Να
σου αρνούνται το βλέμμα κι εσύ να μην ρίχνεις το φταίξιμο στα μάτια
Να
ξημερώνει η νύχτα κι εσύ να μη θρηνείς την ημέρα
Να
αρνείσαι πεισματικά να είσαι διάφανος ακόμα κι αν έχεις ενοχές που είσαι
σκοτεινός
Να
φυσά τόσο δυνατά που να πιστεύεις πως όλα θα εκριζωθούν κι εσύ να μην
αγκιστρώνεσαι από πουθενά
Να
έχεις την επιλογή να γίνεις αλλά να επιμένεις να είσαι
Να
μη φοβάσαι το άγγιγμα
Να
μάχεσαι τον κυνισμό στο πνεύμα όπως θα μαχόσουν τον καρκίνο στο σώμα
Να
στέκεις όρθιος αλλά να μορφάζεις από πόνο αν το αισθάνεσαι
Να
φιλοξενείς το χρόνο αλλά να μην οικειώνεσαι ποτέ μαζί του
Να
δίνεις το χέρι σου σ’εκείνον που σου δίνει ένα χαμόγελο
Να
σου αρνούνται το αυτονόητο κι εσύ να μην αυτοδικαιώνεσαι
Να
έχεις δυο λόγους να πεις
και
να λες τον ένα
Να
βλέπεις στον καθένα το παιδί μέσα του
Να
μην σηκώνεις κανένα σταυρό που δεν σου υπόσχεται τη σταύρωση
Να
έχεις ένα λόγο να πεις
και
να προτιμάς τη σιωπή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου