ΘΗΡΙΟΝ
Τούτος ο τόπος ο θανατοφόρος.
Εδώ που σωπαίνει η σταροκαλαμιά
μετά το δρεπάνι που δούλεψε.
Πέρα-δώθε φυτρώνουν αραποσιτιές
και αραιό το γένι του κυρίου πρεσβευτή.
Όταν κουβαλάει ο μέρμυγκας τη σοδειά
με τους αραμπάδες της νύχτας
και ο πόντικος φτάνει γενίτσαρος
στα πετροκάραβα και τις καστροπολιτείες
η στέγνια σκληραίνει
τα μάτια της μαυρομαντηλούς
και το αλάτι τη σιωπή μας.
Εδώ
που ωριμάζει μια ακαταμάχητη βλαστήμια
για να τιναχτεί σαν αίμα σφαχτού
στην επίσημη θυσία που 'τοιμάζουν
σολντάτοι και μινίστροι και πάστορες.
Τούτος ο τόπος ο Αρμαγεδών.
Δημήτρης Λιαντίνης (Οι ώρες των άστρων, ποιήματα)
10 σχόλια:
Εξαιρετικό. Πολύ δυνατό, αν και μεταμοντέρνο, πολύ δυνατό.
Μέσω αυτών των σελίδων μου γνωρίζεις
τους Έλληνες ποιητές με άλλη ματιά..
Κρίμα που χάθηκε τόσο άδικα…
Καληνύχτα!!!
...και το αλάτι τη σιωπή μας...
Tουτος ο τόπος εγινε Αρμαγεδων γιατι
δεν ριγουμε δεν δακρυζουμε και δεν ανατριχιαζει η ψυχη μας..επιπροσθετως
δεν βυθιζομαστε στην ουσια της αξιοσυνης του ελληνικού πνεύματος..ακονιζοντας το δικο μας..
Ευτυχισμενοι οσοι αντεχουν να μενουν εξω απο το κοπαδι..το εχω ξαναεπι και το εννοω..τα μαυρα προβατα κανεις λυκος δεν μπορει να τα απειλήσει.
Καλο Μήνα Αντώνη μου. :))
νομίζω πως και στον ποιητικό λόγο υπήρξε μεγάλος ο Λιαντίνης... καλησπέρα δείμε...
Άδικα; Γιατί χάθηκε άδικα Μόνικα; Ή μάλλον... "χάθηκε" άραγε εκείνος που επέλεξε την φιλοσοφική αναχώρηση; Να'σαι καλά φίλη μου... χαίρομαι να τα λέμε...
έξω από το κοπάδι... σήμανση ουσίας Μαρία μου... ναι... την αγάπη μου φίλη μου και καλό μήνα... καλά το λες...
Λιαντίνης. Συμπατριώτης , αξεπέραστος.Ουδεν σχόλιον. Καλημέρα!
ναι φίλη μου περήφανη μανιάτισσα... τι σχόλιο να κάνεις... δεν έχεις άδικο... σ'ευχαριστώ!
Φίλε η αίσθηση μου κοινή, με την συμπατριώτισα και τον νέο άνθρωπο μας μύθο στον τόπο μας, που όσο περνά ο καιρός θα ξεπροβάλλει όλο και πιο πολύ..
αληθινά, έτσι συμβαίνει Ιωάννη μου, όσο περνά ο καιρός, ο ήλιος του Λιαντίνη ανατέλλει...
Δημοσίευση σχολίου