από τον «συνήθη Κ. Σημίτη» όταν έκανε ανοιχτή παρέμβαση στη Δικαιοσύνη, βάζοντας τον άλλο γερμανοσπουδασμένο υπουργό "Δικαιοσύνης", τον Μιχ. Σταθόπουλο, να απαγορεύσει την κατάσχεση των ακινήτων του Ινστιτούτου Γκαίτε και της Γερμανικής Αρχαιολογικής Σχολής (διάβασε τον Κυριάκο Σιμόπουλο για τον ρόλο των ξένων αρχαιολογικών αποστολών στην Ελλάδα), υπέρ της αποζημίωσης των θυμάτων του Διστόμου, με μία αναχρονιστική διάταξη του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, που λέει πως ο υπουργός Δικαιοσύνης μπορεί να αποτρέψει την εκτέλεση μιας δικαστικής απόφασης «όταν διακυβεύονται οι φιλικές σχέσεις με μία χώρα και το επιβάλει το εθνικό συμφέρον...». Όπως γνωρίζουμε, τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης μεταφράζονται πάντα σε "εθνικά", δηλαδή όλων μας ...
Στη συνέχεια ο ίδιος ο "συνήθης Κ. Σημίτης", έκανε μια ακόμα πιο βαρεία πράξη «εθνικής αναξιοπρέπειας» δίνοντας, για πρώτη φορά, παράταση στη θητεία (που είχε λήξει) του τότε (2001) προέδρου του Αρείου Πάγου,Στέφανου Ματθία, ώστε να προλάβει να συγκροτήσει Ειδικό Δικαστήριο (με «ειδική» σύνθεση) με το οποίο θα ανατρέψει την απόφαση της Ολομέλειας (2001) του Αρείου Πάγου, η οποία είχε δικαιώσει την απόφαση του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς για καταβολή αποζημιώσεων στα θύματα του Διστόμου, και απορρίψει την ένσταση της Γερμανίας η οποία ζητούσε την ακύρωση της απόφασης στη βάση του "δικαιώματος της ετεροδικίας", δηλαδή ότι ένα κράτος (η Ελλάδα) δεν μπορεί να δικάσει ένα άλλο κράτος (τη Γερμανία), ακόμα και εάν τα μέλη και τα όργανα του δεύτερου έχουν αδικοπραγήσει στην επικράτεια του πρώτου!
Το "δίκαιο" της ατιμωρησίας που διεκδικούν οι ιμπεριαλιστές
Και έτσι έγινε! Επί κυβέρνησης του "συνήθη Κ. Σημίτη" και των συνεργατών του, ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου ανέτρεψε την απόφαση της Ολομέλειας του δικαστηρίου που προΐστατο ο ίδιος και στην οποία είχε μειοψηφήσει!) από ένα άλλο, ad hoc συγκροτημένο "ειδικό" δικαστήριο με "ειδική σύνθεση" και αναγνώρισε -επιτέλους (!)- στη Γερμανία "δικαίωμα ετεροδικίας" - δηλαδή να μη δικάζεται στην Ελλάδα!!!

Αποτέλεσμα: Η απόφαση του Πρωτοδικείου Λιβαδει άς, που είχε καταδικάσει τη Γερμανία στην καταβολή 28 δισ. δολαρίων στους κατοίκους του Δίστομου κατέληξε στον σκουπιδοτενεκέ της "δυνατής και περήφανης Ελλάδας", ώστε να μην έχουν τα βιβλία της Ιστορίας να γράφουν μόνο για τον "Εφιάλτη". Το ίδιο έγινε και με τις περίπου 80.000 αγωγές κατά της Γερμανίας, που είχαν υποβληθεί από πολίτες σε όλα τα Πρωτοδικεία της Ελλάδας. Εξαφανίστηκαν! Μπήκαν στο αρχείο, χωρίς να φτάσει σχεδόν καμία στο ακροατήριο!
Ένα τεράστιο "αναχρονιστικό", (πόσο καλός είναι ο αναχρονισμός σε μια τέτοια περίπτωση!) κίνημα, που έφερε τις πλατιές μάζες αντιμέτωπες με τη μνήμη για τον ρόλο του γερμανικού ιμπεριαλισμού απέναντι στην Ελλάδα, «θάφτηκε εν τη γενέσει του».
Μπροστά σε αυτό το κίνημα ξεσκεπάστηκε η ξενοδουλεία της ελληνικής άρχουσας τάξης. Ξεσκεπάστηκαν οι δήθεν "ισότιμες σχέσεις" ανάμεσα στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Τώρα ζητά η Γερμανία αποζημιώσεις (!) και επιστροφή για τους Γερμανούς ομογενείς (volksdeutsche) που εκδιώχθηκαν από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ακριβώς επειδή συνεργάστηκαν με τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής κατά τη διάρκεια του Β΄ Π. Π.
Σύμφωνα με τις νέες οδηγίες του γερμανικού υπ. Έξ., δεν υπάρχουν «Νικητές και Ηττημένοι, όλοι οι πόλεμοι είναι κακοί». Και γι' αυτό την 8-9η Μαΐου δεν πρέπει να γιορτάζουμε τη Νίκη των λαών επί του γερμανικού ιμπεριαλισμού-μιλιταρισμού, αλλά ... την επέτειο ίδρυσης της Ε.Ο.Κ. - Ευρωπαϊκής Ένωσης, με μουσική υπόκρουση τον «Ύμνο της Χαράς» του Λ. Φ. Μπετόβεν!...

ΑΣ ΜΗΝ ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΑΣΤΕ ΜΕΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ... ΟΣΦΥΟΚΑΜΠΤΙΚΕΣ... ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ...


Δεν υπάρχουν τω όντι νικητές και ηττημένοι... υπάρχουν έντιμοι αγωνιστές και πολιτικοί ξεπουλημένοι...

7 σχόλια:

Νικηφόρος Τζιμιτζάς είπε...

ντύθηκα φίλος μου ο εχθρός
και ήρθα στην αυλή γεμάτος δώρα

καλώς το γερομασκαρά
φωνάξαν τότε τα παιδιά
και πήγανε πιο πέρα

Ανώνυμος είπε...

Φίλε…είναι αξιέπαινη η προσπάθεια σου.

Όλα όσα διάβασα, τους ανθρώπους που έχουν συνείδηση και έχουν βιώσει το αίσθημα που το καθρεφτίσαμε στο μυαλό μας δημιουργώντας την έννοια που ονοματίσαμε Φιλότιμο θα τους συγκινήσουν.

Όσους έχουν συνείδηση, γιατί στις μέρες σπανίζει τούτο, θα τους βοηθήσουν όσα έγραψες να καταλάβουν, να αναρωτηθούν, ενδεχωμενος και να αναθεωρήσουν.

Το απεχθές, η υποκρισία και η αποσύνθεση είναι παντού.

Άνθρωπος σοβαρός και με το νόημα που έχει η λέξη, δεν στεκεται σε αυτό που λέμε σήμερα ''πολιτική'' –δεν θέλω και δεν με ενδιαφέρει να σκεφτώ εξαιρέσεις, δεν φωτίζουν το σκοτάδι.

Ζούμε μια οικονομική διαχείριση της δήθεν ονομαζόμενης ''πολιτικής''.
Μια οικονομική και χυδαία (όχι μόνο ηθικά η λέξη, θα την καταλάβεις θεωρώ) υλιστική διαχείριση των κορμιών, των αισθήσεων, των μυαλών, των πνευματικών δημιουργημάτων των ανθρώπων –γιατί ο άνθρωπος δεν άρχισε να χορεύει ψυχόρμητα για να δημιουργήσει παραγωγικές σχέσεις και υλικό συμφέρον όσες φορές και αν αναποδογυρίσω τον Hegel και σε όσες διαστάσεις και εάν το προσπαθήσω.

Οι γνώσεις, η λογική και τα επιχειρήματα από κάποια στιγμή και ύστερα δεν έχουν ουσιώδες νόημα, παρά μόνο επιμέρους, -αποκτά ο καθένας τη συνείδηση του, όσοι την αποκτούν- άλλωστε οδηγούν σε μια απίστευτα σκληρή σχετικότητα.

Ένα δεν είναι σχετικό στη Ζωή και το γνωρίζεις, ο Άνθρωπος.

Έχω αποτυπώσει σε κείμενα γνώσεις και σκέψεις, επιχειρηματολογίες, αναλύσεις και γεγονότα, ιστορικά και μη, μα κάθε φορά θα με ρουφήξει αυτό που μου μάθε τούτος εδώ ο τόπος που πατώ. Το διαπροσωπικό, η σχέση, οι αισθήσεις.
Κάποιες φορές από τις λίγες, που ξεκουράζεται στον ύπνο τρομερά το μυαλό, θα γράψω και θα αναρτήσω γενικά και γνωστικά κείμενα, θα μ’εχει καταβάλει βλέπεις ο νους.

Δεν υπάρχει δίκαιο φίλε μου, παρά μόνο ηθικό, ανθρώπινο, αλλά εάν αρχίσουμε τα ηθικά, μετά ποιος μας γλυτώνει. Πάντως είναι απίστευτη η αγνωμοσύνη που υπάρχει και προκαλεί αφάνταστα.

Εάν αναρωτηθείς, ωραία, αλλά όλα όσα έγραψα τι σχέση έχουν με αυτό;
Θα σου πω, συμπαθα με, μα οι λέξεις και όσα διάβασα είναι αεράκι και εμένα έτσι ταξιδεύει ο λογισμός μου, άλλοτε στοχευμένα, ουσιαστικά και ορθολογικά και άλλοτε πιο αόριστα, χαοτικά και ανακαλύπτω τόπους ξεχασμένους.

