Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 17, 2014

Αλχημικό εργαστήρι...




Ο άνθρωπος δοκιμάζεται. Και δοκιμάζεται συνεχώς.
Είναι αυτό μια σαδιστική εκδήλωση της Ειμαρμένης ή της Μοίρας ή της Τύχης ή του Θεού; Ή απλά είναι μια διαρκής ανατροφοδότηση του ανθρώπου με την αυξημένη επίγνωση της περπατησιάς του πάνω στον πλανήτη; Μια συστηματική και διαρκής ανανέωση των συντεταγμένων και των οριζουσών του βίου;
Αυτό που λέμε βλέμμα επαναπροσδιορίζει τους ορίζοντές του και όλο τούτο δημιουργεί, έστω και ασυνείδητα τις περιοχές δοκιμασίας για τον άνθρωπο;
Τις δοκιμασίες δεν τις εύχεται κανείς. Όποιος το πει είναι ψεύτης. Όμως την αναμέτρηση με εκείνο που πάντα απειλεί να τον δηώσει, να τον κενώσει, να τον σκοτώσει ακόμα, δεν μπορεί να την αποφύγει ή να την στρογγυλέψει. Ο νους παρ’όλα αυτά έχει ένα πλήθος όρων για να ‘σερβίρει’ το γεύμα αυτό με την λιγότερο δυνατή πικρή γεύση.
Ευκαιρία
Πρόκληση
Δυνατότητα
Παιχνίδι
Τρόπος
Στοίχημα
Αλλαγή
Προσαρμογή
Εξέλιξη
Άνοιγμα
Μεταμόρφωση

Ο νους δεν θα χρησιμοποιήσει ποτέ ‘απαγορευμένες’ λέξεις όπως:
Φόβος
Πόνος
Θλίψη
Αιμάτωση
Θάνατος
Οι λέξεις αυτές αποτυπώνουν μεγαλειώδεις δράσεις του συναισθήματος και παραπέρα, του ίδιου του είναι όταν αυτό ανασαίνει την Ύπαρξη.

Την εισπνέει σε Δοκιμασία.
Και την εκπνέει σε Εμπειρία.
Την υποδέχεται σε Εποπτεία.
Και την ξεπροβοδίζει σε Μόρφωση.
Την ονειρεύεται στο Αχανές
Και την σχηματίζει στην Πραγμάτωση.
Την καταναλώνει σε Θάνατο.
Και την μεταβολίζει σε Ζωή.

Κι αυτό είναι το θαυμαστό αλχημικό εργαστήρι του Είναι…

6 σχόλια:

Eυαγγελία είπε...

Εξομοιώνω τη λέξη Δοκιμασία με τη λέξη Πρόκληση, διότι το ανθρώπινο είδος έχει από φύση του ερεθίσματα περιπέτειας που διαρκώς το ωθούν και το κεντρίζουν μέχρι το τέλος της ύπαρξης του.

Όμορφο γλυκοχάραμα να σε 'βρει.

Φιλώ σε.!

Νimertis είπε...

συμφωνώ Αοράτη μου... όμορφο ξημέρωμα να έχεις κι εσύ... φιλιά και σκέψεις θετικές...

Λένα είπε...

...Ο νους δεν θα χρησιμοποιησει ποτέ "απαγορευμενες" λέξεις όπως:Φόβος Πόνος Θλίψη Αιματωση Θάνατος...κι όμως...νιώθοντας Φόβο ανακαλύπτεις τη Δύναμη...βιωνοντας τον Πόνο κερδίζεις την Ευαισθησία...μέσα από την Θλίψη ανακαλύπτεις λόγους για να χαίρεσαι...μέσα από την Αιματωση, απ'τον τρόπο που ρέει το Αίμα στο φλεβικο και αρτηριακο δίκτυο οξυγονονωνεσαι και αναπνέεις ελεύθερα...μέσα από τον Θάνατο λυτρωνεσαι...και ίσως τελικά ζεις ξανά...και όλες αυτές οι διαδικασίες χαρακτηριζουν έναν Άνθρωπο...οταν είσαι Άξιος να λέγεσαι...

Kate'sCakeBox είπε...

Έντονες υπαρξιακές αναζητήσεις μέσα απο ατέλειωτες θάλασσες του νου που πότε είναι ήρεμες και πότε γαληνεμένες.τα συναισθήματα σε επαναστατική έξοδο ψάχνουν για λύτρωση ίσως και εκτονώνονται με τη διαφυγή της κατάθεσης ψυχής στο χαρτί..και τα ταξίδια τα πνευματικά συνεχίζονται μαζί με μιά αέναη αναζήτηση..αυτός είσαι Αντώνη μου!ένας Επαναστάτης ταξιδευτής φιλόσοφος ποιητής που πλανεύει τον νού και την καρδιά μας!καλό βραδάκι φίλε μου.

Νimertis είπε...

πράγματι το να λέγεσαι Άνθρωπος δεν είναι δεδομένο... τουναντίον Λένα... σωστά το σημειώνεις... να'σαι καλά...

Νimertis είπε...

ναι φίλη μου Kate, αυτή είναι η αλήθεια, η κατάθεση στο χαρτί είναι μια εκτόνωση και μια δράση θεραπευτική και ενδοσκοπική... θα την έλεγα μάλιστα αυτο-γεωδαιτική καθώς για μένα η γραφή μοιάζει με τον θεοδόλιχο που μετρά γωνίες και ορίζει περιοχές του εντός μου Αγνώστου... αισθάνομαι πως κάτι ανάλογο συμβαίνει με όσους γράφουν...
σ'ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου...