Νημερτής

Στους καιρούς αυτούς

της άχαρης και άσχημης ματιάς στο εφικτό

και το στενόχωρο ιδιωτικό

μας έχει μείνει ακόμη
ένα περιθώριο φωτιάς

μας έχει απομείνει ακόμη ένα φρόνιμο ίσως

όχι πως θα μας μεγαλώσει την ανάσα

αλλά αισθάνομαι

πως το άγγιγμα φτωχαίνει από ενοχή

και βαθαίνει σε ρίγος

έτσι

ακόμη κι αν το απόσπασμα 
έχει κυριαρχήσει στο ολόκληρο

φωνάζουν τόσο δυνατά οι νεκροί

ουρλιάζουν και ηχούν τόσο αφόρητα οι παρατατικοί

που οι ενεστώτες γίνονται επιτακτικοί

και οι μέλλοντες

συρρικνώνονται

σε κείνο το τρυφερό

και μειλίχιο

ίσως

ακούω τον αδελφό μου να με καλεί

σε γεύμα

κι εγώ του το αρνούμαι;

μαρ2013

“sun scribbles in the evening”