Νημερτής

Ενδόγειος λύπη...

Δεν πιστέψαμε τίποτα πέρα από τη φωτιά

που κόχλαζε μέσα στις πέτρες..

Και τις φωνές σας ακούγοντας φεύγαμε..

Όσο πιό μέσα γίνεται..

Τα πετάγματα του σπουργίτη 

είχαν έναν λυγμό ελευθερίας

που ούτε καν νιώσατε σαν σας χαιρέταγε..

Όσο πιό μέσα γίνεται

μας σφύριξε γυρνώντας κάθε φορά..

Όσο πιό μακριά γίνεται..

Δεν πιστέψαμε τίποτα πέρα από τις πέτρες μας

που κόχλαζαν μέσα στη φωτιά..

Και τις λάμψεις κλείναμε σε κιούπια

να έχουμε κάτι να σας φιλέψουμε..

Όταν επιστρέψετε..

Τα σουρσίματα της νύχτας δεν είχαν τραγούδια

ούτε φαίνονταν να τυλίγουν τον χρόνο

που μας καταδίωκε αιώνες..

Αιώνες..
 

Άιντε !

Είπα να ξεκουραστώ σ'ένα δεντροκούφαρο μέσα

και γω

Και σας είδα να δακρύζετε λόγια κι'υποσχέσεις

τίμιες, δε λέω..

Αιώνες τώρα..
 

κι είπα

Όσο πιό μακριά γίνεται..

Δεν σας πιστέψαμε βλέπεις..

Μόνο τη φωτιά πιστέψαμε..

Ι.Τζανάκος 6/6/2013

Αυτοκαθορισμός