Για να μετριάσω μια έμφυτη
αδιαφορία, στάθηκα σε ίση απόσταση από την αθλιότητα και τον ήλιο. Η αθλιότητα
δεν μ’αφήνει να πιστέψω πως όλα πάνε καλά κάτω απ’τον ήλιο και μέσα στην
ιστορία. Ο ήλιος μου έμαθε πως η ιστορία δεν είναι το παν. Ν’αλλάξω τη ζωή μου,
ναι, μα όχι και τον κόσμο που τον έβλεπα σαν θεότητα…
Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς παραίτηση
και δίχως συναίνεση…
Ο συγγραφέας γεύεται φυσικά χαρές
που γι’αυτές ζει και που αρκούν για να εκπληρώσουν τις προσδοκίες του. Για
μένα, όμως, χαρά είναι η ώρα της σύλληψης, η στιγμή που μου αποκαλύπτεται το
θέμα, που η διάρθρωση του έργου σχεδιάζεται μπροστά στην άξαφνα διορατική
ευαισθησία, σ’εκείνες τις εξαίσιες στιγμές όπου η φαντασία σμίγει με τη
νοημοσύνη. Τούτα τα λεπτά χάνονται όπως γεννιούνται. Απομένει η γραφή, δηλαδή
μια μακρόχρονη κοπιαστική δουλειά…
Οι μοναξιές ενώνουν αυτούς που η κοινωνία
χωρίζει…
Το έργο τέχνης για να δομηθεί
πρέπει κατ’αρχήν να χρησιμοποιήσει τις σκοτεινές δυνάμεις της ψυχής…
Κάθε καλλιτέχνης φυλάει βαθιά
μέσα του μια μοναδική πηγή που τροφοδοτεί σ’όλη τη διάρκεια της ζωής του αυτό
που είναι κι αυτά που λέει. Όταν η πηγή στερέψει, βλέπουμε σιγά σιγά το έργο να
ζαρώνει, να ραγίζει. Αυτά είναι τα άγονα εδάφη της τέχνης που το αθέατο ρεύμα
δεν αρδεύει πια…
Αλμπέρ Καμύ, Η καλή και η ανάποδη (Καστανιώτης, 2000)
8 σχόλια:
Οι μοναξιές ενώνουν αυτούς που η κοινωνία χωρίζει…
Eτσι ακριβως...δεν υποκυπτουμε σε άλλες Σειρήνες Χίμαιρες..η στιγμή της οποιας δημιουργιας ειναι απλα ανασα ψυχης..υπαρχουν και πηγες οπως οι λεξεις του καμυ που δεν στερευουν...σταθερα ξεδιψουν την ψυχοσυναισθηματικη μας νοημοσύνη.
Κι ας μην ξεχνάμε.."Το ταλέντο σχηματίζεται στην ερημιά..κι ο χαραχτηρας στην ερήμωση."
Ομορφη συνέχεια στη μέρα σου Αντωνη μου.:))
όμορφη συνέχεια και σε σένα αγαπημένη μου φίλη...
Ο Camu είναι ο αγαπημένος μου λογοτέχνης... Δε σχολιάζω τέτοια ποστ. Μόνο υποκλίνομαι.
...αν δεν είχε "στερήσει" και το Νόμπελ από τον Καζαντζάκη θα'ταν ακόμα καλύτερα... δεν ευθύνεται εκείνος βεβαίως... ομολογώ πως τον έχω κι εγώ σε περίοπτη θέση...
Θα έπαιρνα όρκο πως αυτά τα έγραψες εσυ..Νημερτη μου..και αυτό ηταν τόσο φανερό για μένα..το κατάλαβα απ΄τα σχόλια πως το κείμενο είναι το Καμύ..ΣΕ ΦΙΛΏ...
πολύ τιμητικά τα λόγια σου για μένα Γκουίν μου... να'σαι καλά... σε φιλώ κι εγώ...
Οι μοναξιές ενώνουν αυτούς που η κοινωνία χωρίζει.. Υπέροχη ανάρτηση, καλό βράδυ εύχομαι.
χαίρομαι που σου άρεσε marie... να΄σαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου