Νημερτής

 Etienne Parrocel HERACLITUS

 

Τι έχει συμβεί;

Ποιον έχουμε συνέχεια στο κατόπι;

Ποιον κοροϊδεύουμε;

Και τι νομίζουμε πως μάθαμε ύστερα από τρεις χιλιάδες χρόνια;

 

Ο άνθρωπος δεν μαθαίνει

Παρά μονάχα όταν ο κίνδυνος γίνει η ανάσα του

Και όταν το λυγρό σκοτάδι

γίνει ο ήλιος της ζωής του

Η λέπρα

Η σύφιλη και η χολέρα

Ο τύφος και η πανούκλα

Οργώσουν το σώμα και το πνεύμα του

Σβήσουν το φως από τα μάτια του

Σκοτώσουν τις λέξεις των ποιητών

Και αφανίσουν τα ρόδα απ’τις μετώπες των ναών

 

Ο άνθρωπος δεν μαθαίνει

Από τα βάσανα του χθες

Από τις αφηγήσεις των παλαιών

Από σελίδες ιστορίας που σάπισαν

Στις βιβλιοθήκες

 

Μαθαίνει μονάχα με το μαχαίρι στα δόντια

Με το χτυποκάρδι στο σεντόνι

Με το άγγιγμα του θανάτου στο αίμα

 

Ο άνθρωπος δεν μαθαίνει

 

Για να μπορεί να επιβιώνει

Για να μπορεί να λησμονεί

Για να μπορεί να μεγαλώνει

 

Για να μπορεί να ψεύδεται

Για να μπορεί να ερωτεύεται

Για να μπορεί να υπάρχει

 

Εκείνος που έμαθε και δεν ξεχνά

Τριγυρνά σαν τον Εφέσιο ανάμεσα στους ερειπιώνες

Και περιμένει αδέσποτα σκυλιά

Να τον σπλαχνιστούν

Να τον κατασπαράξουν…

 

Τι έχει συμβεί;

Τι υπήρξε κάποτε;

Τι ξημερώνει;

 

Λες ‘δεν το αρνούμαι

όμως δεν είμαι πια τυφλός

παρά μονάχα για τα όνειρά μου’

 

και βοηθάς τον ήλιο να σηκωθεί

άλλη μια μέρα…

 

Απρ. 2021