Να’σαι καλά.

Συγχώρεσε με εάν καταχράστηκα τον εικονικό σου χώρο.

elefterifoni είπε...

καλημέρα!
Εγώ πάντως όσα διάβασα,δε τα
θεωρώ αεράκι,αλλα μια αλήθεια
και μια σκληρή πραγματικότητα
που ομολογώ ντρέπομαι για όλους αυτούς τους (άχρηστους) πολιτικούς
που μας κυβέρνησαν και εξακολουθούν
να μας κυβερνούν.....
και μας κατάντησαν σε αυτό το
χάλι που είμαστε τώρα....
Τι άλλο να πω τα λόγια είναι περιττά.....

logia είπε...

μια βιαστική καλημέρα
πάω για πρόβα
θα τα πούμε μετά
καλό μήνα

Νimertis είπε...

Φίλε Δ, θα το πω απερίφραστα, χαίρομαι πάρα πολύ που σε γνώρισα... η ευαισθησία σου, οι τεκμηριωμένες απόψεις σου, η εσωτερικότητά σου, η μόρφωσή σου αλλά και η ευγένειά σου, με έχουν κερδίσει... σ'ευχαριστώ θερμά φίλε μου για την τιμή που μου κάνεις... και ναι, συμφωνώ, "Ζούμε μια οικονομική διαχείριση της δήθεν ονομαζόμενης ''πολιτικής''.
Μια οικονομική και χυδαία (όχι μόνο ηθικά η λέξη, θα την καταλάβεις θεωρώ) υλιστική διαχείριση των κορμιών, των αισθήσεων, των μυαλών, των πνευματικών δημιουργημάτων των ανθρώπων"... ναι φίλε μου... ας ορθώσουμε επιτέλους το ανάστημά μας... στο κάτω κάτω, τι άλλο έχουμε πλέον να χάσουμε; Τι άλλο πια;
------------------------------------
Φίλη μου Δρομέα χαίρομαι που είμαστε συντονισμένοι και με το ίδιο μαχητικό πνεύμα... να σαι καλά...
----------------------------------
καλημέρα Νέλλυ... εύχομαι μια καλή μέρα να έχεις [κι έχει μια λιακάδα!]

Νimertis είπε...

Φίλε Νικηφόρε καλησπέρα... δεν σε ξέχασα... σ'ευχαριστώ πολύ για τους στίχους... να'σαι καλά...

Ανώνυμος είπε...

Φιλέ nimertis η χαρά είναι δική μου, για όλα οσά γράφεις σ'ευχαριστώ, μα τα είχες ψυχανεμιστεί και μεταφέρει σε γραφή, με μιά μονάχα μόνο λέξη, αισθητική, που φανέρωνει τα περισσότερα απο όσα μας αποτελούν.
Οσο για το αν ειν τιμή σου, που μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σου θα σ'απαντησω μ'ένα σχόλιο που'χω κάνει, καποιοί το λεν ''ρομαντικό'' δίχως να νιώθουν τη πραγμάτικοτητα του, μάλλον ειν αυτοί ''ρομαντικοί'':
Σαν τα λουλούδια οι άνθρωποι, προσμένοντας μια ακτίνα φωτός σαν χάδι για να φανερώσουν τα πανέμορφα χρώματα τους, προσμένοντας μια στάλα δροσιάς τρυφερή για να απελευθερώσουν τις πλέον υπέροχες μυρωδιές τους και να μοσχοβολούν μεθυστικά το τόπο γύρω τους, να τον κάνουν να ανθίζει ολόκληρος και να ακολουθήσουν κι άλλα λουλούδια, λίγα, όσα δεν έχει προλάβει να τα μαράνει ο ξερός ήλιος, να τα μαραζώσει η παγωνιά. Αυτές οι ωραίες μειοψηφίες είναι το κάτι άλλο.
Ναι, χρειαζόμαστε φως, περισσότερο φως να μας χαιδεύει, όχι ξερό ήλιο.
Ναι, χρειαζόμαστε δροσιά, περισσότερη δροσιά, όχι παγωνιά.
Μα πίστεψε με, φανερώνει όλη του τη σαγήνη ένα λουλούδι, αφού τα' χει όλα μέσα του, και περιμένει καρτερικά τη στιγμή να αποκαλύψει το μυστικό που κρατά καλά κρυμμένο, πόσο μαγευτικό είναι το ίδιο, να κάνει το κόσμο γύρω του μαγευτικό.
Κανένα ευχαριστώ στο χάδι του φωτός.
Κανένα ευχαριστώ στη τρυφερότητα της δροσιάς.
Αν χαθούν τα λουλούδια, ήλιος ξερός και παγωνιά θα γίνουν.

Καμία τιμή λοιπον φίλε ''μη νιώθεις'', απο έσενα πήρα και έγραψα, πήρα και είπα, άλλος αν ήσουν, άλλα θα γραφα και εγώ.